Dóminus: imple gomor ex eo, sánguine. Hoc fácie, quotieset custodiátur in futúras retrò cumque bibétis, in meam comgeneratiónes, ut noverint pa- memoratiónem. Quotiescumnem, quo álui vos in solitúdique enim manducabitis panem ne, quandò educti estis de hunc, et Cálicem bibétis, morterrâ Egypti. Dixitque Móyses tem Dómini annuntiábitis doad Aaron: Sume vas unum, et nec véniat. Itaque quicumque mitte ibi Man quantùm potest manducáverit panem hunc,vel cápere gomor: et repóne co- bíberit Cálicem Dómini indigràm Dómino ad servandum in nè, reus erit córporis, et sángeneratiónes vestras, sicut præ-guinis Dómini. Probet autem cépit Dóminus Móysi. Pósuit- seipsum homo: et sic de pane que illud Aaron in tabernáculo illo edat, et de cálice bibat. reservandum. Fílii autem Israel comedérunt man quadraginta annis, donec venírent in terram habitábilem: hoc cibo alíti sunt, úsquequò tángerent fines terra Chánaam.

Dómi

B. Appáruit in solitúdine minútum, et quasi pilo tusum, in similitúdinem pruína super terram; quod cùm vidissent fílii Israel... (illis) ait Móyses: Iste est panis, quem nus dedit vobis ad vescendum. y. Non Móyses dedit vobis panem de cœlo, sed Pater meus dat vobis panem de coelo veru. * Iste est. Exod. 16. Joan. 6. De Epístolâ primâ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios. Lectio iij. Cap. II. Et tradidi vobis, quóniàm GO accépi à Dómino quod

Met

Qui enim mandúcat et bibit indignè, judícium sibi mandúcat, et bibit : non dijúdicans corpus Dómini. Ideò inter vos multi infirmi et imbecilles, et dórmiunt multi. Quòd si nosmetipsos dijudicarémus, non utiquè judicarémur. Dùm judicámur autem, à Dómino corrípimur, ut non cum hoc mundo damnémur.

B. Respexit (Helías,) et ecce ad caput suum subcinerícius panis, et vas aquæ : comédit ergò et bibit ;... et* Ambulávit in fortitúdine cibi illíus... usquè ad monte Dei..Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in æternum. * Ambulávit. Gl.a Respexit. 3. Reg. 19. Joan. 6.

IN II. NOCTURNO. Psal. 41. Quemádmodùm, cum sud divis., p. 83.

Ant. 4. J. Patres vestri manducavérunt Manna in deserto, et mórtui sunt. Joan. 6.

Dóminus Jesus in quâ nocte tradebátur, accépit panem, et grátias agens fregit, et dixit: Accipite, et manducáte: Hoc est corpus meum, quod pro vobis tradétur : hoc fácite in meam commemoratiónem. Simíliter et Cálicem, postquàm Ant. 6. F. Panis quem ego cœnávit, dicens: Hic Calix dabo, caro mea est pro mundi novum testamentum est in meo vitâ. Ibid.

Psal. 42. Júdica me, Deus,

p. .83.

Psal. 64. Te decet hymnus, | dit eis. p. 80. Ps. 77.

Ant. 5. a. Operámini non cibum, qui perit, sed qui per manet in vitam æternam. Ibid. V. Gustáte et vidéte, B.Quóniam suávis est Dóminus. Ps.33. Sermo sancti Thomæ Aqui

nátis.

Opusc. 17. aliàs 57.

Lectio iv.

