úimus in terris, intercessórē | míror, non propter auri có abére mereámur in coelis; Per Dóminum. DIE V. DE OCTAVA. In cap. 17. Homil. 32. §. 1. GO Romam díligo: quan- eret illis scripsit, atque ipsos piam, vel propter columnas áliumque fastum; sed propter has Ecclésiæ columnas. Vespera de die Octavá. Omnia utin I. Vesperis Festi, p. 358. Post recl. non repet. B. Oratio infrà. DIE VI. OCTAVA SS. APOST. IN II. NOCTURNO. Lectio iv. Osolemnitatum, dilectíssiMNIUM quidem sanctárum tà dilexit, ac præsens ipsos llocútus est, vitamque ibidem mi, totus mundus est pártilausit. Ideòque hinc clárior ceps, et uníus fidei píetas éxi– st cívitas, quàm ex áliis óm-git, ut quidquid pro salúte uniibus ac, quemádmodùm versórum gestum recólitur, orpus magnum et robustum commúnibus ubíque gáudiis celuos illa urbs habet óculos lebrétur. Verúmtamen hodierplendentes, horum vidélicet na festivitas præter illam reveanctórum córpora. Non ita réntiam, quam toto terrárum plendet cœlum, cùm rádios orbe proméruit, speciáli et ol emittit, ut Romanórum própria nostræ urbis exultarbs, duas illas lucernas ha- tióne veneranda est : ut ubi ens, per totum orbem lucem præcipuórum Apostolórum mittentes. Hinc rapiétur Pau- glorificátus est éxitus, ibì in 1s, hinc Petrus. Cogitáte et die martyrii eórum sit lætitiæ xhorréscite, quod spectácu-principátus. Isti enim sunt viri, im visúra sit Roma, Paulum per quos tibi Evangélium Chrisidélicet repentè ex illâ thecâ ti, Roma, resplénduit; et quæ um Petro resurgentem, et eras magistra erróris, facta es ablátum in occursum Dómini. discípula veritátis. Dualem rosam Christo mittit loma, quibus corónis urbs la circumdatur, quibus aureis aténis cíngitur, quos habet ontes! Proptéreà urbem ad Lectio v. STI sunt patres tui verique -pastóres, qui te regnis coeléstibus inserendam multò méliùs multòque felíciùs condidé Homília sancti Hieronymi, D presbyteri. runt, quàm illi quorum stúdio | eum trans fretum, donec diprima monium tuórum funda- mítteret turbas. Et réliqua. menta locáta sunt ex quibus is, qui tibi nomen dedit, fraternâ te cæde fœdávit. Isti sunt, qui te ad hanc glóriam provexérunt, ut gens sancta, pópulus electus, cívitas sacerdotális et régia, per sacram beáti Petri sedem caput orbis effecta, látiùs præsidéres, religióne divínâ, quàm dominatióne terrénâ. Quamvis enim multis aucta victóriis, jus impérii tui terrâ marique protúleris, minus tamen est, quod tibi béllicus labor súbdidit, quàm quod pax Christiána subjécit. Lib. 2. Comment. in c. 14. Matt. ISCIPULIS præcépit transfretáre, et cómpulit ut as cénderent navículam : quo ser móne osténditur invítos eos Dómino recessisse: dùm amó re præceptóris ne punctum quidem temporis ab eo volunt separári... Navícula autem in médio mari jactabátur flúctibus: erat enim contrárius ventus. Rectè quasì invíti, et re tractantes Apóstoli à Dómino recésserant: ne illo absente, naufrágia sustinérent. Dénique Dómino in montis cacúmine commorante, statim ven Lectio vj. cap. 2. Doperi máximè congruébat, tus contrárius óritur, et turbat ISPOSITO namque divínitùs ut multa regna uno confoedemare; et periclitantur Apósrarentur império, et citò pér-toli: et tándiù ímminens nauvios habéret pópulos prædicá-fragium perseverat, quándi tio generális, quos uníus tene- Jesus véniat. Quartâ autem vi ret régimen civitátis. Hæc au- gília noctis venit ad eos ám tem cívitas ignorans suæ pro-bulans suprà mare. Statiónes vectiónis auctórem, cùm penè et vigília militares in terna ho ómnibus dominarétur génti-rárum spátia dividuntur.Quan bus, ómnium géntium servié- dò ergo dicit, quartà vigilia bat erróribus; et magnam sibi noctis venisse ad eos Dómividebátur assumpsisse religiónum, ostendit totâ nocte perinem, quià nullam respuébat clitátos, et extrémâ parte nocfalsitátem. Undè quantùm erat tis, atque in consummatione per diábolum tenáciùs illigáta, mundi eis auxilium præbitu tantùm per Christum est mirabíliùs absolúta. