LIBER PRIMUS,

CRAPULIA.

CAP. I.

Regionis situs.

CRAPULIA regio ampla; luculenta, quod ad situm: a septentrione, Oceano Æthiopico; ab oriente, Locaniâ et Viraginiâ; ab austro, Moroniâ Felici; ab occidente, palude Tryphoniâ, terminatur: in eâdem ipsâ orbis parte, in quâ monstrosissimus ales RUC elephantum integrum unguibus suis rapiens deglutiendum, a neotericis geographis depingi solet.

Gleba nimis feraci: cælóque nimiùm benigno fruitur; et cujus ego, non sine tacitâ quâdam invidiâ, sæpius misertus sum, quòd incolas non habeat frugi melioris.

Longitudine, quidem, ad gradum 74. Latitudine, verò, ad sexagesimum porrigitur. A Capite Bone Spei 11 grad. distat; totique ferè Africæ ex adverso jacet.

In duas vulgò provincias tribuitur, Pamphagoniam et Yvroniam: quarum altera, magnâ quidem ex parte ejusdem et longitudinis et latitudinis est, quod ominosum nemini videatur, cum nostrâ Britanniâ; altera, verò, cum utrâque Germaniâ. Utraque eidem principi, iisdem legibus subjicitur; nec moribus, nec ingenio, nec habitu adeò dissimilis.

a Notat Crapula vitium, unde nomen huic regioni inditum, alteri scilicet ebrietatis excessu proprium : κραιπάλη enim Græcis, vel à καρὴν οὗ πάλη “lucta capitis ;" vel áτò Tovτò kápηvov náλλeolai, quòd caput vertigine quâdam concutiat vinum resinatum præsertim, ut Plin. l. xxi. c. 2. vel àæè Tov nou, quâ voce Poeta, uti Phocyon ait, vinum significant, vulgò tamen qui vel cibo vel vino se ingurgitant "crapulari" dicuntur. Hinc nos terram hanc in duas provincias partiti sumus: Pamphagonia, nota vox, gulones edacissimos complectitur; Yvronia, à Gallicâ voce "yvre" vel "yvrongne," quæ ebrium significat, "fungos ebriosos."

b Locania Hisp. luxuriam significat; Crapulia proximam, quoniam qui Genio nimis indulgent, in libidinem procliviores sint; "Sine Cerere et Baccho &c.”

• Moronia huic adjacet, quoniam γαστήρ παχεῖα μὴ τέκνει λεπτὴν φρένα, verè Poeta.

Rationem nominis sitûsque quære in descriptione Laverniæ.

Qui Genius hujus loci perhibetur, propter voracitatem incredibilem.

CAP. II.

PAMPHAGONIA.

Terra Gulonum.

PAMPHAGONIA triquetra ferè est, figurâ 4eltali'; non absimilis Ægypto veteri: montosa, collibúsque obsita editioribus: solo pinguissimo; ita ut aves, quæ confertim huc solent pastûs gratiâ convolare, si per menses tres istìc permanserint, præ merâ mole saginâque montes nequeant transcendere, quin neque prosequentium manus evadere; neque, tantillo tempore, cedant pinguedine Ortolanis ac Beccaficis Italorum.

Quod etiam in Scotiâ factum novimus, è frondibus deciduis generari anseres; quodque honoratissimi pridem legati nostratis testimonio probatissimum est, in Euroboreali mundi plagâ è terrâ crescere agnellum", caulíque innixum, gramen adjacens depasci; quis istic fieri non sibi facilè persuadere pateretur?

Sed et pisces, qui in isto litore frequentissimi, ita voraces sunt (sive pro more populi locíque ingenio, sive quòd honorem sepulturæ magnificentissimæ cum Neronis rhombo1 præsagiant) ut, hamo subinde injecto, confluant ubertim; haud secùs ac misellæ animæ ad Charontis cymbam, apud Lucianum: ferróque vel non capti inhæreant (ut carbonarii metallicíque solent funi demisso, ubi calor lucernæ malignum fortè halitum prædixerit) extrahíque gestiant.