Dicentes. Joan. 6.
Lectio v.

convivium, salutiferum, et PRETIOSUM et admirandu omni suavitáte replétum! Quid enim hoc convívio pretiosius esse potest, in quo non carnes vitulórum et hircórum, ut olim in lege; sed nobis sumēdus propónitur Christus verus Deus? Quid hoc sacramento mirabí MMENSA divinæ largitátis lius? In ipso namque panis et beneficia, exhibita pópulo vinum in corpus et sánguinem Christiáno inæstimábilem ei Christi substantiáliter convercónferunt dignitátem. Neque tuntur: ídeòque Christus Deus, enim est aut fuit aliquandò tam et homo perfectus sub módici grandis nátio, quæ hábeat deos panis et vini spécie continétur. appropinquantes sibi, sicut ad- Manducátur ítaque à fidélibus, est nobis Deus noster. Unigé- sed mínimè lacerátur; quinimò, nitus síquidèm Dei Fílius, suæ divíso sacramento, ínteger sub divinitátis volens nos esse par- quâlibet divisiónis particulâ tícipes, natúram nostram as- perseverat. Accidéntía autem sumpsit; ut hómines deos fá- sine subjecto in eodem exisceret factus homo. Et hoc ín- tunt ut fides locum habeat, super quod de nostro assump- dum invisibile visibiliter súmisit, totum nobis cóntulit ad tur sub aliénâ spécie occultásalátem. Corpus namque suum tum; et sensus à deceptióne pro nostra reconciliatióne in reddantur immúnes, qui de acarà crucis hóstiam óbtulit Deo cidéntibus júdicant sibi notis. Patri sánguinem suum fudit B. Coenántibus (Discípulis) in prétium simul et lavácrum, accépit Jesus Panem, et Beut redempti à miserábili servi- nedixit, ac fregit, deditque túte, à peccátis ómnibus mun- (eis,) et ait: Accipite, et comédarémur. Ut autem tanti bene-dite: hoc est corpus meum. ficii jugis in nobis manéret me- . Panem coeli dedit eis: Pamoria, corpus suum in cibum, nem Angelórum manducávit et sánguinem suum in potum, homo. * Benedixit. Matth. 26. sub spécie panis et vini sumen- Ps. 77. dum, fidélibus derelíquit.

:

Lectio vj.

ULLUM étiam Sacramentu

Br. Litigábant Judaei ad in-Nest isto salubrius, quo purvicèm Dicentes : Quomodò

potest hic nobis carnem suam gantur peccáta, virtútes augendare ad manducandum? . O- tur, et mens ómnium spirituábliti sunt benefactórum ejus, lium charismatum abundantiâ et mirabílium ejus quæ osten-impinguátur. Offertur in Ecclé

Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem.

siâ pro vivis et mórtuis ; ut óm- | panem, vivet in æternum. Ibid. nibus prosit, quod est pro saV.(Sapiéntia) míscuit vinu; lúte ómnium institútu. Suavitá-R. Et propósuit mensam suam. tem dénique hujus sacramenti Prov. 9. nullus dignè exprímere súfficit, per quod spirituális dulcédo in suo fonte gustátur, et recólitur memória illíus quam in suâ passióne Christus monstrávit, excellentíssimæ caritátis. Unde ut árctiùs hujusmodi caritátis imménsitas fidélium córdibus

infigerétur, in últimâ Coenâ, quandò, Paschâ cum discípulis celebráto, transitúrus erat de hoc mundo ad Patrem, hoc sacramentum instítuit, tanquàm passiónis suæ memoriále perenne, figurárum véterum im–

Lectio vij.

illo témpore; Dixit Jesus
turbis Judæórum: Caro mea
verè est cibus: et sanguis meus
verè est potus. Qui mandúcat
sánguinem, in me manet et ego
meam carnem, et bibit meum
in illo. Et réliqua.
Homília sancti Hilárii Epís-
copi.

De Trinit. lib. 8. n. 13. et seq.
Edit. Bened.

ON est humáno aut sæculi

pletívum, miraculorum ab ipso sensu in Dei rebus loquenΝ

factórum máximum, et de suâ contristátis abséntiá solátium singuláre.

B.Accipiens (Jesus) Cálice, grátias egit: et dedit illis dicens: Bíbite ex hoc omnes. Hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis ef

fundétur in remissiónem peccatórum. . Hic est sanguis foederis quod pépigit Dóminus vobiscum. Bibite. Glória. Accípiens. Matt. 26. Exod. 24. IN III. NOCTURNO. Ps. 80. Exultáte Deo, p. 95. Ant. 7. d. Ego sum panis vitæ: qui venit ad me, non esúriet: et qui credit in me, non sítiet unquàm. Joan. 6.