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundum Matthæum. Lectio vij. Cap. 14. N illo témpore; Cómpulit Jesus discípulos accendere in navículam, et præcédere rum. Lectio viij. ESPONDENS autem Petrus Rdixit: Dómine, si tu es jube me veníre ad te super aquas.... In ómnibus locis ar dentíssimæ fidei invenítur Pe trus. Interrogátis discípulis. quem homines dicerent Jesum Dei Fílium confitétur. Volen 7. JULII. S. Thomæ Cantuariensis, Episc. et Martyr. 385 tem ad passiónem pérgere, nobis dicendum est, qui hujus próhibet, et licèt erret in sen- módicæ fidei nec mínimam su, tamen non errat in affec- quidem habémus portiuncutu nolens eum mori, quem lam? : Filium Dei fúerat paulò antè ORATIO. confessus. In montem cum Sal-Detrum et Paulum insignes EUS, qui beátos Apóstolos vatóre inter primos primus as concéde, quæsumus, ut eórum précibus ad æternæ pátriæ perveniámus hæreditátem, quorum doctrinâ fidei tenémus integritátem; Per Dóminum. cendit; et in passióne solus sé- præ cæteris, veritátis Evanquitur peccátum negatiónis gélicæ præcónes esse fecisti; quod ex repentino timore descénderat, amáris statìm ábluit lácrymis. Post passiónem cùm essent in lacu Genézareth, et piscarentur, et Dóminus staret in littore, áliis paulátim navigántibus, ille non patitur moras sed accinctus epéndyte suo, statim præcipitáturin fluc- S. tus. Eódem ígitur fídei ardóre quo semper, nunc quoquè céteris tacéntibus credit se posse fácere per voluntátem magis DIE VII. THOMAE CANTUAR., EPISCOPI ET MARTYRIS. Semiduplex. De Comm. unius Mart. HOMAS Londíni natus, ex tri, quod ille póterat per na-Anglise Cancellário Can túram. tuariensis Epíscopus creátus est. In eâ dignitáte pósitus, abdicáto Cancellárii múnere, vitam, quam aliquàmdiu ad séculi génium égerat, ad severiórem disciplínam cœpit exígere. Magnátum in se véhe Lectio ix. T cùm coepisset mergi, clamávit, dicens: Dómine, salvum me fac. Ardébat ánimi fides, sed humána fragilitas in profundum trahébat : páululùm ergò relínquitur tentationi, ut augeátur fides, et intél-mens ódium concitávit, quòd ligat se non facilitáte postula- opes Ecclésiæ quas invasetiónis, sed potentiâ Dómini, rant, restítui fecisset. Henríco conservátum. Et contínuò Je- secundo qui Episcopos ad sersus extendens manum, appre- vandas regni consuetudines júhendit eum, et ait illi: Módi- ribus Ecclésia contrárias, sacæ fidei, quarè dubitasti? Si cramento præstito,volébat adíApóstolo Petro, de cujus fide gere, fórtiter réstitit. Quamet ardóre mentis suprà díxi- obrem sede dejectus, in exímus, qui confidenter rogáve- lium pulsus est; advectusque rat Salvatórem, dicens: Dó- in Franciam ab Alexandro términe, si tu es, jube me veníre tio Papà, Abbáti Pontiniacenad te super aquas; quià páulu-si, tum mónachis sanctæ Colùm tímuit, dícitur: Módica lumbæ ad Sénonas hospes fidei, quarè dubitasti? quid commendátus est. Nihilominùs PARS ÆSTIVA. 17 DIE VIII. agéntibus Románo Pontífice, | et ad te, qui solus vera vita es, et Ludovico séptimo, Francó- pervenire; Per Dóminum. rum Rege, in grátiam Henríci restitútus, effúsâ populórum gratulatióne, Cantuáriam reversus est. Sed cùm illic novis quotidiè calúmniis impeteré SANCTI MARTIALIS, EPISCOPI. Simplex. tur, conquestus est Henrícus Ex Gregorio Turonensi de glo Rex per unum sacerdótem stare quóminus pace fruerétur. rid Confessorum, c. 27 et 28. ARTIALIS in Galliárum regiónes à Románis Epísco lici quátuor gratum se Regi fac-M túros rati, Thomam in Ecclé- pis missus, Aquitániæ Apostosiâ vespertinis Horis óperam látum cum Streménio qui apud dantem aggrediuntur.Qui, Clé- Arvernos consédit, suscepisse ricis templi áditus præclúdere tráditur. Is cùm fidem usquè ad conántibus, accurrens: Non Bitúrigum civitátem efficacisest, inquit, Dei Ecclésia cus-simo opere propagasset; jactodienda more castrórum; pro tisque per álía ejusdem provínipsâ libenter mortem subíbo. ciæ óppida