Obrázky na stránke
PDF
ePub

Arias. Et congregantes se secundi à rege, etc., et ductores regis.

Sep. Satrapæ, et duces, et toparcha.

Syr. Et congregatæ turbæ, omnes duces militiæ prin-
cipes Domini, etc., neque femoralia eorum adusta,
neque ignis odorem pervasisse eos.
95.-Vulg. Et erumpens Nabuchodonosor, ait: Bene-
dictus Deus eorum, Sidrach videlice., Misach et
Abdenago, qui misit angelum suum, et eruit servos
suos, qui crediderunt in eum ; et verbum regis
immutaverunt, et tradiderunt corpora sua ne
servirent, et ne adorarent omnem deum exce, to
Deo suo.

Pag. Nec genu flecterent omni deo.

Syr. Et verbum regis contemnentes exposuerunt corpus suum.

96. Vulg. A me ergo positum est hoc decretum,
ut omnis populus, tribus et lingua, quæcumque
locuta fuerit blasphemiam contra Deum Sidrach,
Misach et Abdenago, dispereat, et domus ejus
vastetur: neque enim est alius deus qui possit ita
salvare.

Pag. Domus ejus in latrinam ponetur.
Arias. Lingua quæ dixerit errorem.
Tig. Convicium dixerit, frustulatim conficiatur,
ejusque domus detestabilis fiat.

[blocks in formation]

CONCORDIA ET EXPOSITIO LITTERALIS.

VERS. 91. — Obstupuit. Addit Syr. Summoque pavore correptus, quod credere est facile ex sequentibus. 92. Species quarti similis filio Dei; alii: Similis filio deorum; est enim elohim, significans deos, sed omnes alii habent, similis filio Dei, erat enim angelus in figurâ humanâ tanto fulgore coruscans, ut judicaret rex illum non esse filium hominum, sed aliquid divinum, tantâ pulchritudine ut filius Dei ab eo crederetur esse. 94. Et congregati satrapæ, etc. Alii: Magni principes. Vide Concord. vers. 3.

95.

Verbum regis immutaverunt : Syr. exponit quomodò illud immutaverint, nempe contemnentes verbum regis qui præceperat ut omnes suam statuam auream et deos suos adorarent. Dispereat, et domus ejus vastetur. Alii : Frustulatim conficiatur, et omnis domus ejus detestabilis fiat. Vide Concordiam vers. 6. 97. Tunc rex promovit Sidrach. Alii : Magnificavit, prosperare fecit : hoc est, dignitati ampliori restituit. 99. Placuit ergo mihi. Tig. explicat: Officii mei esse judico referre signa et portenta.

[blocks in formation]

palis hujus capituli, in quâ ponitur puerorum exaltatio condigna, ubi Scriptura notat quatuor. Primum est apparitio angeli, quia apparuit quartus cum tribus pueris. Et hoc est quod dicitur : Tunc Nabuch. rex obstupuit, ex combustione subità fortissimorum virorum sui exercitus, ut prædictum est, et de puerorum salvatione in fornace.

ET SURREXIT PROPERE, ad videndum miraculum. ET AIT OPTIMATIBUS, id est, primis principibus post regem.

NONNE TRES VIROS, et non plures,

MISIMUS IN MEDIUM IGNEM? Quasi dicat: Sic, et i lem affirmant principes. Et patet.

[merged small][ocr errors][merged small]

vultûs in corpore assumpto benè apparebat quòd angelus non erat filius hominis, sed magis aliquid supra hominem et quid divinum. Secundum quod ponitur ibi, est approbatio miraculi, cùm dicitur :

SIMILIS FILIO DEI. Id est, similis angelo, ut vertunt Septuag.

MENOCHIUS.

