Homo Dei, rex præcépit ut descendas. R Lectio iij. ESPONDENSQUE Elías dixit_quinquagenário: Si sciétur id quod dicitur? Eritis enim in áëra loquentes. Tam multa, utputà, génera linguárum sunt in hoc mundo, et nihil sine voce est. Stere Lectio v. ad homo Dei sum descendat ergò nescíero virtútem voignis de cœlo, et dévoret te, cis, ero ei, cui loquor, báret quinquaginta tuos. Descen-barus, et qui loquitur, mihi dit itaque ignis de coelo, et de- bárbarus. Sic et vos, quóniàm vorávit eum, et quinquaginta æmulatóres estis spirítuum, qui erant cum eo. Rursumque edificatiónem Ecclésiæ quæmisit ad eum príncipem quin- rite ut abundétis. Et ideò qui quagenárium álterum, et quin-lóquitur linguâ, oret ut interquaginta cum eo. Qui locútus est illi: Homo Dei, hæc dicit rex: Festína, descende. Respondens Elías, ait: Si homo Dei ego sum, descendat ignis de cœlo, et dévoret te, et quinquaginta tuos. Descendit ergò ignis de cœlo, et devorávit illum, et quinquaginta ejus. IN II. NOCTURNO. De Epístolâ primâ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios. Lectio iv. Cap. 14. pretétur. Nam si orem linguâ, spíritus meus orat, mens autem mea sine fructu est. Quid ergò est? Orábo spíritu, orábo et mente: psallam spíritu, psallam et mente. Céterum si benedíxeris spíritu, qui supplet locum idióta, quomodò dicet, Amen, super tuam benedictiónem? Quóniàm quid dicas, nescit. Nam tu quidem benè grátias agis, sed alter non ædificátur. Lectio vj. RATIAS ago Deo meo, quòd quens quid vobis pródero, nisi vobis loquar aut in revelatióne aut in sciéntiâ, aut in prophétiâ aut in doctrinâ? Tamen quæ sine ánimâ sunt vocem dántia, sive tíbia, sive cíthara; nisi distinctiónem sonítuum déderint; quómodò sciétur id, quod cánitur, aut quod citharizátur? Etenim si incertam vocem det tuba; quis parábit se ad bellum? Ità et vos per linguam nisì manifestu sermónem dederitis; quómodò quinque verba sensu meo loqui, ut et álios ínstruam, quàm decem millia verbórum in linguâ. Fratres, nolíte púeri éffici sénsibus; sed malítià párvuli estóte: sénsibus autem perfecti estóte. In lege scriptum est: Quóniam in aliis linguis et lábiis áliis loquar pópulo huic : et nec sic exáudient me, dicit Dóminus. Itaque linguæ in signum sunt non fidélibus, sed infidélibus; prophétiæ autem non infidélibus, sed fidélibus. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secun dùm Lucam. Lectio vij. Cap. 18. N illo témpore; Dixit Jesus Duo hómines ascendérunt Pharisæus et alter publicánus. in templum, ut orárent: unus y. Orátio humiliantis se, nubes penetrábit. Duo. Luc. 18. Eccli. 35. let ad quosdam quiin se con fidébant tanquàm justi, et Lectio viij. §. II. HARISEUS ergò ille dicéago. Sed fam istam : Duo hómines ascen- undè superbus? quià spernébat dérunt in templum, ut orárent, céteros. Undè probas? in ipsis unus Pharisæus, et alter Pu-verbis. Quomodò? Pharisæus, blicánus. Et réliqua. :: Homília sancti Augustíni Epíscopi. Enarr. 2. in Psal. 31. §. 10. UI vult fortis esse, velut præsúmens de se, et jactans mérita sua, qualiacum que illa sint, erit símilis Pharisæo illi, qui quod à Deo se dicébat accepisse, superbè tamen jactábat: grátias, inquit, tibi. Attendite, fratres mei, quale genus supérbiæ commendet Deus verè quale potest subintráre justo hómini; quale potest subrépere étiàm bonæ spei viro. Grátias tibi, dicébat. Ergò cùm dicébat: Grátias tibi, fatebátur ab illo se accepisse quod habébat. Quid enim habes quod non accepisti? Ergò, grátias tibi ago, dixit: Grátias tibi ago, quia non sum sicut céteri homines, raptóres, injusti, adúlteri, sicut et publicánus iste. Undè ergò superbus? Non quià de bonis suis Deo grátias