terniones non illi quidem literis Alphabeti signati, sed folia ipsa in angulo dextro paginæ adversa numeris per totum opus continuis distincta, ad quos accommodata est tabula vocabulorum, quæ in commentariis explicantur, non bono consilio post omissa. Quales sint illæ interpretationes, ostendent specimina multa a Baxtero allata. Illud universim tenendum, multa tunc ignorata etiam doctis, quæ in trivialibus libellis habentur; multa melius nunc traduntur in Lexicis vel vivæ interpretationi reservantur, quæ tum in Commentarios referebant merito etc.

G. Gott. Gottingensis Codex MS. de quo Præsid. n. I, H. Han. Hannoveranus, de quo n. II.

Loch. Locheri (Jacobi) quam Loscheri vocare solet Bentleius habui e Bibliotheca Regia Hannoverana benignitate laudati Scheidii,

Med. Mediolanensia exemplaria habet Bibliotheca nostra tria, unum opera et impensis Philippi Lavagniæ civis Mediolanensis anno a natali Christiano MCCCCLXXVII. tertio Kl. Maii f. Alterum habet hanc subscriptionem : In officina egregii librarii Antonii Zarotti Parmensis impendio Alexandri Minutiani Appuli de Sancto Severo hæc opera Mediolani impressa sunt. Anno a salutifero Virginis partu sexto et octogesimo supra millesimum et quadringentesimum. Quinto idus Martias. fol. Memorabilis est præfatio Alexandri Minutiani ad Bartholomæum Chalcum, Ducalium secretorum Magistrum, unde quædam hic excerpemus. Scripta est in diali arce (an hoc est in palatio Episcopali?) pridie idus Martias Anno a nato Domino MCCCCLXXXVI. Postulaverunt a me quidam superiori anno, ut Flacci libros: quos impressuri erant cum Acrone et Porphyrione accuratissimis interpretibus casti

}

garem; quam quidem castigationem-non potui-Stephano tuo Cremonensi-denegare-et quia tibi ob ejus pruden tiam singularesque virtutes carus est contubernalis.- Præsertim cum vererer ne si id penitus detrectassem: plurimum de majestate Oratiana nobis tolleretur: ob temerarium et veluti sacrilegum cujusdam conatum: qui recentissimas in Flaccum interpretationes edidit: (Christo. Landinum tangit) de quibus verissime dici potest id quod de Rupilio rege noster inquit Oratius Pus atque venenum tam sensuum quam verborum hujus eminentissimi vatis: id quod nisi Porphyrionis antidotis repressum fuisset; brevi totus contabuisset Oratius. Quodni dubitarem te maximis curis districtum longiori epistola remorari: commemorarem hic multa in quibus egregius ille enarrator honestissimis dictionibus poëtam hunc fraudando penitus insanivit. Itaque hos libros studiosissime quantum sub unico exemplari: eoque temporum injuria exeso: librariorumque incuria mendosissimo recognovimus. Ceterum impressis libris et recognitione jam publicata (Estne hæc, quam B. Fabricius ita memorat, per Anto. Zarotum Parmensem, impensis Augustini Maria Conagi, Mediol. 1485 fol.?) venit ad manus meas Porphyrio quidem antiquissimus : cujus ope: pleraque in quibus intelligendis nec frequens lectio: nec pertinax studium vel minimum conferret: melius corrigi castigarique possent. Quare ut amantissimis mei plenius obsequerer: hoc libros meis sumtibus iterum imprimendos curavi: atque ita expositores in poëtæ marginibus collocavi: ut facile cognitu sit omnibus: quid Acro quid eruditus Porphyrio super eodem sentiant. In fine denuo aliquid bilis in Landinum et forte Angelum Politianum est: In qua quidem recognitione non inficior multa ut in exem

plari reperiebantur reliquisse: ne scilicet deraso aut mutato loco cujus sensum ignorarem ejus arguerer impudentiæ: qua plurimos nostri temporis viros taxari videmus. Illi enim, dum, stulta quadam persuasione tanquam omnia noverint, quod sibi incognitum est deradunt atque invertunt, multis honestissimis dictionibus linguam Latinam defraudant. Non poenituit ista describere ex libro satis raro, quæ literariæ historiæ studiosis grate esse speremus. Tertium exemplar in fronte hæc habet verba: Horatius ita emendatus, ut ejus interpretes non multum desideres Lector candidissime. In fine hæc, Mediolani apud Alex. Minutianum MDII. Prid. Kal. Decembr. Splendide impressum opus, nihil præfationis habet, nihil aliud, quod observarim, singulare.

S. Sax. Collatio Saxiana, de qua Præsid. n. III.

Z. Zarotti, ut putatur, editio, de qua Præsid. n. V.

WILLIELMI BAXTERI

PRÆFATIO

EDITIONI SECUNDÆ

LOND. 1725. PRÆMISSA.

ECCE jam altera vice prodit in lucem, post plus viginti annorum spatium, Horatius meus. In causa autem hoc fuerat, quod jam paucorum teratur manibus, et quod paucula erant emendanda, nonnulla permutanda, adjicienda vero plura, præsertim postquam Clarissimus Bentleius tanto cum molimine et pompa, collatis omnium temporum Exemplaribus et Auctoritatum Exemplis, Scriptorem istum videretur magis oppressisse quam adornasse. Certe nos diversum ingressi sumus iter; nam pro curta nostra supellectile, contenti fuimus flosculos quosdam nostros, quos magna ex parte jam olim vacivis quidem horis collegeramus, in unum quasi fasciculum congerere, publicoque Eruditorum usui proponere; quo non tam scirent quid nos ipsi sentiremus, quam quid illustrioribus Horatii Interpretibus, tam veteribus quam novis, per omnia tempora visum fuerit. Atque in his facem nobis prætendunt quæ credimus adhuc in ruderibus exstare veterum scholiorum Helenii Acronis Pomponiique Porphyrionis Excerpta. Hos viros floruisse stante adhuc deorum cultu

vel ex ipsorum scriptis legentibus patebit. De nobis vero, et præsenti nostro instituto, aliorum erit judicare; qui si studioso favebunt labori, erit cur nobis gratulemur; sin (quod sane exspectandum duximus) plures damnaturi sunt quæ non intelligunt, nos factum nostrum durato corde feremus. Sicubi vero in hoc opusculo nimis acri videbimur usi stilo, Criticumque gladium de consueto more strinxisse, illud de jure nostro nobis vindicandum censemus. Genus enim irritabile Criticorum natio. Abest tamen odium, ira, et æmulatio prava, imo et partium studium a studio Musico quod sumus professi.

Cædimus, inque vicem præbemus crura sagittis :
Vivitur hoc pacto.—

Non vidit exemplum hujus editionis Baxterus. Monet lectorem Londinensis editor, "Enarratorem eruditum "huic operi recensendo per menses aliquot incubuisse, "nec multis, antequam fatis cessit, diebus absolvisse." G.