Mani-i-ca. Et e-mitavit spi-ri-tas me is Bese-dic-bus Do-minus De-us Is-n-& Car-ne sa-la-tis no-bis. Di-xit Do-minus Do-mi-no me-o. eu oua e. A. eu ou a e. B. NEUMATA OCTO TONORUM, NEUMA seu Jubilum quotidiè fit in fine ultim Antiphona Vesperarum, cujusque Nocturni, et Lau dum; post Antiphonas Canticorum Evangelicorum; et in fine Antiphonarum Prima, Tertia, Sexto, Nora et Completorii. Quando duplicantur, vel triplicantur Antiphonce ad Cantica Evangelica, non fit Neuma, nisi post ultimam repetitionem, Nunquam fit Neuma in quacumque Commemoratione, nec à Dominica Passionis usque ad Completo. rium Sabbati sancti inclusivè nec post Antiph. Hæc est dies. que cantatur per Hebdomadam Pascha, nec in Officio Defunctorum. Jubilum est sonus quidam significans cor parturire quod dicere non potest. Et quem decet ista jubilatio misi ineffabilem Deum? ineffabilis enim est, quem fari non potes; et si eum fari non potes, et tacere non debes, quid restat nisi ut jubiles, ut gaudeat cor sine verbis, et immensa latitudo gandiorum metas non habeat syllabarum. Benè cantate ei in jubilatione. S. August. Enarr. 2. in Psalm. 58. |