Vexare turmas, et frementem

Mittere equum medios per ignes.
Sic tauriformis volvitur Aufidus,
Qui regna Dauni præfluit Appuli,
Cùm favit, horrendamque cultis
Diluviem meditatur agris;
Ut barbarorum Claudius agmina
Ferrata vafto diruit impetu,
Primofque et extremos metendo,
Stravit humum, finè clade victor;
Te copias, te confilium, et tuos
Præbente Divos. nam tibi, quo die
Portus Alexandrea fupplex

Et vacuam patefecit aulam,
Fortuna luftro profpera tertio
Belli fecundos reddidit exitus,
Laudemque et optatum peractis
Imperiis decus arrogavit.

Te Cantaber non antè domabilis,

Medufque, et Indus, te profugus Scythes

Miratur, ô tutela præfens

Italia, dominæque Roma.

Te, fontium qui celat origines

Nilufque, et ifter, te rapidus Tigris,

Te belluofus qui remotis

Obftrepit Oceanus Britannis,

Te non paventis funera Galliæ,
Duræque tellus audit Iberiæ:
Te cade gaudentes Sicambri
Compolitis venerantur armis,

AUGUSTI LAUDES.

O DE XV.

PHOEBUS volentem proelia me loqui,
Victas et urbes, increpuit, lyrâ;
Ne parva Tyrrhenum per æquor
Vela darem. tua, Cæfar, atas
Fruges et agris rettulit uberes;
Et figna noftro reftituit Jovi,
Derepta Parthorum fuperbis

Poftibus; et vacuum duellis Janum Quirini claufit; et ordinem Rectum evaganti frena licentiæ

Injecit, emovitque culpas,

Et veteres revocavit artes,

Per quas Latinum nomen et Itale
Crevere vires, famaque, et imperî
Porrecta majeftas ad ortum
Solis ab Hefperio cubili.

Cuftode rerum Cæfare, non furor
Civilis, aut vis exiget otium;
Non ira, que procidit enfes,

Et miferas inimicat urbes.

Non qui profundum Danubium bibunt,
Edicta rumpent Julia; non Getz,
Non Seres, infidive Perfæ,

Non Tanaïm prope flumen orti.
Nofque et profeftis lucibus et facris,
Inter jocofi munera Liberi,

Cum prole, matronifque noftris,
Rite Deos priùs apprecati,

Virtute functos, more patrum, duces,
Lydis remifto carmine tibiis,

Trojamque, et Anchifen, et alma
Progeniem Veneris canemus.

IS

20

25

39

80

Q. HORATII FLACCI E POD ON

LIBER.

A D M E CENA TЕМ.

BIS Liburnis inter alta navium,
Amice, propugnacula,

Paratus omne Cafaris periculum
Subire, Macenas, tuo.

ODE I.

Quid nos? quibus te vita fit fuperftite
Jucunda ; fi contrà, gravis:
Utrúmne juffi perfequemur otium
Non dulce, ni tecum? fimul

An hunc laborem mente laturi, decet
Quâ ferre non molles viros?
Feremus: et te, vel per Alpium juga,
Inhofpitalem et Caucafum,

Vel Occidentis ufque ad ultimum finum
Forti fequemur pectore.

Roges, tuùm labore quid juvem meo,
Imbellis ac firmus parum.
Comes minore fum futurus in metu,
Qui major abfentes habet:

Ut affidens implumibus pullis avis
Serpentium allapfus timet

Magis relictis; non, ut adfit, auxilî
Latura plus præfentibus.

Libenter hoc et omne militabitur

Nec ut fuperni villa candens Tufculi

Circea tangat mœnia.

Satis fuperque me benignitas tua

Ditavit : haud paravero,

Quod aut, avarus ut Chremes, terrâ premam;
Difcinctus aut perdam ut nepos.

VITE RUSTICE LAUDES.

BEATUS ille, qui procul negotiis,
Ut prifca gens mortalium,

Paterna rura bobus exercet fuis,
Solutus omni fœnore :

Nec excitatur claffico miles truci,
Nec horret iratum mare;.
Forumque vitat, et fuperba civium
Potentiorum limina.

Ergo aut adultâ vitium propagine
Altas maritat populos;

Aut in reductâ valle mugientium
Profpectat errantes greges;
Inutilefque falce ramos amputans,
Feliciores inferit:

Aut preffa puris mella condit amphoris;
Aut tondet infirmas oves.

Vel, cùm decorum mitibus pomis caput
Autumnus arvis extulit,

Ut gaudet infitiva decerpens pyra,
Certantem et uvam purpuræ,

Quâ muneretur te, Priape, et te, pater
Silvane, tutor finium!

Libet jacere modò fub antiquâ ilice,

Modò in tenaci gramine:

Labuntur altis interim rivis aquæ ;

Queruntur in filvis aves;

O DE II.

Fontefque lymphis obftrepunt manantibus,

Somnos quod invitet leves.

At cùm tonantis annus hibernus Jovis
Imbres nivefque comparat;

Aut trudit acres hinc et hinc multâ cane..

Apros in obftantes plagas:

Aut amite levi rara tendit retia,

Pavidum

Pavidumque leporem, et advenam laquéo gruem, 33 Jucunda captat præmia.

Quis non malarum, quas amor curas habet,

Hæc inter oblivifcitur?

Quòd fi pudica mulier in partem juvet
Domum atque dulces liberos,
(Sabina qualis, aut perusta folibus
Pernicis uxor Appuli)

Sacrum vetuftis exftruat lignis focum,
Laffi fub adventum viri;

Claudenfque textis cratibus lætum pecus,
Diftenta ficcet ubera;

Et horna dulci vina promens dolio,

Dapes inemtas apparet;

Non me Lucrina juverint conchylia,
Magifve rhombus, aut fcari,

Si quos Eois intonata Auctibus

Hiems ad hoc vertat mare:

Non Afra avis defcendat in ventrem meum,

Non attagen Ionicus

Jucundior, quàm lecta de pinguiffimis
Oliva ramis arborum,

Aut herba lapathi prata amantis, et gravi
Malvæ falubres corpori,

Vel agna feftis cæfa Terminalibus,
Vel hoedus ereptus lupo.

Has inter epulas, ut juvat paftas oves
Videre properantes domum!.

Videre feffos vomerem inverfum boves
Collo trahentes languido;

Pofitofque vernas, ditis examen domûs,
Circùm renidentes Lares!
Hac ubi locutus fœnerator Alphius,
Jam jam futurus rufticus,

Omnem redegit Idibus pecuniam;

Quærit Calendis ponere.

AD MECENATEM.

40

50

53

60

70

ODE III,

PARENTIS olim fi quis impiâ manu

Senile guttur fregerit;

Edit cicutis allium nocentius.
O dura mefforum ilia!