et salúte, quæ operátur tole- Į et sanctè vivit, qui rerum ínrántiam earumdem passiónum, teger æstimátor est: ipse est quas et nos pátimur: ut spes autem, qui ordinátam dilecnostra firma sit pro vobis: tiónem habet; ne, aut diligat scientes quod sicut sócii pas-quod non est diligendum, aut siónum estis, sic éritis et consolatiónis. Lectio vj. non diligat quod est diligendum, aut ámpliùs diligat quod minùs est diligendum, aut æquè díligat quod vel minùs vel ámpliùs diligendum est, aut minùs vel ámpliùs quod æquè diligendum est. Omnis peccátor, in quantum peccátor est, non est diligendus; et omnis homo, quantùm homo est, diligendus est propter Deum; Deus verò propter seipsum. * B. Homo quidam descendébat ab Jerúsalem in Jéricho, et incidit in latrónes, qui étiàm Despoliavérunt eum : et plagis impósitis abiérunt, semivivo relicto. y. Impii insidiantes quasì áucupes, láqueos poDespoliavérunt. Luc. NO ON enim vólumus ignoráre vos, fratres, de tribulatióne nostrâ, quae facta est in Asiâ, quóniam suprà modum graváti sumus suprà virtútem, ità ut tædéret nos étiàm vívere. Sed ipsi in nobismetipsis res-in ponsum mortis habuimus, ut non simus fidentes in nobis, sed in Deo, qui suscitat mórtuos qui de tantis perículis nos erípuit, et éruit: in quem sperámus quóniam et adhuc erípiet, adjuvántibus et vobis in oratióne pro nobis: ut ex multórum persónis, ejus quæ in nobis est donatiónis, per mul-nentes. tos grátiæ agantur pro nobis. 10. Jer. 5. IN III. NOCTURNO. Lectio viij. Cap. 28. et 29. Léctio sancti Evangélii secunMNES æquè diligendi sunt: sed cum ómnibus prodesse dùm Lucam. non possis, his potíssimũ conLectio vij. Cap. 10. sulendum est, qui pro locórum IN illo témpore; Conversus et témporum, vel quarúmlibet I Jesus ad discípulos suos, rerum opportunitatibus, cons dixit: Beáti óculi, qui vident tríctiùs tibi quasì quâdam sorte quæ vos vidétis. Dico enim vo-junguntur.... Velle tamen debis, quod multi prophétæ et bémus, ut omnes nobiscum díreges voluérunt vidére quæ vos ligant Deum; et totum quod vidétis, et non vidérunt. Et ré-vel eos adjuvámus, vel adjuliqua. Homília sancti Augustíni Lib. 1.de Doctrina Christianá, c. 26. et 27. FINIS INIS præcepti est diléctio, et ea gémina, id est, Dei, et próximi... Ille autem justè Osed vámur ab eis, ad unum illum finem referendum est... Hinc efficitur, ut inimícos étiàm nostros diligámus, non enim eos timémus, quià nobis quod dilígimus auferre non possunt; sed misereámur pótiùs, quià quantò magis nos odérunt, tan tò ab illo quem diligimus sepa- diget, vel exhibendum esset, ráti sunt. Ad quem si conversi si indigéret.... Nullum autem fúerint, et illum tanquàm bea- exceptum esse, cui misericórtíficum bonum, et nos tan- dia denegétur officium, quis quàm sócios tanti boni necesse non vídeat? quandò usquè ad est ut diligant. inimícos étiam porrectum est, eódem Dómino dicente : (Dilígite inimícos vestros, benefácite eis qui odérunt vos.) . Accidit autem ut sacerdos quidam descénderet eâdem via: et viso illo præterívit. Simíliter et Levíta, cùm esset secùs locum, et vidéret eum, pertránsit. Samaritánus autem quidam iter fáciens, venit secùs eum, et videns eum, misericórdia motus est.. Fátere misericórdiam et judícium, magis placet Dómino, quàm víctimæ. Samaritánus. Luc. 10. Prov. 21. B. Quis horum trium vidétur tibi próximus fuisse illi, qui íncidit in latrónes? At (legis perítus) dixit: Qui fecit misericórdiam in illum : et ait illi Jesus: Vade et tu fac simíliter. .Qui séquitur justítiam et misericórdiam, invéniet vitam.