SPECIES QUARTI est SIMILIS FILIO DEI. Id est, angelo, ut hic vertunt Septuag., et ipse rex, vers. 95, sesemet exponit. Sic et alibi in Scripturis angeli sæpè vocantur filii Dei. Allegoricè, designatur Christus, naturalis filius Dei, inquit S. Hieron. Tertullianus et Augustinus, de quo hùc alludens canit Ecclesia : Surrexit Christus de sepulcro, qui tres pueros liberavit de camino ignis ardentis.

LYRANUS.

VERS. 93. TUNC ACCESSIT, ex quo patet ejus devotio, quia non mittit nuntium.

ET AIT SIDRACH, etc., SERVI DEI. Non idolorum multorum, quæ coluntur in terrå. EGREDIMINI, de fornace.

[blocks in formation]

rum, sed nunc fecit cos judices provinciarum, e patet littera. Et in isto capitulo potest assignari quadruplex moralitas, quia in statuâ est nota simalationis; in adorantibus, æmulationis; in ministris vel instrumentis, adulationis; in fornace, tentationis. Statua igitur notat simulationem potentiæ, scientiæ, seu cujuscumque excellentia: hæc statua est ficta, quia vita simulata habet meram falsitatem; aurea quia habet falsam honestatem; alta, quia habet falsam dignitatem; lata, propter falsam pietatem ; sita, propter falsam potestatem, dedicata, propter falsam famæ celebritatem; adornata, propter falsam majestatem. Hæc omnia simul concurrentia faciunt simulatorem, statuam, non hominem. In adorantibus est nota æmulationis: adorant primò satrapæ, id est, nobiles, aspirantes ad nobilitatem generis; Magistratus, id est, consiliarii aspirantes ad familiaritatem principis ; judices aspirantes ad auctoritatem; duces, scilicet exercitûs, aspirantes ad nominis celebritatem; tyranni, aspirantes ad potestatem; optimates, aspirantes ad regiam dignitatem. Hi omnes adorant seculi dignitatem, ne potentiam, honores, vel divitias perdant; quorum exemplo subditi faciliter inducuntur, impulsi à majoribus per potentiam; à doctoribus per falsam doctrinam ; à religiosis per falsam vitam. In ministris, vel instrumentis notatur adulatio. Quidam enim adulantur superioribus ratione timoris; et hoc significatur per tubam, quia terret; quidam ratione consequendi honoris ambitiosi; et hoc significatur per fistulam; quidam ratione faveris habendi in causis, et hoc significatur per citharam; quidam ratione valoris temporalis, ut pauperes; et hoc significatur per sambucam; quidam ratione affectûs carnalis amoris, sicut sunt propriè diligentes; et hoc significatur per psalterium; quidam ratione decoris, ut lascivi, et hoc significatur per symphoniam ; quidam ratione livoris, ut sic per superiores possint se vindicare de aliis; et hoc signatur per omne genus musicorum, quia tales per omnem viam quærunt adimplere suum propositum. Quartò in fornace et pueris notatur tentatio et tribulatio, in fornace activè, et in pueris passive. Fornax enim tribulationis septuplùm succenditur contra justos antequàm liberentur. Per adversitatem in insidiis hostilibus; per asperitatem, in afflictionibus corporis exterioribus; per anxietatem, in conflictibus mentis interioribus; per arduitatem, in operibus difficilibus; per auctoritatem, in præceptis fortioribus; per austeritatem, in victu et aliis necessitatibus corporalibus; per calamitatem, in infirmitatibus et languoribus. Fornax autem tentationis similiter septuplùm succenditur, quia septem sunt differentiæ tentationis; quia quædam est tentatio dubia; quædam occulta; quædam fraudulenta sub specie boni; quædam subita et periculosa, quia in repentinis difficile est se benè habere; quædam importuna, sicut est tentatio carnis, quæ impugnat omnibus horis ; quædam perplexa; quædam violenta ex intensione periculi vel mortis. Hæ tentationes succenduntur naphtâ, id est, concupiscentiâ peccati originalis; stupâ, id est,

concupiscentia superbiæ ei vanitatis; pice, id est, concupiscentiâ luxuriæ carnalis; malleolis, id est, concupiscentia mundanæ cupiditatis, quæ desiccat avarum hominem, sicut malleoli sarmenta sunt desiccata. Ex hâc fornace eripiuntur pueri, id est, innocentes; vincula consumuntur, id est, difficultas ad bonum, et pronitas ad malum; servantur autem illæsa sarabala, id est, bona quæ honestant, quia tegunt membra pudibunda; thiara, id est, bona quæ delectant, quia ponuntur in capite; calceamenta, id est, bona quæ suster.tant; vestes, id est, bona quæ conservant; flamma autem quæ diffunditur per cubitos quadraginta novem, et quinquagesimum non attingit, significat pœnam inferni, quæ nunquàm consequetur remissionem jubilæi, id est, requiem æternam, quæ per remissionem jubilæi significatur in Scripturâ, quia in inferno nulla est remissio.

MENOCHIUS.

TUNC REX PROMOVIT SIDRACH, MISACH ET ABDENAGO, etc. Non solùm pristinæ dignitati restituit, sed etiam honoribus auxit.

LYRANUS.

VERS. 98. NABUCHODONOSOR REX. Hæc est tertia visio significans Christi prædicationem contra humanam prosperitatem. Materia autem hujus visionis est factum Nabuchodonosor, qui propter offensam Dei septem annis versus fuit in amentiam, herbarum radicibus inter animalia nutritus, et post per Dei miscricordiam ad regnum restitutus, et sic humiliatus regem cœli laudare cœpit; in quo ostenditur mysterium dominicæ prædicationis, scilicet, humanæ prosperitatis finem labilem ostendentis. Causa finalis est pronuntiatio Christi prædicantis, trepidatio Dei omnipotentis, humiliatio regis superbientis, exaltatio Danielis interpretantis, consolatio populi servientis. Causa efficiens est Spiritus sancti instinctus, quem habuit Daniel tanquàm vir sobrius et devotus, humilis et subjectus, interpretationi assuetus. Causa autem formalis consistit in modo scribendi hanc visionem, quæ scribitur per modum epistolæ, quia est epistola regis Nabuchodonosor missa per totum regnum suum ad laudem Dei in memoriam hujus facti, quæ à Daniele posita est in serie hujus libri. Et ideò dividitur per modum epistolæ, quia primò ponitur salutatio; secundò, subjungitur narratio, ibi: Signa; tertiò infertur conclusio, ibi: Nunc igitur. In salutatione autem præponitur persona salutans, quia est major, cùm dicitur: Nabuchodonosor rex. Posteà subduntur personæ salutatæ, cùm dicitur:

OMNIBUS POPULIS, etc. Quia erat monarcha Orientis, CAPUT IV.

1. Ego Nabuchodonosor quietus eram in domo meâ, et florens in palatio meo.

2. Somnium vidi, quod perterruit me: et cogitationes meæ in strato meo, et visiones capitis mei, conturbaverunt me.

3 Et per me propositum est decretum ut introducerentur in conspectu meo cuncti sapientes Babylonis, et ut solutionem somnii indicarent mihi.

ut dictum est. Tertiò describuntur bona optata personis salutatis, cùm dicitur:

PAX VOBIS MULTIPLICETUR. Quia bonum pacis debet rex optare subditis, quia ad hoc eis præponitur.

MENOCHIUS.

NABUCHODONOSOR REX, OMNIBUS POPULIS, GENTIBUS, ET LINGUIS, QUI HABITANT, etc. Est hic nova novæ rei narratio est enim hic titulus epistolæ regis, quæ sequitur, cap.4.

TIRINUS.

NABUCHODONOSOR REX, OMNIBUS POPULIS, GENTIRUS, ET LINGUÍS, QUI HABITANT IN TERRA UNIVERSA, PAX VO

BIS MULTIPLICETUR. Est hic titulus epistolæ regiæ quæ proximè sequitur cap. 4.

