RISPOSTA AD ORAZIO ОH mia ne'dì ridenti Η Già fida scorta, ed ora Degli stauchi miei dì cura gradita, Mio rispettoso amore emula al vero Altro mortal non arricchì natura. Sei tu, sei tu. Questa è la voce istessa Che solea sul frondoso Tuo Lucretile un giorno Liete adunarti intorno Delle amene pendici Le Oreadi abitatrici: è quella, è quella Le cadenti fra i sassi onde sospese. Note sembianze in te. Sol ciò che in vano Magistral sopracciglio, onde la penna Tante volte cader? Tu così parco Età contaminar? No; sì maligno È la nobil cagion. L'altrui ti sforza Generosa amistà: quella che gode, I pregi ad ingrandir: che ben palesa Del benigno favor che a me consente N'esulto possessor: ma di sue lodi Meco arrossisco e mi consolo in lei. 1 104 DE ARTE POETICA EPISTOLA Q. HORATII FLACCI AD PISONES: HUMANO capiti cervicem pictor equinam Jungere si velit, et varias inducere plumas, Undique collatis membris, ut turpiter atrum Desinat in piscem mulier formosa superne; Spectatum admissi risum teneatis, amici? Credite, Pisones, isti tabulae fore librum Persimilem, cujus, velut aegri somnia, vanae Fingentur species: ut nec pes, nec caput uni Reddatur formae. Pictoribus atque Poetis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas. D'innestar, per capriccio, a capo umano |