* Vade. Glória. Quis. Luc. 10. Prov. 21. Ad Bened. Ant. 8. G. Quidam legis perítus surrexit tentans (Jesum) et dicens: Magister, quid faciendo, vitam æternam possidébo? Luc. 10. ORATIO. MNIPOTENS et miséricors ve Lectio ix. Cap. 30. AM quòd nullum hóminum excéperit, qui præcépit ut próximum diligamus, et ipse in Evangélio Dóminus ostendit, et Paulus Apóstolus. Namque ille cui duo ipsa præcepta Deus, de cujus múnere veprotúlerat, atque in eis pendére totam legem prophétas- nit ut tibi à fidélibus tuis dignè que díxerat, cùm interrogáret et laudabiliter serviátur: tríbue, eum, dicens: (Et quis est meus quæsumus, nobis ut ad promispróximus?) hóminem quem-siónes tuas sine offensióne curdam propósuit descendentem rámus; Per Dóminum. ab Jerúsalem in Jéricho, incidisse in latrónes, et ab eis gráviter vulnerátum, sáucium et semivívum esse derelictum : cui próximum esse non dócuit, nisi qui ergà illum recreandum atque curandum miséricors éx-nent illecebras, undè vigor titit; ità ut hoc qui interrogáverat, interrogátus ipse faterétur. Cui Dóminus ait: (Vade, et tu fac simíliter;) ut vidélicet eum esse próximum intelligámus, cui vel exhibendum est officium misericórdia, si ín-1 CANON. Ex Concílio Turonensi tértio. AB ómnibus, quæcumque ad áurium et oculórum pérti ánimi emolliri posse credátur, Dei sacerdótes abstinére debent; quià per áurium, oculórumque illecebras, vitiórum turba ad ánimam íngredi solet. Ad Magníf. Ant. 7. G. Díiges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex totâ ánimâ tuâ, et ex ómnibus víribus tuis, et ex omni mente tuâ : et próximum tuum sicut teipsum. Luc. 10. E Eliséus : et sepeliérunt eum. Latrúnculi autem de Moab venérunt in terram in ipso anno. Quidam autem sepelientes hóminem, vidérunt latrúnculos, et projecérunt cadáver in sepulchro Eliséi. Quod cùm tetigisset ossa Eliséi; revixit homo, et stetit super pedes suos. DeEpístolâ secundâ beáti Pauli LORIA nostra hæc est FERIA SECUNDA. De Libro quarto Regum. Lectio j. Cap. 13. LISEUS autem ægrotábat infirmitáte, quâ et mortuus est: descenditque ad eum Joas rex Israel, et flebat coràm eo, dicébatque: Pater mi, Pater mi, currus Israel, et auriga ejus. Et ait illi Eliséus: Affer arcum, et sagittas. Cùmque attulisset ad eum arcum, et sagittas, dixit ad regem Israel: Pone manum tuam super arcum. Et cùm,posuisset ille num suam, superposuit Eliséus manus suas mánibus regis, et ait: Aperi fenestram orientálem. Cùmque aperuisset, dixit Eliséus: Jace sagittam: etjecit. Et ait Eliséus sagitta salútis Dómini, et sagitta salútis contrà Syriam: percútiesque Syriam in Aphee, donec consú-veníre ad vos, ut secundam mas eam. : ma ET Lectio ij. testimónium conscientia nostræ, quòd in simplicitáte cordis et sinceritáte Dei, et non in sapiéntiâ carnáli, sed in grátiâ Dei conversáti sumus in hoc mundo: abundántiùs autem ad vos. Non enim ália scríbimus vobis, quàm quæ legistis, et cognovistis. Spero autem quòd usquè in finē cognoscétis, sicut et cognovistis nos ex parte, quòd glória vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Dómini nostri Jesu Christi. Et hâc confidéntiâ vólui priùs grátiam haberétis : et per vos transíre in Macedóníam, et íterùm à Macedóniâ veníre ad vos; et à vobis dedúci in Judæam. CANON. Ex Concílio Carthaginensi IT ait: Tolle sagittas. Qui cùm tulisset, rursùm dixit ei : Pércute jáculo terram. Et cùm percussisset tribus vícibus, et stetisset, irátus est vir Dei contrà eum, et ait : Si percussisses quínquiès, aut séxiès, sive séptiès, percussisses Sy-fessiónem suam et in hábitu et riam usquè ad consumptióne: in incessu probet, et nec vésnunc autem tribus vícibus per- tibus nec calceamentis decóré cúties eam. Mórtuus est ergò quærat. pro FERIA TERTIA. |riórum gentes, et terras ómniữ. Et misérunt deos eóru in igné : non enim erant dii, sed ópera mánuum hóminum ex ligno et A annus NNO quarto Regis Eze-et lápide, et perdidérunt eos. ter salvos nos fac de manu ejus, ut sciant ómnia regna terræ quià tu es Dóminus Deus solus. De Epístolâ secundâ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios. Lectio ij. Cap. I. timus Osée