LYRANUS.

VERS. 99. SIGNA ET MIR. Hic ponitur consequenter epistolæ narratio; et primò ponitur in generali ; secundò in speciali, ibi: Ego Nabuchodonosor. Circa primum considerandum, quòd hìc in generali narratur factum Nabuchodonosor quomodò propter superbiam suam in amentiam versus est et humiliatus; et per consequens à Deo in regnum restitutus; propter quod fuit motus ad Deum laudandum, et per epistolam ad laudem Dei suos subditos invitandum, et hoc est quod dicitur hic, signa, id est, opera divinitùs facta ad inducendum homines ad Dei reverentiam.

ET MIRABILIA, quia excedunt intellectûs humani facultatem.

FECIT APUD ME, id est, in personâ meå; et sunt verba Nabuchodonosor.

DEUS EXCELSUS. Hoc dicitur ad differentiam illorum qui in templis colebantur.

PLACUIT ERGO MIHI PRÆDICARE, id est, solemniter per epistolam divulgare.

[ocr errors][merged small][merged small][merged small]

SIGNA EJUS, QUIA MAGNA SUNT; ET MIRABILIA EJUS, QUIA FORTIA ET REGNUM EJUS REGNUM SEMPITERNUM, ET POTESTAS EJUS IN GENERATIONEM ET GENERATIONEM, id est, forti et potenti Dei manu patrata. CHAPITRE IV.

1. Moi Nabuchodonosor, étant en paix dans ma maison, et plein de gloire dans mon palais.

2. J'ai vu un songe qui m'a effrayé; et étant dans mon lit, mes pensées, et les images qui se présentaient à mon imagination, m'épouvantèrent.

3. C'est pourquoi je publiai une ordonnance, pour faire venir devant moi tous les sages de Babylone, afin qu'ils me donnassent l'explication de mon songe.

[ocr errors]

4. Tunc ingrediebantur arioli, magi, Chaldæi et aruspices, et somnium narravi in conspectu eorum : ct solutionem ejus non indicaverunt mihi :

5. Donec collega ingressus est in conspectu meo Daniel, cui nomen Baltassar, secundùm nomen dei mei, qui babet spiritum deorum sanctorum in semetipso: et comnium coram ipso locutus sum.

6. Baltassar princeps ariolorum, quoniam ego scio quòd spirituin sanctorum deorum habeas in te, et amine sacramentum non est impossibile tibi : visiones somniorum meorum, quas vidi, et solutionem earum

narra.

7. Visio capitis mei in cubili meo: Videbam, et ecce arbor in medio terræ, et altitudo ejus nimia.

8. Magna arbor et fortis, et proceritas ejus contingens cœlum : aspectus illius erat usque ad terminos universæ terræ.

9. Folia ejus pulcherrima, et fructus ejus nimius: et esca universorum in eâ : subter eam habitabant animalia et bestiæ, et in ramis ejus conversabantur volueres cœli et ex eâ vescebatur omnis caro.

10. Videbam in visione capitis mei super stratum meum : et ecce vigil, et sanctus de cœlo descendit.

11. Clamavit fortiter, et sic ait: Succidite arborem, et pracidite ramos ejus : excutite folia ejus, et lispergite fructus ejus; fugiant bestiæ quæ subter eam sunt, et volucres de ramis ejus.

12. Verùmtamen germen radicum ejus in terrà si nite, et alligetur vinculo ferreo et æreo, in herbis quæ foris sunt, et rore cœli tingatur, et cum feris pars ejus in herbâ terræ.

13. Cor ejus ab humano commutetur, et cor feræ detur ei et septem tempora mutentur super eum.

14. In sententiâ vigilum decretum est, et sermo sanctorum, et petitio: donec cognoscant viventes, quoniam dominatur Excelsus in regno hominum, et cuicumque voluerit, dabit illud, et humillimum hominem constituet super eum.

