Philosophia Christiana cvm antiqva et comparata, Zväzky 1–2Bibliothecae catholicae scriptores, 1881 |
Časté výrazy a frázy
accidens actio actiones actu actus aliqua aliquid aliud anima anima humana Anthropologia Atqui Augustinus Bonaventura bonum CAPVT causa circa cognitio cognitionem cognoscit conc Contr corpore corporis corpus Cosmologia cuius debet Deum Deus dicitur dispp Dist Divina diximus dumtaxat effectus eius entis essentia esset Etenim etsi existentia existere existit expostulat facultates forma Gent habet Hinc homo huius huiusmodi Ibid illa illud intellectus ipsa ipsam ipsis ipsum Leibnitii Logica materia mens metaphysica mundum natura nempe neque nequit nihil notio notiones obiectum Obiic omnibus Ontologia operationes pantheismus physica posse possunt potentia potest principia principium Probatur proinde Prop prout Quapropter quatenus ratio ratione rebus repugnat rerum Resp sane scientia secundum sensationes sensus Sent sicut simul sine sint siquidem sive Socrates solum species suam subiecto subiectum substantia syllogismus systema tamen tamquam Theodicea Theologia Thom Thomas unum voluntas voluntatis
Populárne pasáže
Strana 43 - Per substantiam intelligo id, quod in se est et per se concipitur; hoc est id, cujus conceptus non indiget conceptu alterius rei, a quo formari debeat.
Strana 329 - Amplius, omnis compositio indiget aliquo componente; si enim compositio est, ex pluribus est. Quae autem secundum se sunt plura, in unum non conveniunt, nisi ab aliquo componente uniantur.
Strana 133 - Secundo, quia hoc quilibet in seipso experiri potest, quod quando aliquis conatur aliquid intelligere, format sibi aliqua phantasmata per modum exemplorum, in quibus quasi inspiciat quod intelligere studet. Et inde est etiam quod quando alium volumus facere aliquid intelligere, proponimus ei exempla, ex quibus sibi phantasmata formare possit ad intelligendum.
Strana 72 - Neque est superfluum, si Deus per seipsum potest omnes effectus naturales producere, quod per quasdam alias causas producantur. Non enim hoc est ex insufficientia divinae virtutis, sed ex immensitate bonitatis ipsius, per quam suam similitudinem rebus communicare voluit non solum quantum ad hoc quod essent, sed etiam quantum ad hoc quod aliorum causae essent: his enim duobus modis creaturae communiter omnes divinam similitudinem consequuntur, ut supra (cc.
Strana 369 - Singulae autem creaturae sunt propter perfectionem totius universi. Ulterius autem, totum universum, cum singulis suis partibus, ordinatur in Deum sicut in finem, inquantum in eis per quandam imitationem divina bonitas repraesentatur ad gloriam Dei: Quamvis creaturae rationales special!
Strana 415 - DICENDUM quod substantiae nomen non significat hoc solum quod est per se esse: quia hoc quod est esse, non potest per se esse genus, ut ostensum est [in corp.]. Sed significat essentiam cui competit sic esse, idest per se esse : quod tarnen esse non est ipsa eius essentia. Et sic patet quod Deus non est in genere substantiae.
Strana 138 - Nam primo quidem est institutum ad significandum id quod facit manifestationem in sensu visus; postmodum autem extensum est ad significandum omne illud quod facit manifestationem secundum quamcumque cognitionem.
Strana 386 - ... ex aliquo impedimento, puta ex grossitie cibi, quam necesse est reducere in aliam causam et sic usque ad causam primam universalem. Cum igitur Deus sit prima causa universalis non unius generis tantum, sed universaliter* totius entis, impossibile est quod aliquid contingat praeter ordinem divinae gubernationis. Sed ex hoc ipso quod aliquid ex una parte videtur exire ab ordine divinae providentiae qui consideratur secundum aliquam particularem causam, necesse est quod in eundem ordinem relabatur...
Strana 178 - Quaelibet igitur circulatio prascedentium transiri potuit, quia finita fuit ; in omnibus autem simul, si mundus semper fuisset, non esset accipere primam, et ita nee transitum, qui semper exigit duo extrema.
Strana 191 - QUINTUM dicendum quod anima illud esse in quo ipsa subsistit, communicat materiae corporali, ex qua et anima intellectiva fit unum, ita quod illud esse quod est totius compositi, est etiam ipsius animae. Quod non accidit in aliis formis, quae non sunt subsistentes. Et propter hoc anima humana remanet in suo esse, destructo corpore: non autem aliae formae.