✨. Super áspidem et basilis-DEUS,, qui in sinu Vírginis

cum ambulábís; R. Et conculcábis leónem et dracónem. Ps. 90.

Ad Magnificat. Ant. 8. G. Beáta quæ credidisti: quóniàm perficientur ea quæ dicta sunt tibi à Dómino, Luc. 1.

tuâ mentis et córporis sanitáte
gaudére; et gloriósâ beátæ
Mariæ semper vírginis inter-sima,
cessióne à præsenti liberári
tristítiâ, et æternâ pérfrui læ-
títiâ; Per Dominum.

Te nunc flagitant devóta O benigna! O benigna! O corda et ora.

Tua

benigna!

Quæ sola invioláta perman

per precáta dulcísona, Nobis concédas véniam per sisti. sécula.

COMMUNE UNIUS PATRONI

PRIVATE ALICUJUS ECCLESIÆ, VEL PATRONE, AUT ETIAM PLURIUM PATRONORUM.

ANNUALE MINUS.

Omnia de Communi secun- | orávit pro eis: nunc tantò ámdùm ordinem Sancti, exceptis pliùs quantò vériùs agnoscit quæ sequuntur. Psal. de Domin, In Responsoriis brevibus ad Horas dicitur duplex Allelúia.

AD OFFICIUM NOCT. Invitatorium integrum repetitur post quemlibet versum Psalmi Veníte.

misériasnostras,orat pro nobis Patrem : quià beáta illa pátria caritátem ejus non immutavit, sed augmentávit. Neque enim quià impassibilis omninò, ídeò et incompassíbilis factus est. Lectio v.

étiam attendere

Hymnus, Ant. y. et B. Dexemplum ejus, quià quám

de Communi.

RIA sunt quæ in festivitáti-
bus sanctórum vigilanter

है

diù in terris visus est, et cum hominibus conversátus est, non declinávit ad dexteram neque ad sinistram: sed viam régiam ténuit, donec veniret ad illum qui dicit: (Ego sum via, véritas et vita.) Intuémini humilitátem óperum ejus, auctoritátem verbórum ejus; et tunc vidébitis quomodò tam verbo quàm exemplo lúxerit vestígia dereliquerit, ut ambuinter homines quália nobis

lémus

sémita justi recta est, rectus callis justi ad ambulandum.

consideráre debémus: auxílium sancti, exemplum ejus,in eis. Verè, juxtà Prophétam, per ea: et non errémus confusiónem nostram. Auxílium ejus, quià qui potens in terrâ fuit, poténtior est in cœlis antè fáciem Dómini Dei sui. Si enim dum hìc víveret, misertus est peccatóribus, et

Lectio vj. §. 3.

ED et diligentióri intúitu confusiónem nostram inspi

ciámus: quià homo ille símilis | támdiù persevéres, quoad impetres, si tamen ea petas, quæ voluntáti Dei nón repugnent. Neque díxeris: Peccátor sum, et proptereà non exáudior. Ut enim diffidéntiæ, ille, tibi causam omnem præcíderet, illud adjécit: (Et si non dabit illi surgens, eò quòd amícus ejus sit, propter improbitátem tamen dabit illi quotquot habet necessários.)

nobis fuit passibilis, ex eodem luto formátus ex quo et nos. Quid ergo est, quòd non solum difficile, sed et impossibile crédimus, ut faciámus ópera quæ fecit, ut sequámur vestígia ejus? Confundámur, Fratres, et contremiscámus ad vocem istam, si fortè hæc confúsio addúcat nobis glóriam, si fortè géneret grátiam nobis timor iste : hómines isti fuérunt qui præcessérunt nos, qui tam mirabiliter processérunt per vias vitæ, ut vix eos hómines fuisse credámus. Sic ergo in sanctórum festivitátibus et gau-áliud agens, aut quæ tibi utília dére et confundi debémus: gaudére, quià patrónos præmísimus, confundi, quià eos imitári non possumus.

IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam.

Lectio vij.

AT sæpe petivi, inquis, ne-que impetrávi tamen. Prorsùs quià non rectè petivisti, vidélicet aut dubitandus, aut

non erant futúra. Quòd si et quæ tibi erant utília sæpe petiisti, at non tamen perseverántiam adhibuisti: Scriptum est enim... (Qui perseveráverit usque in finem, hic salvus erit.) Novit Dóminus cor eórum qui orant. Quid est ergò, quamobrem Deus à nobis rogandus sit? An nescit fortasse ipse quibus rebus nobis sit opus? Quid ergò áttinet illum oráre? Scit sine dúbio Dóminus, quibus nobis rebus sit opus.... Et cùm singulári sit bonitáte, pluit super justos et injustos, et solem suum oríri Constitut. Monastic. c. I. facit super malos et bonos, OC exemplum idcircò no-étiàm priusquàm à nobis rogá

Lectio vij. c. 11. I N illo témpore; dixit Jesus discípulis suis: Quis vestrum habébit amícum, et ibit ad illum médiâ nocte, et dicet illi: Amíce, cómmoda mihi tres panes. Et réliqua. Homília sancti Basílii Epíscopi,

Hbis proponitur à Domino, tus sit.

ut in fide acres ac pertinaces

Lectio ix.

EC ergò cùm ità esse in

esse nos doceat. Exemplum ab Htelligamus, sive matúriùs

hómine ad álium hóminem su

mit; ut intélligas nullâ labóris áliquid, sive sériùs conséquifatigatióne debére te à suscepto mur à Deo, hoc tenére conspropósito desistere, ut vidéli- tanter debemus, ut ipsi grátias cet quandocumque áliquid pe-agámus, quandò Dóminus, tíeris, neque impetraveris, quæcumque facit, ea ómnia,

salúti nostræ cónsulens facit, tantùm nos ne pusillanimitátis vítio à petitióne constanti desistámus.... Ex hoc enim et fides nostra, et cáritas ergà Deum declarátur, quando cumque, esto quod petimus non celériter auferámus, grátias ipsi tamen ágere non desistámus, constanter immanentes peti-natiónes innúmeras subegé

tióni.

támini consilium, et aspiráte ad ánimum et voluntátem eórum, qui ità præ cæteris honorantur. Cui regum talis honor habétur? quis est, ex iis, qui suprà modum inter hómines excellere visi sunt, qui tali memóriâ celebrétur? Quis imperatórum, qui urbes munitas ceperunt,

runt, adeò decantátus et famâ

TERTIA DIE.

In Dominicâ ix. Lectio erit de celebrátus est. Evangelio. Diebus intrà Octavam. Omnia ut in die, servato ritu Octavarum, scilicet ad Officium Nocturnum Psalmi de Feriá

Sermo sancti Ambrósi
Epíscopi.

Epist. 22. ad Marcel.
RATIAS tibi, Dómine Jesu,

turni Feriæ respondentis. . et
BBC. de eodem Nocturno.
Lectioj. de veteri Testamento,
duabus in unam junctis.
Lectio ij.de Novo Testamento,
Feriæ occurrentis.

occurente sub tribus Ant. Noc-quòd hoc témpore tales

die.

Lectio iij. ut infrà qualibet

nobis sanctórum spíritus excitasti, quo Ecclésia tua sancta præsídia majóra desiderat. Agnoscant omnes quales ego propugnatóres requíram. Hos ego acquisívi tibi, plebs sancta, qui prosint ómnibus, néDominica infrà Octavam, mini noceant; tales ego ámbio tolum Officium fit de Dominicá defensóres, tales milites háut in Psalterio, incipiendo à j. beo; hoc est, non séculi míliVesperis Sabbati, cum Comme-tes, sed milites Christi. Nullam moratione Octava in utrisque de tálibus invidiam tímeo, quoVesperis et Laudibus. rum quò majóra, eò tutióra Ad Laudes et Vesperas Psal-patrocínia sunt. Horum étiàm mi de Ferid, sub Ant. Laud. diei: cætera, et ad Horas, ut in die.