15. Hoc somnium vidi ego Nabuchodonosor rex : tu ergo, Baltassar, interpretationem narra festinus, quia omnes sapientes regni mei non queunt solutionem edicere mihi, tu autem potes, quia spiritus deorum sanctorum in te est.

16. Tunc Daniel, cujus nomen Baltassar, cœpit intra semetipsum tacitus cogitare quasi unâ horâ : et cogitationes ejus conturbabant eum. Respondens autem rex ait: Baltassar, somnium et interpretatio ejus non conturbent te. Respondit Baltassar, et dixit: Domine mi, somnium his qui te oderunt, et interpretatio ejus hostibus tuis sit.

17. Arborem quam vidisti sublimem atque robustam, cujus altitudo pertingit ad cœlum, et aspectus illius in omnem terram :

18. Et rami ejus pulcherrimi, et fructus ejus nimius, et esca omnium in eâ : subter eam habitantes bestiæ agri, et in ramis ejus commorantes aves cœli. 19. Tu es rex, qui magnificatus es, et invaluisti: et magnitudo tua crevit, et pervenit usque ad cœlum, et potestas tua in terminos universæ terræ.

S. S. XX.

4. Alors les devins, les mages, les Chaldéens et les augures étant venus devant moi, je leur racontai mon songe; et ils ne purent me l'expliquer.

5. Enfin Daniel notre collègue parut devant nous, lui qui a nom Baltassar, selon le nom de mon dieu, et qui a dans lui-même l'esprit des dieux saints. Je lui racontai mon songe, et je lui dis

6. Baltassar, prince des devins, comme je sais que vous avez en vous l'esprit des dieux saints, et qu'il n'y a point de secret que vous ne puissiez pénétrer dites-moi ce que j'ai vu en songe, et donnez-m'en l'explication.

7. Voici ce qui m'a été représenté en vision, lorsque j'étais dans mon lit: Il me semblait que je voyais au milieu de la terre un arbre qui était excessivement haut.

8. C'était un arbre grand et fort, dont la hauteur allait jusqu'au ciel, et qui paraissait s'étendre jusqu'aux extrémités du monde.

9. Ses feuilles étaient très-belles, et il était chargé de fruits capables de nourrir toutes sortes d'animaux: les bêtes privées et les bêtes sauvages habitaient dessous; les oiseaux du ciel demeuraient sur ses branches, et tout ce qui avait vie y trouvait de quoi se nourrir.

10. J'eus cette vision étant sur mon lit; alors celui qui veille, et qui est saint, descendit du ciel,

11. Et cria d'une voix forte: Abattez l'arbre, coupez-en les branches, faites-en tomber les feuilles, et répandez-en les fruits; que les bêtes qui étaient descous s'enfuient, et que les oiseaux s'envolent de desBus ses branches.

12. Laissez-en néanmoins en terre la tige avec ses racines; qu'elle soit liée avec des chaînes de fer et d'airain, parmi les herbes des champs; qu'elle soit mouillée de la rosée du ciel, et qu'elle paisse avec les bêtes sauvages l'herbe de la terre.

13. Qu'on lui ôte son cœur d'homme, et qu'on lui donne un cœur de bête; et que sept temps se passent sur lui en cet état.

14. C'est ce qui a été ordonné par ceux qui veillent; c'est la parole et la demande des saints, jusqu'à ce que les vivants connaissent que c'est le Très-Haut qui a la domination sur les royaumes des hommes; qui les donne à qui il lui plaît, et qui établit roi, quand il veut, le dernier d'entre les hommes.

15. Voilà le songe que j'ai eu, moi Nabuchodonosor roi; hâtez-vous donc, Baltassar, de m'en donner l'explication; car tous les sages de mon royaume n'ont pu me l'interpréter; mais pour vous, vous le pouvez, parce que l'esprit des dieux saints est

en vous.

