remus immortalitatem sermoni? Horatius in omni hac comparatione cogitavit Homericum illud: Oïŋxeo púλλων γενεή, τοίηδε καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει. ἄλλα δέ θ ̓ ὕλη Τηλεθόωσα púa. Tagos d'èxiɣigrexa woŋ. ̔Ως ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡδ ̓ άokiyε. Saecla mortalia est antiquae Latinitatis, servatae apud Lucretium. Exempla indicavit Forbigerus ad II, 503. Ad Horatium inprimis pertinent II, 71. quae decedunt corpora quoique, Unde abeunt, minuunt, quo venere, augmine donant: Olla senescere, at haec contra florescere cogunt. Nec remorantur ibi: sic rerum summa novatur Semper, et inter se mortales mutua vivunt. Augescunt aliae gentes, aliae minuuntur; Inque brevi spatio mutantur saccla animantum. Et V, 986. mortalia saecla Dulcia linquebant lamentis lumina vitae.

Multa renascentur, quae iam cecidere. Quintil. Inst. Orat. VIII, 2. » Atqui ei contrarium est vitium id, quod apud nos improprium, άzvqov apud Graecos vocatur: qualia nunc laudantur a quibusdam, quorum est de cruce decernere, verba ceciderunt." Fortasse tamen Quintilianus aliam verbi significationem spectavit.

omnibus MSS. legeretur, nemo non emendaret, arbitrium. Illud arbitrum plane otiose ponitur. Dictum oportuisset: Quem penes arbitrum et iudicem est norma loquendi. Arbiter et iudex, arbitrium et ius, inpri mis ita coniuncta, differunt. Pro et, ius in multis MSS. et editionibus legitur et vis. Error scribendi, ex simili literarum concurrentium figura natus.

Quo scribi possent numero. MSS. quaedam possent scribi, quaedam metro. Ac de transpositis vocabulis hoc iterum dicendum est. Nullum fere invenies versum ubi salvo metro fieri possit, eodem plane verborum ordine compositum. Ita, v. c. vs. 135. habemus unde pedem proferre pudor et unde pudor proferre pedem. vs. 138. quid dignum tanto feret hic et quid tanto feret hic dignum quid feret hic tanto dignum. vs. 174. castigator censorque et censor castigatorque. vs. 228. regali conspectus in auro nuper et ostro et in ostro nuper et auro. vs. 261. aut operae celeris nimium et operae nimium celeris. vs. 313. quo sit amore parens, quo frater amandus et hospes et frater et hospes amandus. Mitto alia plurima exempla. Tanta varietas in nullo alio scriptore, in nulla Horatii Satyra vel Epistola accidit. Haec nimirum Epistola ad Pisones omnium manibus, in scholis quoque, terebatur. Hinc multa exemplorum millia describebantur, et, quo saepius describebantur, eo plures errores irre

in Rescriptis Boxhornio de Distichis Catonis pag. 378, qui praeterea totum hoc argumentum peculiari Dissertatione illustravit. Atque haec ideo scripsi, quia multa Horatii loca facili vocabulorum transpositione explicare conatus sum. Quod ad metro attinet, hoc non modo pronuntiatione sed etiam literarum forma prope ad numero accedit, et oriri potuit ex glossa. Quis tamen exiguos elegos emiserit auctor. Stephanus in Diatr. p. 59. inveneris auctor. Atque inveneris vel invenerit melius iudico, quam emiserit. Librum emittere significat in lucem edere, quem adhuc intus domi retinueris. Illud emittere habet sententiam magis propriam aetati recentiori, quam vetustae, quum nova metra inveniebantur, et poetae non adeo libros emittebant, sed carmina recitabant. Auctor saepe idem est ac scriptor, ita ut non magis recte ponatur de Polymnesto Colophonio, inventore, quam de Callimacho, elegorum scriptore. Si Horatius verbo emiserit fuisset usus, addidisset aliquid auctori, quo ambiguum tolleretur, v. c. quis tamen hos princeps elegos emiserit auctor. In MSS. quibusdam apud Feam legitur elegos commiserit. Hoc lubens accipio. Homerus hexametros invenit. Alter hexametro addidit alternum pentametrum. Versus ita impariter commissi vel iuncti