Adde, quòd portus, qui, si cui alii, huic genti commodissimi sunt, nulli usui inserviant, nisi apportandis recipiendísque eduliis; quæ illi superfluis solent pellibus commutare: neque incolis licet interea, quicquam exportare, quod palatam quamlibet obliquè spectare videatur.

Arbores ibi nullas vidi, nisi frugiferas. Ornos, quercus, salices, et hujusmodi plantas steriles et otiosas oderunt; quippe quæ nil præter umbram nudam et inutilem largiantur. Sepes ibi omnes, quod et in Yvroniâ passim videre est, vitibus lupulis

Sic Nilus intimam illius terræ partem format, quæ olim Egypti nomen tulit: unde veteres Ægyptii. Ibidem tanti fecerunt, quòd illius pede exprimi visa est suæ terræ imago.

g " Barnacles:" alii tamen malunt è ligno madefacto diu corruptóque vermiculos, è vermiculis anseres creari.

Si quid natura stupendum proferat, id unum est: pellis illius molissima et ultra valorem ferè speciosa duci Moscoviæ asservatur: dicitúrque "Samarcandea pellis:" nascitur in Hordâ Zavolhensi, agro Scythico. De agno hoc scripserunt Jul. Scaliger, exer. 59. Cardanus, Baro Herberstenius, Libavius tractatu de Agno Vegetabili.

' Et tua servatum consume in secula rhombum :
Ipse capi voluit &c.

Juvenal. Sat. 4.

consitæ: illud Occidentales Angli, hoc Lombardi ab hâc regione didicerunt.

Jure quidem avito, Frugiona', terra nunc paulò remotior, hanc sibi regionem vendicat. Ferunt, enim, Saturni ævo, principes Frugionos toti huic orbi dedisse jura, et istic regiam suam posuisse: quo tempore, quòd simpliciores antiqui fagis vescebantur, regio hæc Fagonia dicta est. Jam moribus prorsùs immutatis, ac jugo prioris ditionis excusso, aliquid antiquo nomini adjectum voluerunt indigenæ, et Pamphagoniam appellâ

runt.

CAP. III.

Prima Pamphagoniæ Provincia.

FRIVIANDE provincia, ut à proximis ordiamur, nisi peculiari quodam loci ingenio id fieret, calidior est, quàm ut veros pareret yaoтpíμapyous: ultimus enim illius apex, quem alii geographi Promontorium Terræ Australis nuncupant, ejusdem ferè latitudinis est cum australissimâ Castiliæ parte; gradibúsque 42 distat ab æquatore. Incolæ fuscâ sunt cute, pilísque retortis; neque tam molem aut numerum, quàm delicias quæ

runt.

In hoc ipso promontorio, quod nos à colore Nigrum" vocitabimus, (fumosissima enim regio est; partim, propter frequentissimos loci vapores; partim, propter Terra Del Fogo vicinitatem, quæ huic à dextris, etiam geographorum omnium consensu aliquantò tamen propriùs, adjacet) urbs est Cucina, ædificiis satis quidem altis, at fuliginosis olidísque constructa; à quâ deducta quondam colonia fortassis Cacuchinæ nomen dedit.

Salopiensis et Worcestr. comitatus ; ubi sepes omnis onusta
Crustumiis, Syriisque pyris, gravibusque volemis.
Virg. Georg. 2.

Moronia sola interponitur Crapuliæ et Frugiona. Nomen hoc, quanquam ad rem vestiariam propriè spectet Varr. 1. iv. ling. Lat. à nobis tamen aliò trahitur; derivatum à Frugi, quem Galli significantissimè "Homme de bien" vocant.

m Fercula delicatiora Galli "viandes friandes" vocant; nos, ex aptâ utriúsque compositione, voculam unam fecimus. Hanc, autem, in vestibulo hujus regionis collocavimus, quòd et calore nimio fieri non possit quin palato sint incolæ magis delicato et nauseabundo. Australiores, verò, propter nativum frigus edaciores finximus.

Ad imitationem Plinii; apud quem bis occurrit "Album Promontorium:" alterum, in Africâ : proœm. 1. iii. alterum, in Phoenice, non procul à Tyro. I.

v. c. 19.

"Cucina," Italis Culina est; unde nos Anglicè Kitchen," adjuti pro

nuntiatione Italica.