agébat, sed quià super altérum se de ipsis bonis extollébat. inquit, ille contempsit de longè stantem, cui Deus confitenti propinquábat. Publicánus, inquit, de longè stabat; sed Deus ad illum de longinquo non stabat. Quarè Deus ab illo de longinquo non stabat? quià álio loco dícitur: Propè est Dóminus his qui obtrivérunt cor. B. Pharisæus stans, hæc apud se orábat : Deus, grátias ago tibi, quià* Non sum sicut céteri hóminum: raptóres, injusti, adúlteri. y. Impius procáciter obfirmat vultum suum, Non. Luc. 18. Prov. 21. Lectio ix. VIDET IDETE si Publicánus iste obtríverat cor, et ibì vidébitis quià propè est Dóminus his qui obtrivérunt cor. Publicánus autem de longinquo stabat, et neque volébat ad cœlữ óculos suos leváre, sed percutiébat pectus suum. Túnsio péctoris, obtrítio cordis. Quid dicébat tundens pectus? Deus, propitius esto mihi peccatóri. Et quid senténtiæ Dóminus? B. Dixit (Jesus) ad quos- Amen dico vobis: descendit dam, qui in se confidébant, justificátus de templo publicátanquàm justi, et aspernaban-nus ille, magis quàm ille Phatur céteros, parábolam istam: riseus. * B. Publicánus à longè stans, | qui mecum sunt. Ecce descennolébat nec óculos ad coelum dit ignis de coelo, et devorávit leváre: sed percutiébat pectus duos príncipes quinquagenásuum dicens: Deus, propí- rios primos, et quinquagénos, tius esto mihi peccatóri.v.Co- qui cum eis erant : sed nunc prehendérunt me iniquitátes meæ. Deus. Glória. Publicánus. Luc. 18. Psal. 39. Ad Bened. Ant. 1. g. Dico vobis, descendit hic justificátus in domum suam ab illo. Luc. 18. ORATIO. obsecro ut misereáris ánimæ meæ. Locútus est autem Angelus Dómini ad Elíam, dicens: Descende cum eo, ne tímeas. Surrexit ígitur, et descendit cum eo ad regem, et locútus est ei. Hæc dicit Dóminus : Quià misisti nuntios ad consu DEUS, qui omnipotentiam lendum Beelzebub deum Actuam parcendo máximè et caron, quasi non esset Deus miserando manifestas: multí-in Israel, à quo posses interplica super nos misericórdiam tuam: ut ad tua promissa currentes, cœléstium bonórum fácias esse consortes; Per Dóminum nostrum. Ex Concílio Turonensi primo. Anno 461. cap. 3. ECREVIMUS ut nullam clérici cum extráneis fœminis hábeant familiaritátem ; ne ullum malè loquendi, vel sen rogáre sermónem ; ideò de léc- P. 218. Lectio ij. Cap. 2. FACTUM est ACTUM est autem, cùm le tiendi hominibus á ditu tribuant. per túrbinem in cœlum, ibant Elías et Eliséus de Gálgalis. Ad Magnific. Ant. 6. F. Om-Dixitque nis, qui se exaltat, humiliábi Dixitque Elías ad Eliséum: bitur; et qui se humiliat, tábitur. Luc. 18. exal FERIA SECUNDA. Sede hic, quià Dóminus misit me usquè in Bethel. Cui ait Eliséus Vivit Dóminus, et vivit ánima tua, quià non derelinquam te. Cùmque descendissent Bethel, egressi sunt filii prophetárum, qui erant in Bethel, ad Eliséum, et dixé– runt ei: Numquid nosti, quià hódiè Dóminus tollet dómi Lectio j. Cap. I. TERUM misit príncipem quinquagenárium tértium, et quinquaginta qui erant cum eo. Qui cùm venisset, curvávit gé-num tuum à te? Qui respondit : nua contrà Elíam, et precátus est eum, et ait: Homo Dei, noli despícere ánimam meam et ánimas servórum tuórum Et ego novi : silěte. Dixit aute Elías ad Eliséum: Sede hic, quià Dóminus misit me in Jéricho. Et ille ait : Vivit Dómi nus, et vivit ánima tua, quià non derelinquam te. Cumque venissent Jéricho, accesserunt filii prophetárum, qui erant in FERIA TERTIA. De Libro quarto Regum. Lectio j. Cap. 2. hic quià Dóminus misit me Jéricho, ad Eliséum, et dixé-DIXIT (Eliséo) Elías: Sede Dóminus hódie tollet dómi-usquè ad Jordánem. Qui ait: runt ei: Numquid nosti quià num tuum à te? Et ait: Et ego De Epístolâ primâ beáti Pauli ergo convéniat universa Vivit Dóminus, et vivit ánima tua, quià non derelinquam te. Iérunt ígitur ambo páriter, et quinquaginta viri de filiis prophetárum sècúti sunt eos, qui et stetérunt è contrà longè: illi autem ambo stabant super Jordánem. Tulitque Elías pállium suum, et involvit illud, et percussit aquas, quæ divísæ sunt in utramque partem, et transiérunt ambo per siccum. Cùmque transissent, Elías dixit ad Eliséum : Póstula quod SEcclesia in unum, et omnes linguis loquantur, intrent autem idióta, aut infidéles: nonne dicent quod insanítis? Si autem omnes prophétent, intret autem quis infidélis, vel idióta, convincitur ab ómnibus, dijudicátur ab ómnibus: occulta cordis ejus mani-vis ut fáciam tibi, ántequàm festa fiunt, et ità cadens in fáciem adorábit Deum, pronúntians quòd verè Deus in vobis sit. Quid ergò est, fratres? Cùm convenítis, unusquisque vestrum psalmum habet, doctrinam habet, apocalypsim habet, linguam habet, interpretatiónem habet; ómnia ad ædificatiónem fiant. CANON. Ex Concílio Aurelianensi tértio. Anno 538. Can. 4. quis clericórum suspicióSnem adversam, aut opioidutióne pópuli de muliere quamcumque fortassis incúrrerit; eam statim, si intrà domum suam habet, abjíciat: si extránea est, ità... stúdeat evitáre, ut infámia quæ excitáta est abrogétur. tollar à te. Dixitque Eliséus : Obsecro ut fiat in me duplex Spíritus tuus. Qui respondit: Rem difficilem postulasti : áttamen si víderis me, quandò tollar à te, erit tibi quod petisti: si autem non víderis, non erit. BR. è II. Noct. Dom. VII., p. 219. Lectio ij. ? dentes emocinarentur 'UMQUE pérgerent, et inceecce currus ígneus, et equi ígnei divisérunt utrumque ; et ascendit Elías túrbinem in coelum, Eliseus autem videbat, et clamábat : Pater mi, Pater mi, currus Israel, et auríga ejus. Et non vidit eum ámpliùs: apprehenditque vestimenta sua et scidit illa in duas partes. Et lèvávit pállium Eliæ; quod cecíderat ei: reversusque ste tit super ripam Jordánis, et | trà, dixérunt: Requiévit spípállio Eliæ, quod cecíderat ei, ritus Elía super Éliséum. Et percussit aquas, et non sunt divísæ. Et dixit: Ubì est Deus Elíæ étiam nunc? Percussitque aquas, et divísæ sunt huc atque illuc, et tránsiit Eliséus. De Epístolâ primâ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios. Lectio ij. cap. 14. SIVE linguâ quis loquitur, secundùm duos, aut ut multũ tres, et per partes, et unus interpretétur. Si aute non fúer it interpres, táceat in Ecclésiâ, sibi autem loquátur, et Deo. Prophétæ autem duo, aut tres dicant, et céteri dijúdicent. Quòd si álii revelátum fúerit sedenti, prior táceat. Potestis enim omnes per singulos prophetáre: ut omnes discant et omnes exhortentur : et spí ritus prophetarum prophétis subjecti sunt. Non enim est dissensiónis Deus, sed pacis: sicut et in ómnibus Ecclésiis sanctórum dóceo. CANON. venientes in occursum ejus, B. è III. Noct. Dom. præced. Datis ad Eliséum: Ecce ha- IXERUNT quoque viri civi Ex Concílio Cloveshoviensi míttite in illud sal. Quod cùm secundo. Anno 747. cap. 21. Emalum non sectentur .... attulissent, egressus ad fontem aquárum, misit in illum sal, et ait: Hæc dicit Dóminus : Śanávi aquas has, et non erit ultrà in eis mors, neque sterílitas. Sanátæ sunt ergò aquæ usquè in diem hanc, juxtà ver neque álios cogant intemperanter bíbere; sed pura ac sóbria sint eórum convívia neque delíciis, vel scurrilitá-bum Eliséi quod locútus est. tibus mixta. .... FERIA QUARTA. Ascendit autem indè in Bethel: cùmque ascénderet per viam, púeri parvi egressi sunt de civitáte, et illudébant ei, dicentes: Ascende, calve : ascende, calve. Qui cùm respexisset, vidit eos, et male |