filii Ela regis Israel, ascendit Salmánasar rex Assyriórum in Samaríam, et oppugnávit eam, et cepit. Nam post annos tres, anno sexto Ezechía, id est nono anno Osée regis Israel, capta est Samaría:UM ergò hoc voluissem, et tránstulit rex Assyriórum Cumquid levitáte usus sum? Israel in Assyrios, collocávit- Aut quæ cógito, secundùm que eos in Hala et in Habor carnem cógito, ut sit apud me flúviis Gozan, in civitátibus est, et non? Fidélis autem Medórum: quia non audiérunt Deus, quià sermo noster, qui vocem Dómini Dei sui, sed fuit apud vos, non est in illo, prætergressi sunt pactum ejus, est, et non. Dei enim filius Jeómnia, quæ præceperat Móy-sus Christus, qui in vobis ses servus Dómini, non audiérunt, neque fecérunt. Anno quarto décimo regis Ezechia, ascendit Sennacherib rex As-fuit. Quotquot enim promissyriórum ad universas civitátes Juda munítas: et cepit eas. H. II. Noct. Dom. VII., P.219. Lectio ij. Cap. 19. Citeras de manu nuntiórum, UM accepisset Ezechías lítet legisset eas, ascendit in domum Dómini, et expandit eas coràm Dómino, et orávit in conspectu ejus, dicens: Dómine Deus Israel, qui sedes ✰ super Chérubim, tu es Deus solus regum ómnium terræ: tu fecisti coelum et terram. Inclína aurem tuam, et audi : Aperi Dómine, óculos tuos, et vide : per nos prædicátus est, per me, et fuit est et non, sed est in illo Sylvánum, et Timótheum, non siónes Dei sunt, in illo est: ad glóriam nostram. Qui autem ídcò et per ipsum Amen Deo confirmat nos vobiscu inChristo, et qui unxit nos Deus: qui et signávit nos, et dedit pignus Spirits in cordibus nostris. Ego autem testem Deum ínvoco in ánimam meam, quòd parcens vobis, non veni ultrà Corinthum : non quià dominámur fidei vestræ, sed adjutóres sumus gáudii vestri : nam fide statis. CANON. Ex Concílio Aquensi. audi ómnia verba Sennacherib, Anno 1585. de vita et tonsurá qui misit ut exprobráret nobis Clerici. Deum viventem. Verè, Dómi- LERICI clericali tonsúrâ sint ne, dissipavérunt reges Assy-insigníti ad eam formam CH quam rátio uniuscujusque órdi- FERIA QUARTA. ISIT Isaías Fílius Amos ad MEzechiam, Ezechiam, dicens: Hæc occupábit eam clypeus, nec circúmdabit eam munitio. Per viam, quâ venit, revertétur : et civitátem hanc non ingrediétur, dicit Dóminus. Prótegamque urbem hanc, et salvábo eam propter me, et propter David servum meum. Factum est ígitur in nocte illâ, venit Angelus Dómini, et percussit in castris Assyriórum centum octoginta quinque millia. Cùmque diluculò surrexisset, vidit ómnia córpora mortuórum: et recédens ábiit, et reversus est Sennacherib rex Assyriórum, et mansit in Ninive. Cùmque adoráret in templo Nesroch Sárazar filii ejus percussérunt Deum suum, Adrámelech et eum gládio, fugeruntque in terram Armeniórum, et regnávit Asarhaddon filius ejus dicit Dóminus Deus Israel : et tátes munítæ... Habitáculum tuum, et egressum tuum, et intróitum tuum, et viam tuam ego præscívi, et furorem tuum contrà me. Insanisti in me, supérbia tua ascendit in aures meas: ponam ítaque círculum in náribus tuis, et camum in lábiis tuis, et redúcam te in viam per quam venisti. De Epístolâ secundâ beáti Lectio iij. Cap. 2. Sme, ne iterùm in tristitia TATUI autem hoc ipsu apud venírem ad vos. Si enim ego contristo vos : et quis est, qui me lætíficet, nisi qui contristátur ex me? Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non, cùm vénero, tristitiam super tristitiam hábeam, de quibus oportúerat me gaudére: confidens in ómnibus vobis, quià meum gáudium, ómnium vestrum est. Nam ex multâ tribulatióne, et angústia cordis scripsi vobis UAMOBREM hæc dicit Dó- per multas lacrymas: non ut minus de rege Assyriórum: contristémini: sed ut sciátis, Non ingrediétur urbem hanc, quam caritátem hábeam abunnec mittet in eam sagittam, nec | dántiùs in vobis. BR. III. Noct. Dom. præced. Q Lectio ij. |