16. Alors Daniel, surnommé Baltassar, commença de penser en lui-même, sans rien dire, pendant près d'une heure; et les pensées qui lui venaient lui jetaient le trouble dans l'esprit. Mais le roi, prenant la parole, lui dit : Baltassar, que ce songe et l'interprétation que vous avez à en donner ne vous troublent point. Baltassar lui répondit: Seigneur, que le songe retombe sur ceux qui vous haïssent, et son interprétation sur vos ennemis.

17. Vous avez vu un arbre qui était très-grand et très-fort, dont la hauteur allait jusqu'au ciel, et qui semblait s'étendre sur toute la terre.

18. Ses branches étaient très-belles; il était chargé de fruits; et tous y trouvaient de quoi se nourrir ; les bêtes de la campagne habitaient dessous, et les oiseaux du ciel se retiraient sur ses branches.

19. Cet arbre, ô roi! c'est vous-même, qui êtes devenu si grand et si puissant; car votre grandeur s'est accrue et élevée jusqu'au ciel; votre puissance s'est étendue jusqu'aux extrémités du monde.

5

[ocr errors]

20. Vous avez vu ensuite, ò roi! que celui qui veille et qui est saint, est descendu du ciel, et qu'il a dit: Abattez cet arbre, coupez en les branches; rẻservez-en néanmoins en terre la tige avec les racines; qu'elle soit liée avec le fer et l'airain parmi les herbes des champs; qu'elle soit mouillée par la rosée du ciel, et qu'elle paisse avec les bêtes sauvages, jusqu'à ce que sept temps soient passés sur elle.

20. Quod autem vidit rex vigilem et sanctum descendere de cœlo, et dicere: Succidite arborem, et dissipate illam : attamen germen radicum ejus in terrâ dimittite, et vinciatur ferro et ære in herbis fois et rore cœli conspergatur, et cum feris sit pabuJum ejus, donec septem tempora mutentur super eum. 21. Hæc est interpretatio sententiæ Altissimi, quæ pervenit super dominum meum regem :

22. Ejicient te ab hominibus, et cum bestiis ferisque erit habitatio tua, et fenum ut bos comedes, et rore coeli infunderis; septem quoque tempora mutabuntur super te, donec scias quòd dominetur Excelsus super regnum hominum, et cuicumque voluerit, det illud.

25. Quod autem præcepit ut relinqueretur germen radicum ejus, id est, arboris : regnum tuum tibi manebit, postquàm cognoveris potestatem esse cœle

stem.

24. Quamobrem, rex, consilium meum placeat tibi: et peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis pauperum forsitan ignoscet delictis tuis.

25. Omnia hæc venerunt super Nabuchodonosor regem.

26. Post finem mensium duodecim, in aulâ Babylonis deambulabat.

27. Responditque rex, et ait : Nonne hæc est Babylon magna, quam ego ædificavi in domum regni, in robore fortitudinis meæ, et in gloriâ decoris mei?

28. Cùmque sermo adhuc esset in ore regis, vox de cœlo ruit.: Tibi dicitur, Nabuchodonosor rex : Regnum tuum transibit à te,

29. Et ab hominibus ejicient te, et cum bestiis et feris erit habitatio tua: fenum quasi bos comedes, et septem tempora mutabuntur super te, donec scias quòd dominetur Excelsus in regno hominum, et cuicumque voluerit, det illud.

30. Eadem horâ sermo completus est super Nabuchodonosor, et ex hominibus abjectus est, et fenum ut bos comedit, et rore cœli corpus ejus infectum est: donec capilli ejus in similitudinem aquilarum cresce-rent, et ungues ejus quasi avium.

