IN DIANAM ET APOLLINEM.
DIANAM teneræ dicite virgines:
Intonfum, pueri, dicite Cynthium,
Latonámque fupremo
Dilectam penitus Jovi.
Vos lætam fluviis, & nemorum comâ,
Quacumque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi
Sylvis, aut viridis Cragi.
Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalémque, mares, Delon Apollinis,
Infignémque pharetrâ,
Fraternâque humerum lyrâ.
Hic bellum lacrymofum, hic miferam famem,
Peftémque à populo, & principe Cæfare in
Perfas, atque Britannos
Veftrâ motus aget prece.
A D ARISTIUM FUS CUM. ODE XXII.
INTEGER vita, fcelerifque purus
Non eget Mauris jaculis, neque arcu, Nec venenatis gravidâ fagittis,
Sive per Syrtes iter æftuofas,
Sive facturus per inhofpitalem
Caucafum, vel quæ loca fabulofus
Lambit Hydafpes.
Namque me fylyâ lupus in Sabinâ,
Dum meam canto Lalagen, & ultra
Terminum curis vagor expeditus,
Fugit inermem.
Quale portentum neque militaris
Daunia in latis alit afculetis:
Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.
Pone me, pigris ubi nulla campis
Arbor æftiva recreatur aurâ :
Quod latus mundi nebula, malúfque
Jupiter urget:
Pone fub curru nimiùm propinqui
Solis, in terrâ domibus negatâ:
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.
AD CHLOEN. ODE XXIII.
VITAS hinnuleo me fimilis, Chloë,
Quærenti pavidam montibus aviis
Matrem, non finè vano
Aurarum & fylüe metu.
Nam feu mobilibus vepris inhorruit
Ad ventum foliis, feu virides rubum
Dimovere lacertæ,
Et corde, & genibus tremit,
Atqui non ego te, tigris ut afpera,
Gætulúfve leo, frangere perfequor.
Tandem define matrem
Tempestiva fequi viro.
AD VIRGILIUM.
UIS defiderio fit pudor, aut modus
Tam cari capitis? pracipe lugubres
Cantus, Melpomene: cui liquidam pater
Vocem cum citharâ dedit.
Ergo Quinctilium perpetuus fopor
Urget cui pudor, & juftitiæ föror
Incorrupta fides, nudáque veritas,
Quando ullum invenient parem?
Multis ille quidem flebilis occidit:
Nulli flebilior quàm tibi, Virgili.
Tu fruftra pius, heu, non ita creditum,
Pofcis Quinctilium Deos.
Quòd fi Threicio blandiùs Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem,
Non vana redeat fanguis imagini:
Quam virgâ femel horridâ
Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum: fed levius fit patientiâ,
Quidquid corrigere eft nefas.
AD LYDIA M. ODE XXV.
PAR
ARCIUS junctas quatiunt feneftras
I&tibus crebris juvenes protervi:
Nec tibi fomnos adimunt: amátque
Janua limen:
Quæ priùs multùm faciles movebat
Cardines. audis minùs, & minùs jam,
Me tuo longas pereunte noctes',
Lydia, dormis.
Invicem mochos anus arrogantes
Flebis, in folo levis angiportu,
Thracio bacchante magis fub inter-
lunia vento:
Cùm tibi flagrans amor, & libido,
Quæ folet matres furiare equorum,
Savier circa jecur ulcerofum,
Læta quòd pubes hederâ virenti
Gaudeat, pullâ magis atque myrto;
Aridas frondes hyemis fodali
Dedicet Hebro.
DE ELIO LAMIA.
MUSIS amicus, triftitiam & metus
Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis: quis fub Areto
Rex gelida metuatur ore,
Quid Tiridatem terreat, unicè
Securus. ô quæ fontibus integris
Gaudes, apricos ne&e flores,
Necte meo Lamiæ coronam,
Pimplea dulcis. nil finè te mei
Profunt honores. hunc fidibus novis,
Hunc Lesbio facrare plectro
Téque, tuáfque decet forores.
NATIS in ufum lætitiæ fcyphis
Pugnare, Thracum eft. tollite barbarum Morem: verecundúmque Bacchum
Sanguineis prohibete rixis.
Vino & lucernis Medus acinaces
Immane quantum difcrepat. impium
Lenite clamorem, fodales,
Et cubito remanete preffo.
Vultis feveri me quoque fumere
Partem Falerni? dicat Opuntia
Frater Megillæ, quo beatus
Vulnere, quâ pereat fagittâ.
Ceffat voluntas? non aliâ bibam
Mercede. que te cumque domat Venus,
Non erubefcendis adurit
Ignibus: ingenuóque femper
Amore peccas. quicquid habes, age,
Depone tutis auribus. ah mifer,
Quantâ laboras in Charybdi!
Digne puer meliore flammâ.
Que faga, quis te folvere Theffalis
Magus venenis, quis poterit Deus?
Vix illigatum te triformi
Pegafus expediet Chimæræ.
AD ARCHYTAM. ODE XXVIII.
TE maris & terræ, numeróque carentis arenæ
Menforem, cohibent, Archyta,
Pulveris exigui prope littus parva Matinum
Munera, nec quidquam tibi prodest
Aërias tentâffe domos, animoque rotundum
Percurriffe polum, morituro.
Occidit & Pelopis genitor conviva Deorum,
Tithonúfque remotus in auras,
Et Jovis arcanis Minos admiffus, habéntque
Tartara Panthoïden, iterum Orco
Demiffum: quamvis clypeo Trojana refixo
Tempora teftatus, nihil ultra
Nervos, atque cutem morti concefferat atra,
Judice te, non fordidus auctor
Naturæ, veríque. Sed omnes una manet nox,
Et calcanda femel via lethi.
Dant alios Furia torvo fpectacula Marti,
Exitio eft avidis mare nautis.
Mifta fenum, ac juvenum denfantur funera. nullum
Sæva caput Proferpina fugit.
Me quoque devexi rapidus comes Orionis
Illyricis Notus obruit undis.
At tu, nauta, vaga ne parce malignus arenæ
Offibus, & capiti inhumato
Particulam dare. fic, quodcumque minabitur Eurus 25 Fluctibus Hefperiis, Venufina
Plectantur fylva, te fofpite: multaque merces,
Unde poteft, tibi defluat æquo
Ab Jove, Neptunóque facri cuftode Tarenti.
Negligis immeritis nocituram
Poftmodo te natis fraudem committere forfan.
Debita jura, vicéfque fuperbæ
Te maneant ipfum. precibus non linquar inultis,
Téque piacula nulla refolvent.
Quanquam feftinas (non eft mora longa) licebit
Injecto ter pulvere curras.
ADICCIUM. ODE XXIX,
ICCI, beatis nunc Arabum invides
Gazis, & acrem militiam paras
Non antè devictis Sabaæ
Regibus, horribilíque Medo
Netis catenas. quæ tibi virginum
Sponfo necato barbara ferviet?
Puer quis ex aulâ capillis
Ad cyathum ftatuetur un&tis,
Doctus fagittas tendere Sericas
Arcu paterno? quis neget arduis
Pronos relabi poffe rivos
Montibus, & Tiberim reverti:
Cùm tu coëmtos undique nobiles
Libros Panatî, Socraticam & domum
Mutare loricis Iberis,
Pollicitus meliora, tendis?
Venus, regina Chidi, Paphique,
Sperne dilectam Cypron, & vocantis
Thure te multo Glycera decoram
Transfer in ædem.
Fervidus tecum puer, & folutis
Gratia zonis, properéntque Nymphæ,
Et parum comis finè te Juventas,
Mercuriúfque.
|