in nobis non est. Si confiteá- vocáre Samuélem. Consur mur peccáta nostra : fidélis est, et justus, ut remittat nobis peccáta nostra, et emundet nos ab omni iniquitáte. Si dixérimus quóniam non peccávimus: mendácem fácimus eum, et verbum ejus non est in nobis. CANON. Ex Concílio Tridentíno. Anno 1551. Sess. 13. Can. 1. gensque Sámuel ábiit ad Heli, et dixit: Ecce ego; quià_vocasti me. Qui respondit: Non vocávi te, fili mi; revertere, et dormi. Porrò Sámuel necdùm sciébat Dóminum, neque revelátus fúerat ei sermo Dó mini. BBC. è II. Noct. Dominica tertia post Pentecosten. Lectio ij. SI quis negaverit, in sanctís-Er adjecit Dóminus, et vo reáliter cávit adhuc Samuélem térsimo Eucharistiæ sacramento continéri verè, tiò. Qui consurgens ábiit ad et subtantiáliter corpus et sán-Heli, et ait: Ecce ego; quià guinem, unà cum ánimâ et di- vocasti me. Intellexit ergo Heli vinitáte Dómini nostri Jesu quià Dóminus vocáret púeChristi, et proindè totu Chrissed díxerit tantummodò tum; esse in eo, ut in signo, vel figúrâ, aut virtúte : anathéma sit. FERIA TERTIA. UER Sámuel ministrábat PUER Dómino coràm Heli, et sermo Dómini erat pretiósus in diébus illis : non erat vísio manifesta. Factum est ergò in die quâdam, Heli jacébat in loco suo, et óculi ejus caligáverant, nec póterat vidére: lucerna Dei antequàm extinguerétur, Sámuel dormiébat in templo Dómini, ubì erat arca Dei. Et vocávit Dóminus Sámuel. Qui respondens, ait: Ecce ego. Et cucurrit ad Heli, et dixit: Ecce ego; vocasti enim me. Qui dixit: Non vocávi; revértere, et dormi. Et ábiit, et dormívit. Et adjécit Dóminus rursùm rum; et ait ad Samuélem: Vade, et dormi; et si deinceps vocáverit te, dices: Lóquere, Dómine, quià audit servus tuus. Abiit ergò Sámuel, et dormívit in loco suo. Et venit Dóminus, et stetit; et vocávit, sicut vocáverat secundò: Sá– muel, Sámuel. Et ait Sámuel: Lóquere, Dómine, quià audit servus tuus. Et dixit Dóminus ad Samuélem: Ecce ego fácio verbum in Israel : quod quicumque audíerit, tínnient ambæ aures ejus. In die illâ suscitábo adversùm Heli ómnia quæ locútus sum super mum ejus : incípiam, et cómplébo. Prædixi enim ei quòd judicatúrus essem domum ejus in æternum, propter iniquitátem, eò quòd nóverat indignè ágere filios suos, et non corripúerit eos. Idcircò jurávi dómui Heli, quòd non expiétur iníquitas domûs ejus víctimis et munéribus usquè in æternum. Dormívit autem Sámuel do usquè manè, apéruitque óstia domûs Dómini. Et Sámuel timébat indicáre visiónem Heli. F FERIA QUARTA. FACTUM est in dibus, ACTUM est in diébus illis, De Epístolâ primâ beáti Joannis Apóstoli. Lectio iij. Cap. 2. ILIOLI mei, hæc scribo pugnam : et egressus est Israel vobis, ut non peccétis. Sed óbviam Philistiim in prælium, et si quis peccáverit, advocá- et castrametátus est juxtà Látum habemus apud Patrem,pidem adjutórii. Porrò PhilísJesum Christum justum et thiim venérunt in Aphec, et ipse est propitiátio pro peccá-instruxérunt áciem contrà Istis nostris : non pro nostris au- rael. Iníto autem certamine, tem tantùm, sed étiam pro to- terga vertit Israel Philisthæis; tíus mundi. Et in hoc scimus et cæsa sunt in illo certámine quóniam cognovimus eum, si passim per agros, quasì quámandáta ejus observémus. Qui tuor millia virórum. Et reverdicit se nosse eum, et mandáta sus est pópulus ad castra; ejus non custódit, mendax est, dixéruntque majóres natu de et in hoc véritas non est. Qui Israel: Quarè percussit nos autem servat verbum ejus, verè Dóminus hódiè coràm Philísin hoc cáritas Dei perfecta est: thiim? Afferámus ad nos de et in hoc scimus quóniam in Silo arcam fœderis Dómini, ipso sumus. Qui dicit se in ipso et véniat in médium nostrî, ut manére, debet, sicut ille am- salvet nos de manu inimicórum bulávit, et ipse ambuláre. Ca- nostrórum. Misit ergo pópulus ríssimi, non mandátum novum in Silo, et tulérunt indè arcam scribo vobis, sed mandátum foederis Dómini exercítuum sevetus quod habuistis ab initio : dentis super Chérubim, erantmandátum vetus est verbum que duo filii Heli cum arcâ foequod audistis. deris Dei, Ophni et Phínees. BCBC. è I. Noct. Dom. III. Lectio ij. CANON. Ex Concílio Tridentino. Anno 1551. Sess. 13. can. 2. . Dlem illam et singulárem con UGNAVERUNT ergò Philísthiim, et cæsus est Israel, et fugit unusquisque in taberversiónem totíus substántiæ náculum suum et facta est panis in corpus et totíus subs-plaga magna nimis ; et cecidé-tántiæ vini in sánguine (Christi,) manéntibus duntaxat speciébus panis et vini, quam quidem conversiónem Cathólica Ecclésia aptíssimè transubstantiatiónem