religiónis sanctæ Tum flexis génibus, se Deo, fundamentis, tandem Lemoví beátæ Mariæ, sanctis Ecclésia cas advénit: quâ in urbe, ut suæ Patrónis et Mártyri Dio- primùm prædicáre cœpit, crénysio commendans, caput ím- didit ac professa est præ cætepiis mánibus præcidendum ób-ris Christi nomen Valéria Leotulit anno ætátis quinquagési- cádii senatóris fília, quæ virgimo secundo, Christi verò mil- nitátem Deo vovit, et mox prilésimo centésimo septuagesima ómnium in Aquitániâ sánmo. Henricus, tam atróci fa-guinem martyrio profúdit. Stacínore perculsus, tríduo ab tim verò sedáta illíus persecuomni penè cibo abstinuit, et tiónis procellà, ità deinceps in per quadraginta dies poenitén- illâ civitáte Martiális exemplo tiam egit. Thomam pósteà mi- et virtútibus, salútis doctrína ráculis insignem Alexander tér- conváluit, ut ferè pópulus omtius Sanctis ascripsit. Ad cujus nis, abjectis simulacrórum rítúmulum Ludovicus séptimus tibus, ad cultum Dei sese concùm oráret, Philippi filii gra- ferret, nec ipse álibi sedem víssimo morbo laborantis sani- Episcopátûs sui collocandam tátem impetrávit. dúceret. Non tamen Pictónum, Santónumque regiónes prorsùs neglexit, in quibus Burdigalam usquè palàm ac líberè annuntiasse regnum Dei in senectúte tráditur. Demùm post annos octo suprà viginti ministério verbi impensos, feliciter migrávit ad Dóminum. Cónditum ORATIO. Obe MNIPOTENS sempiterne Deus, qui beáto Thomæ Pontifici et Mártyri tuo usquè ad mortem pro justítiâ certáre tribuisti; fac nos, ejus méritis, vitæ frágilis amorem abjicere, est corpus ejus in Cryptâ quam des, et gloriósâ confessióne in miráculis plurimis suo témpore morte conjunctos; Per Dóinclaruisse refert Gregórius minum. Turonensis. ORATIO. DIE XI. DEUS, qui ad Géntium illu- SANCTI BENEDICTI, minatiónem beátum Martiálem Pontíficem prædicatiónis evangélica glóriâ decorasti; præsta, ut quos per ipsíus documenta esse donasti fidéles, meritórum imitatóres esse concédas; Per Dóminum. DIE X. BENED ABBATIS. Semiduplex. ENEDICTUS, Núrsiæ in Sabínis claro génere ortus, relictis, quibus Romæ instituebátur, liberálibus disciplínis, ut totum se Christo daret, in altíssimâ speluncâ, eo loco qui SS. SEPTEM FRATRUM, Sublácus dícitur, per triennium ETSANCTE FELICITATIS EO- póculum oblátum crucis signo confrégit, ac relicto monastério in solitúdinem se recépit. Sed cùm multi ad eum quotidiè discípuli convenírent, duódecim monastéria ædificávit. Pósteà migrávit Cassínum an delítuit. Sed jam erumpente ex illis látebris famâ ejus sanctitátis, quidam mónachi se illi insSEPT EPTEM Fratres, fílii sanctæ tituendos tradiderunt: qui póstFelicitátis, Romæ in perse- eà cùm regulárem ejus disciplícutióne Marci Antoníni, à Pú-nam ferre non possent, venéblio præfecto primùm blandí-num ipsi miscent in potu. Ille tiis, deinde terroribus tentáti, ut ejurátâ Christi fide idólis sacra fácerent: ex piâ matris adhortatióne hanc hausére constántiam, quæ nec grátiâ flecti, nec minis frangi pótuit. Igitur in fidei confessióne perseverantes, váriè necáti sunt. Ja-no quingentésimo vigésimo nonuárius plumbátis cæsus est: no, ubi simulácrum Apollinis Felix et Philippus fústibus con- commínuit, et aram evertit; túsi: Silvánus ex altíssimo loco ibique sancti Joannis-Baptispræceps dejectus: Alexandro, tæ, et sancti Martíni Sacella Vitáli, et Martiáli caput am- construxit: íncolas auté Chrisputátum. Mater eórum, quarto tiánis præceptis, imbuit. Scrippost mense, abscisso cápite, sit Monachórum régula, quam eamdem martyrii palmam con- sanctus Gregórius discretióne præcipuam, sermóne luculentam appellat. Multa prophético DA nobis, miséricors Deus, spíritu ventúra prædixit. Aliunánimes in fide et dilec- quot antè ménsibus quàm è tióne tuâ perseverare; qui sanc-vitâ migráret, præmónuit distos Mártyres tuos esse tribuisti cípulos quo die esset moritúsincérâ caritáte in vitâ concor- rus: et sepulcrum, in quo suum secúta est. ORATIO. |