metro hexametro et pentametro facio elegos ex commissis hexametro et pentametro; utrumque Latine: prius etiam exquisitius. Committere idem plane est atque iungere. Virgil. Aeneid. III, 420. pistrix Delphinum caudas utero commissa luporum. Plura interpretes ad Ovid. Metam. IV, 259, et Claudiani Rapt. Proserp. I, 232. Manilius I, 409. duplici Centaurus imagine fulget, Pars hominis, tergo pectus commissus equino. quem locum nuper explicavi ad Virgilii Aeneid. VII, pag. 57. Ad eam rationem dicere possis Elegi, pen-` tametros commissi hexametris. Quis Elegos ita commisit? Grammatici certant. Eadem loquendi consuetudo obtinet in verbo iungere et coniun gere. Iungo naves, ex variis partibus compono, iungo amicitiam, foedera, alia, quae librarii saepe non intelligentes mutarunt in casum ablativum amicitia, foedere. Vide interpretes ad Liv. XXXV, 12. Valer. Flacc. I, 123. et Silium Ital. V, 553. El gi autem cur appellentur exigui, bene exposuit Santenius ad Terentianum Maurum pag. 311 sq.

Archilochum proprio rabies armavit iambo. Versus in uno Leid. MS. omissus, negligentia librarii. Barthius corrigebat propero. Minus eleganter. De celeritate pedis deinde satis exponitur.

Scriptor Tragoediarum. Atqui inepte quispiam dixerit, Poetam in Tragoedia dolere; quippe qui nunquam ex persona sua loquitur. Vidit hoc, ut opinor, Cl. Dacierius: et idcirco actorem hic interpretatur, non scriptorem Livius quidem Aristonem quemdam Tragicum actorem memorat; verum nemo actorem absolute Tragicum dixit, sed Tragoedum. Tu lege et distingue: Et tragicus plerumque dolet sermone pedestri Telephus aut Peleus: cum pauper et exsul uterque Proiicit ampullas et sesquipedalia verba. Ubi constructio est, Tragicus Telephus aut Tragicus Peleus plerumque humili sermone dolet. Noster Serm. II, v, 91. Davus sis comicus. Cicero in Pisonem 20. Ego te non vecordem, non furiosum, non mente captum, non tragico illo Oreste aut Athamante dementiorem putem? Appuleius in Apologia Quamquam teterrimum os tuum minime a Thyesta tragico demutet: ubi frustra sunt, qui Thespi aut aliud nescio quid reponunt. Ita Comici servi, Comici senes, apud Plautum. Propertius IV, v, 44. Sed potius mundi Thais pretiosa Menandri. Cum ferit astutos comica moecha Getas. Caecilius Epiclero apud Ciceronem in Laelio 26. Hodie me ante omnes comicos stultos scnes Versaris atque luseris lautissime. Ubi pro luseris Palatinus primus Codex habet unxeris: unde corrigo certissime Versaris atque cmunxeris luutissime. Litera M tantum su

perne notabatur, E a praecedente absorbebatur: vides inde mendi initium et progressum. Recte igitur apud Nostrum coniunximus Tragicus Telephus: et agnoscis credo pulchram oppositionem. In Comoedia iratus Chremes tumido, in Tragoedia Telephus pauper humili sermone utitur. Aut vero pro et adscivimus, sententia iubente, licet abnuant Librarii: sic infra vs. 104. Telephe vel Peleu: et Cicero, ut iam vidisti, Oresta aut Athamante. BENTLEIVS.

Horatius non dixit simpliciter dolet, sed scrmone pedestri dolet, hoc est, in tragoedia et persona dolente poeta utitur sermone pedestri, sive, ut recte Commentator: dolores scribit et exponit. Loquitur nimirum de arte, qua poeta fabulam componit. Tunc poeta omnia facit, quae actori mandat et committit. Ipse Horatius Epist. I, I, 14, de amico suo: Qui Tragica desaevit et ampullatur in arte. Ibi poeta ampullatur. Hic, vs. 97. persona proiicit ampullas. Iuvenal. Satyr. VI, 635. Grande Sophocleo carmen bacchamur hiatu. Quintil. Instit. Orat. X, 68. Euripides in affectibus cum omnibus, tum in iis, qui miseratione constant, facile praecipuus. Si poeta in Tragoedia nunquam dolet, etiam non habet affectus, et Quintilianus dicere debuisset: personae tragicae Euripidis - in affectibus sunt facile praecipuae.— Tragicus est aliquis in Tragoedia, ut Peleus tragicus est Peleus qualis in Tragoedia inducitur; interdum et Tra