SECUNDA DIE. Sermo sancti Gregórii Nisséni Epíscopi.

Oratio de sancto Theodoro. Cu ministri studiósi, quanta MONSIDERATE,hujus puri culres sit justus, quàmque multas consequatur remuneratiónes :

illis ipsis, qui mihi eos ínvident, opto præsídia. Véniant ergò et videant stipatóres meos: tálibus me armis ambíri non nego. Nos et si eos vidére non póssumus, sentímus tamen.

QUARTA DIE.
Sermo sancti Hieronymi
Presbyteri.

Contrà Vigilantium.
in libello tuo, quòd

et cógnito pietatis fructu, ini-D'dúm vivimus, mútuo pro

SEXTA DIE. Sermo sancti Clementis Papæ et Mártyris.

I

Epist. 1. ad Corint. c. 32. glóriam et amplitúdinem

consécuti sunt non per seipsos aut ópera sua, aut justas actiónes quas fecérunt ; sed per voluntátem Dei. Et nos igitur

nobis oráre possumus; postquàm autem mórtui fuérimus, nullíus sit pro álio exaudienda orátio præsertim cùm Mártyres ultiónem sui sánguinis obsecrantes, impetrare non quíverint. Si Apóstoli et Mártyres adhuc in corpore constitútipossunt oráre pro cæteris, quandò pro se adhuc debent esse sollíciti: quantò magis post coróvictórias et triumphos? Unus homo Móyses, sexcentis millibus armatorum impetrat à Deo véniam : et Stéphanus imitátor Dómini sui, et primus Martyr in Christo, pro perse-ráti sumus; sed per fidem, per cutóribus véniam deprecatur; et postquàm cum Christo esse cœperint, minùs valebunt?

nas,

QUINTA DIE. Sermo sancti Basílii Orat. in 40. Mart.

sa

ex voluntáte illíus in Christo Jesu vocáti, non per nos ipses justi efficimur, neque per piéntiam nostram, aut intelli– géntiam, aut pietátem, aut ópein cordis sanctitáte ope

ra

quæ

quam cunctos, qui unquàm justi fuérunt, justificávit Deus omnipotens. Quid igitur faciémus, fratres? Cessábimus à bonis opéribus, et caritátem derelinEpíscopi.quémus? neútiquàm hoc à nobis fieri permittat Dóminus: sed cum diligéntiâ et alacritáte festinémus omne opus bonum perficere. Videámus quòd in bonis opéribus ornáti fuérunt omnes justi. Et ipse Dóminus cùm se opéribus decorasset, gavísus est. Habentes ítaque hoc exemplar, ímpigrè ad voluntátem ejus accedamus; ex totis viribus nostris operémur opus justític.

est hic Christiánis auxílium, Ecclésia videlicet Mártyru, exércitus triumphán tium, chorus laudántium Deu. Qui áliquâ prémitur angústia, ad hos cónfugit: qui rursùs lætátur, ad hos occurrit: hic ut à malis liberétur; ille ut duret in rebus lætis. Hic múlier orans pro filiis audítur; peregrinanti viro réditum incólumem, ægrotanti verò salútem implórat. O sanctum chorum! sacrum órdi

SEPTIMA DIE.

nem! ô cúneum inexpugnábi- Sermo sancti Augustíni Epíslem! ô commúnes géneris humáni custódes! óptimi curárum

sócii, precum adjutóres, legáti apud Deum potentissimi, astra mundi, flores Ecclesiáru! Vos non terra contexit, sed coelum excépit.

copi.
Tract. 1. in Ep. Joan. c. 2.

Jquis peccaverit, advocátum
habémus apud Patrem Jesum
Christum. Sed dicit áliquis:
Ergò sancti non petunt pro

OANNES quid dixit? Et si