Ps. 83. Quàm dilecta, p. 99. Ant. 8. G. Hic est Panis qui de cœlo descendit. Ibid.

Ps. 95. Cantáte Dómino... omnis terra, p. 51.

Ant. 1. g. Qui mandúcat hunc

le

dum... Quæ scripta sunt, gámus; et quæ legérimus, indei officio fungémur. De natutelligámus; et tum perfectæ fi

ráli enim in nobis Christi veritáte

quæ dicimus, nisi ab eo didicimus, stultè atque impiè dícimus. Ipse enim ait: (Caro mea verè est esca, et Sanguis meus verè est potus: qui edit carnem meam, et bibit sánin me manet, guinem meum et ego in eo.) De veritáte carnis et sánguinis non relictus est ambigendi locus. Nunc enim, et ipsíus Dómini professióne, et fide nostrâ, verè caro est, et verè sanguis est. Et hæc accepta atque hausta id efficiunt, ut et nos in Christo, et Christus in nobis sit. Anne hoc véritas non est? Contingat planè his verum non esse, qui Christum Jesum verum esse Deum dénegant.

B. Caro mea verè est ci- | et ipse vivet propter me.y. Aubus, et sanguis meus, verè est díte audientes me, et comédite bonum.* Qui. Joan. 6. Isai. 55. Lectio ix.

potus. Qui mandúcat meam carnem, et bibit meum sánguinem, in me manet et ego in illo. y. Comédite, amíci, et bíbite, et inebriámini, caríssimi. Qui mandúcat. Joan. 6. Cant. 5.

EST

*

Lectio viij.

ST ergò in nobis ipse per carnem, et sumus in eo, dùm secum hoc quod nos sumus, in Deo est. Quàm autem in eo per Sacramentum communicátæ carnis et sánguinis simus, ipse testátur, dicens: (Et hic mundus me jam non videt: vos autem me vidébitis, quóniam ego vivo, et vos vivétis; quóniam ego in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis.) Si voluntátis tantùm unitátem intélligi vellet, cur gradum quemdam atque órdinem consummandæ unitátis exposuit? nisi, ut cùm ille in Patre per natúram divinitátis esset, nos contrà in eo per corporálem ejus nativitátem, et ille rursùm in nobis per sacramentórum inesse mystérium crederétur: ac sic perfecta per Mediatórem únitas docerétur, cùm nobis in se manéntibus ipse manéret in Patre, et in Patre manens manéret in nobis, et ità ad unitátem Patris proficerémus, cùm qui in eo naturáliter secundùm nativitátem inest, nos quoque in eo naturáliter inessémus, ipso in nobis naturáliter permanente. B. Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem et Qui mandúcat me, I

*

bis hæc unitas sit, ipse ità testátus est. (Qui edit carnem meam, et bibit sánguinem meu, in me manet, et ego in eo.) Non enim quis in eo erit, nisi in quo ipse fúerit: ejus tantùm in se assumptam habens carnem, qui suam súmpserit. Perféctæ autem hujus unitátis Sacraméntum supériùs jam docúerat, dicens: (Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo per Patrem ; et qui manducáverit meam carnem, et ipse vivet per me.) Vivit ergo per Patrem ; et quomodo per Patrem vivit, eódem modo nos per carnem ejus vívimus. Omnis enim comparátio ad intelligéntiæ formam præsumitur; ut id de quo ágitur, secúndùm propósitum exemplum assequátur. Hæc ergo vitæ nostræ causa est, quòd in nobis carnálibus manentem per carnem Christum habémus, victúris nobis per eum eâ conditióne quâ vivit ille per Patrem. Si ergò nos naturaliter secundùm carnem per eum vívimus, id est, natúram carnis suæ adepti; quómodò non naturáliter secúndùm spíritum in se Patrem hábeat, cùm vivat ipse per Patrem?

UAM autem naturális in no