Altera poscit opem res et coniurat amice.

411.

414.

Qui studet optatam cursu contingere metam, 412. Multa tulit fecitque puer; sudavit et alsit, 413. Abstinuit Venere et vino: qui Pythia cantat Tibicen, didicit prius extimuitque magistrum. 415. Nec satis est dixisse: » Ego mira poemata pango: 416. >>Occupet extremum scabies; mihi turpe relinqui est,417. >>Et, quod non didici, sane nescire fateri."

X.

418.

Ut praeco ad merces turbam qui cogit emendas, 419. Assentatores iubet ad lucrum ire poeta

420.

Dives agris, dives positis in foenore nummis. 421. Si vero est, unctum qui recte ponere possit, 422. Et spondere levi pro paupere, et eripere atris 423.

possit prae vulgato prosit. In margine Cod. D'Orvill. etiam annotatum erat possit. Et rude ingenium nunquam prodest.

Qui studet optatam cursu contingere metam. Heinsius ex Cod. Moret. attulit curru. De sententia conferatur Quintil. Instit. Orat. V, x, 122. Sed non magis hoc sat est, quam palaestram didicisse, nisi corpus exercitatione, continentia, cibis ante omnia natura iuvatur, sicut contra ne illa quidem satis sine arte profuerint.

Ego mira poemata pango. Muretus in Orat. XII. Isti non ferendi, qui ab omni eruditione imparati, quasi satis sit dixisse, Ego pulchra poemata pango, audent se cum eis

componere.

Et, quod non didici, sane nescire fateri. In MS. D'Orvill. sane me.

X.

Et tamen, si poeta meus sit dives, laudatur ab adulatoribus. A prudentibus autem et candidis hominibus ridetur.

Assentatores iubet ad lucrum ire poeta. Gronovio teste in Codice Pircheim. Assentatores lucrum iubet ire poeta.

Et spondere levi pro paupere, et eripere atris Litibus implicitum. I. Geelius eleganter coniecit: Et spondere velit pro paupere. Putabat velle propemodum requiri, et optime cum possit coniungi. Non enim satis

Litibus implicitum, mirabor si sciet inter

424.

426.

427.

Noscere mendacem verumque beatus amicum. 425.
Tu seu donaris, seu quid donare voles cui,
Nolito ad versus tibi factos ducere plenum
Laetitiae: clamabit enim, Pulchre! bene! recte!
Pallescet super his; etiam stillabit amicis

428.

429.

431.

Ex oculis rorem; saliet, tundet pede terram. 430.
Ut qui conducti plorant in funere, dicunt
Et faciunt prope plura dolentibus ex animo; sic 432.
Derisor vero plus laudatore movetur.
Reges dicuntur multis urguere culullis

433.

434.

436.

Et torquere mero, quem perspexisse laborant 435. An sit amicitia dignus: si carmina condes, Nunquam te fallant animi sub vulpe latentes. 437. Quinctilio si quid recitares, Corrige, sodes,

438.

est habere pecuniam. Voluntas dandi quam te fallant animi sub vulpe la

accedat oportet.

Noscere mendacem verumque beatus amicum. Hieronymus Suares Barbosa Epistolam ad Pisones edidit Coimbrae a. 1791, hoc titulo: Poetica de Horacio traduzida e explicada. Is post hunc versum collocabat vs. 434, 435, 436, 437. Horatium ergo hoc ordine posuisse arbitratur: Si vero est unctum qui recte ponere possit, Et spondere levi pro paupere, et eripere atris Litibus implicitum; mirabor, si sciet inter - Noscere mendacem verumque beatus amicum. Reges dicuntur multis urguere culullis, Et torquere mero, quem perspexisse laborant, An sit amicitia dignus: si carmina condes, Nun

tentes.

An sit amicitia dignus. In MS. Brenckm. amicitie. Voluisse puto amicitiae. Genitivum cum hoc adie ctivo, ut Graeci faciunt, iungi notum est. Vide v. c. N. Heinsium ad Ovidii Trist. IV, III, 57. Et propter exemplum cogitari debet Virgilianum: Magnorum haud unquam indignus avo

rum.

Nunquam te fallant animi sub vulpe latentes. Qui ita sub aliena forma latent, dicuntur falsi, nempe qui non sunt, quod esse videntur. Iupiter sub olore latens, est falsus olor. Amici isti adeo essent falsae vulpes. Viderentur vulpes, revera essent homines candidi. De vocabulo et re

Hoc, aiebat, et hoc: melius te posse negares, 439. Bis terque expertum frustra, delere iubebat, 440. Et male tornatos incudi reddere versus.

441.

Si defendere delictum quam vertere malles, 442. Nullum ultra verbum aut operam sumebat inanem, 443. Quin sine rivali teque et tua solus amares. 444. Vir bonus et prudens versus reprehendet inertes, 445. Culpabit duros, incomtis allinet atrum

446. 447.

448.

449.

Transverso calamo signum, ambitiosa recidet
Ornamenta, parum claris lucem dare coget,
Arguet ambigue dictum, mutanda notabit;
Fiet Aristarchus; non dicet, Cur ego amicum 450.
Offendam in nugis? Hae nugae seria ducunt 451.
In mala derisum semel exceptumque sinistre. 452.

XI.

454.

Ut mala quem scabies aut morbus regius urguet, 453.
Aut fanaticus error et iracunda Diana,
Vesanum tetigisse timent fugiuntque poëtam, 455.
Qui sapiunt; agitant pueri, incautique sequuntur. 456.

nonnulla annotavit Burmann. ad Anthol. T. I, pag. 143.

Quinctilio si quid recitares. Horatius Quinctilium Varum laudat Carm. I, 24. ita, ut nudam veritatem nullum ei unquam parem esse inventuram dicat.

Delere iubebat. Error in MS. Duk. dolere.

Et male tornatos incudi reddere versus. Eldikius coniecit: Et male adornatos incudi reddere versus.

Si defendere delictum quam vertere malles. Si verum sit perdere, accipi etiam potest, quo modo Horatius dicit Epist. II, 1, 85. Quae Imberbi didicere, senes perdenda fateri.

Operam insumebat inanem. Dicitur et operam consumere. Vide Cortium ad Sallust. Iugurth. 25.

Versus reprehendet inertes. Ad haec et sequentia explicanda facit Cuperi Observ. I, 15.

Hic, dum sublimis versus ructatur et errat, 457. Si veluti merulis intentus decidit auceps

In puteum foveamve, licet »Succurrite" longum 459. Clamet, »> Io cives"; non sit qui tollere curet. 460. Si curet quis opem ferre et demittere funem, 461. Qui scis an prudens huc se deiecerit, atque 462.

Servari nolit? dicam, Siculique poetae

Narrabo interitum: Deus immortalis haberi 464.
Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam 465.
Insiluit; sit ius liceatque perire poetis:
Invitum qui servat, idem facit occidenti:

Nec semel hoc fecit; nec, si retractus erit, iam 468. Fiet homo, et ponet famosae mortis amorem. 459. Nec satis apparet cur versus factitet: utrum 470. Minxerit in patrios cineres, an triste bidental 471. Moverit incestus; certe furit, ac velut ursus 472.