,,Me pater saevis oneret catenis, ,,I, pedes quo te rapiunt et aurae, dulci ODE XII. AD NEOBULEN. Miserarum est neque amori dare ludum neque Patruae verbera linguae. Tibi qualum Cythereae puer ales, tibi telas Simul unctos Tiberinis humeros lavit in undis, Catus idem per apertum fugientes agitato 10 5 5 10 15 ODE XII. AD FONTEM BANDUSIAE. O fons Bandusiae, splendidior vitro, Cui frons turgida cornibus Primis et venerem et proelia destinat: Lascivi suboles gregis. Te flagrantis atrox hora Caniculae Praebes et pecori vago. Fies nobilium tu quoque fontium, Uxor pauperis Ibyci, Tandem nequitiae fige modum tuae Famosisque laboribus: Maturo propior desine funeri Inter ludere virgines, Et stellis nebulam spargere candidis. Non, si quid Pholoën satis, Et te, Chlori, decet: filia rectius 5 10 15 5 Expugnat iuvenum domos, Pulso Thyias uti concita tympano. Lascivae similem ludere capreae; Tonsae Luceriam, non citharae decent Nec flos purpureus rosae Nec poti vetulam faece tenus cadi. ODE XVI. AD MAECENATEM. Inclusam Danaën turris ahenea Si non Acrisium virginis abditae Aurum per medios ire satellites Demersa exitio; diffidit urbium Crescentem sequitur cura pecuniam 10 Et 15 20 Quanto quisque sibi plura negaverit, Nudus castra peto et transfuga divitum Contemtae dominus splendidior rei, Quam si, quidquid arat impiger Appulus, Purae rivus aquae silvaque iugerum Fallit sorte beatior. Quanquam nec Calabrae mella ferunt apes, Importuna tamen pauperies abest, Quam si Mygdoniis regnum Alyattei Campis continuem. Multa petentibus Desunt multa: bene est, cui deus obtulit ODE XVII. AD AELIUM LAMIAM. Aeli vetusto nobilis ab Lamo, Per memores genus omne fastos; 25 30 35 40 |