31. Igitur post finem dierum ego Nabuchodonosor oculos meos ad cœlum levavi, et sensus meus redditus est mihi et Altissimo benedixi, et viventem in sempiternum laudavi et glorificavi : quia potestas ejus potestas sempiterna, et regnum ejus in generationem et generationem.

32. Et omnes habitatores terræ apud eum in nihilum reputati sunt: juxta voluntatem enim suam facit, tam in virtutibus cœli quàm in habitatoribus terræ et non est qui resistat manui ejus, et dicat ei: Quare fecisti?

33. In ipso tempore sensus meus reversus est ad me, et ad honorem regni mei decoremque perveni : et figura mea reversa est ad me et optimates mei, et magistratus mei requisierunt me, et in regno meo restitutus sum, et magnificentia amplior addita est mihi.

21. Et voici l'interprétation de la sentence du TrèsHaut, qui a été prononcée contre le roi mon seigneur :

22. Vous serez chassé de la compagnie des hommes; et vous habiterez avec les animaux et les bêtes sauvages vous mangerez du foin comme un bœuf : vous serez trempé de la rosée du ciel : sept temps se passeront ainsi sur vous, jusqu'à ce que vous reconnaissiez que le Très-Haut tient sous sa domination les royaumes des hommes, et qu'il les donne à qui il lui plaît.

23. Quant à ce qui a été commandé qu'on réservât la tige de l'arbre avec ses racines, cela vous marque que votre royaume vous demeurera, après que vous aurez reconnu que toute puissance vient du ciel.

24. C'est pourquoi, suivez, ô roi, le conseil que je vous donne: Rachetez vos péchés par les aumônes, et vos iniquités par les œuvres de miséricorde envers les pauvres. Peut-être que le Seigneur vous pardon-nera vos offenses.

25. Toutes ces choses arrivèrent depuis au roi NaPuchodonosor.

26. Douze mois après, il se promenait dans le paJais de Babylone :

27. Et le roi se mit à dire : N'est-ce pas là cette grande Babylone dont j'ai fait le siège de mon royaume, que j'ai bâtie dans la grandeur de ma puis. sance, et dans l'éclat de ma gloire ?

28. A peine le roi avait-il prononcé cette parole, qu'on entendit cette voix du ciel: Voici ce qui vous est annoncé, ô Nabuchodonosor roi' Votre royaume passera de vous.

29. Et vous serez chassé de la compagnie des hommes; vous habiterez avec les animaux et avec les bê. tes farouches; vous mangerez du foin comme un bo:uf, et sept temps passeront sur vous, jusqu'à ce que vous reconnaissiez que le Très-Haut a un pouvoir absolu sur les royaumes des hommes, et qu'il les donne à qui il lui plaît.

30. Cette parole fut accomplie à la même heure en la personne de Nabuchodonosor. Il fut chassé de la compagnie des hommes ; il mangea du foin comme un boeuf; son corps fut trempé de la rosée du ciel: en sorte que les cheveux lui crûrent comme les plumes d'un aigle, et que ses ongles devinrent comme les griffes des oiseaux.

31. Après que le temps eut été accompli, moi Nabuchodonosor, j'élevai les yeux au ciel, le sens et l'esprit me furent rendus; je benis le Très-Haut; je louai et je glorifiai celui qui vit éternellement; parce que sa puissance est une puissance éternelle, et que son royaume s'étend dans la succession de tous les siècles.

32. Tous les habitants de la terre sont devant lui comme un néant il fait tout ce qu'il lui plaît, soit dans les vertus célestes, soit parmi ceux qui sont sur la terre; et nul ne peut résister à sa main puissante, ni lui dire Pourquoi avez-vous fait ainsi?

33. En même temps le sens me revint, et je recouvrai tout l'éclat et toute la gloire de la dignité royale. Ma première forme ine fut rendue; les grands de ma cour et mes principaux officiers vinrent me chercher; je fus rétabli dans mon royaume, et je devins plus grand que jamais.

« PredošláPokračovať »