appellat; anathéma sit. runt de Israel triginta míllia péditum. Et arca Dei capta est : duo quoque filii Heli mórtui sunt, Ophni et Phínees. Currens autem vir de Bénjamin ex ácie, venit in Silo in die illâ, scissâ veste, et conspersus púl vere caput. Cùmque ille venisset, Heli sedébat super sellam contrà viam spectans. Erat enim cor ejus pavens pro arcâ Dei. Vir autem ille postquàm ingressus est, nuntiávit urbi; et ululávit omnis cívitas. Et audívit Heli sónitum cla Dei manet in vobis, et vicistis malignum. Nolíte diligere mundum, neque ea, quæ in mundo sunt. Si quis diligit mundum, non est cáritas Patris in eo: quóniàm omne quod est in mundo, concupiscéntia carnis est, et concupiscéntia oculó sónit Quis est hic rum, et supérbia vitæ : quæ hujus? At ille non est ex Patre, sed ex munfestinávit, et venit, et nuntiá- do est, et mundus transit, et concupiscéntia ejus.Qui autem De Epístolâ primâ beáti Joan-facit voluntátem Dei, manet vit Heli. in æternum. CANON. Ex Concílio Tridentino. Anno 1551, Sess. 13. can. 3. SI quis negaverit in venerá bili sacramento Eucharistiæ sub unaquâque spécie, et sub singulis cujusque speciéi pártiChristum continéri; anathéma bus, separatióne factâ, totum sit. nis Apóstoli. Lectio iij. Cap. 2. TERUM mandátum novum scribo vobis, quod verum est et in ipso, et in vobis: quià ténebræ transiérunt, et verum lumen jam lucet. Qui dicit se in luce esse, et fratrem suum odit, in ténebris est usque adhúc. Qui diligit fratrem suum, in lúmine manet, et scándalum in eo non est. Qui autem odit fratrem suum, in tenebris est, et Si Crastiná die occurrat Fesin ténebris abulat, et nescit quò fum Solemne aut suprà, transeat: quià ténebræ obcæcavérut tertur in Feriam sextam seóculos ejus. Scribo vobis, fi- quentem: Tunc de eo fiet comlíoli, quóniam remittuntur vo- memoratio in II. Vesperis Festi. bis peccáta propter nomen Si verò occurrat festum duplex, ejus. Scribo vobis, patres, transfertur post Octav. De Festo quóniam cognovistis eum, qui semiduplici vel simplici, nulla ab initio est. Scribo vobis, fit commemoratio in ipsâ die adolescentes, quóniàm vicistis festi Corporis Christi, neque malignum. Scribo vobis, in-transfertur: sola verò de iis fiet fantes, quóniam cognovistis Patrem. Scribo vobis, juvenes, quóniam fortes estis, et verbum commemoratio, quacumque die intrà Octavam inciderint, ad Vesperas et ad Laudes. CORPORIS CHRISTI. ANNUALE MAJUS. AD I. VESPERAS. Ant. 3. a. F ACIET Dóminus nibus pópulis in monte hoc convívium pinguium, convívium vindémiæ, pinguium medullatórum. Isai. 25. exercítuum óm hóminis dabit. Quid enim. Glória. Quid enim. B. Salvábit. Zach. 9. Joan. 6. HYMNUS. PANGE, lingua, gloriósi Ant. 1. D. Vénient, et lau- Ant..4.E. Erit ánima eórum quasi hortus irríguus, et ultrà non esúrient. Jer 31. Ant. 5. a. Immundus... non vescétur his quæ sanctificáta sunt: sed... mundátus vescétur sanctificátis, quià cibus illíus est. Levit. 22. Capitulum. Jer. 31. NEBRIABO ánimam sacerdótum pinguédine : et pópulus meus bonis meis adimplébitur, ait Dóminus. B. Salvábit eos Dóminus Deus eórum...* Quid enim bonum ejus est, et quid pulchrum ejus, nisi frumentum electórum, et vinum gérminans vírgines? y. Cibum,... qui pérma Nobis datus, nobis natus In suprémæ nocte cœnæ Verbum caro, panem verum, Tantum ergo Sacramentum Genitóri, Génitoque net in vitam æternam, Fílius | Salus, honor, virtus quoque Sit et benedíctio: .Edent pauperes et saturabuntur: B.Et laudábut Dóminum qui requirunt eum.Ps. 21. Ad Magnífic. Ant. 6. F. Angelórum escâ nutrivisti pópulum tuum, et parátum panem de cœlo præstitisti illis sine labóre, omne delectamentum in se habentem, et omnis sapóris suavitátem. Sap. 16. Oratio infrà ad Laudes. AD COMPLETORIUM. Ant. 5. a. Agnum ófferes ad vésperam... in odóre suavitátis; sacrificium est Dómino oblatióne perpétuâ. Exod. 9. HYMNUS. JESU, sub arâ víctimam, Verum Deum quem cré- Sis méntium pax et cibus, Dum nos quiéte récreas, Ad Nunc dimittis. Ant. 7. G. Benedícito Dóminum, qui fecit te et inebriantem te, ab ómnibus bonis suis. Eccli. 32. ORATIO. altáribus ad interpellandum pr nobis; da córpora nostra i per noctem requiéscere, corda tui amóris ígnibus ad censa, tecum vigiláre non de sinant; Qui vivis. AD OFFICIUM NOCT. HYMNUS. SACRIS Sin Et ex præcórdiis Sonent præ Corda, voces, et ópera. Quâ Christus creditur Agnum Priscis indulta pátribus. Sic totum ómnibus, Quod to Dedit et trístibus Sánguinis pó- Sic sacrificium Istud insti- Dia semper vivis in nostris EUS, qui sacerdos et hós-Solis presbyteris, Quibus sic cóngruit |