critics, especially Doering. His one object has be to explain, and explain briefly, to the exclusion, almost every occasion, of all discussion. Nor has 1 deemed it of any importance to assign authoritie In these matters all is common property, and, Ap Matinæ more modoque, he has gathered freely wha ever seemed best calculated for the purpose.

H. P.

Kensington, June, 1832.

QUINTUS HORATIUS FLACCUS, Venusinus, patre, ut ipse quidem tradit, libertino, et exactionum coactore: ut verò creditum est, salsamentario: quum illi quidam in altercatione exprobrásset, Quoties ego vidi patrem tuum cubito se emungentem! Bello Philippensi excitus à M. Bruto Imperatore, Tribunus militum meruit: victisque partibus, veniá impetratâ, scriptum Quæstorium comparavit: ac primò Mæcenati, mox Augusto in gratiam insinuatus, non mediocrem in amborum amicitia locum tenuit. Maecenas quantoperè eum dilexerit, satis demonstratur illo Epigrammate,

Ni te visceribus meis, Horati,

Plus jam diligo, tu tuum sodalem

Hinno me videas strigosiorem.

Sed multò magis extremis, tali ad Augustum elogio: Horatii Flacci, ut mei, esto memor. Augustus Epistolarum quoque ei officium obtulit, ut hoc ad Mæcenatem scripto significat: Antè ipse sufficiebam scribendis epistolis amicorum: nunc occupatissimus et infirmus Horatium nostrum te cupio adducere. Veniet igitur ab istâ parasiticâ mensâ ad hanc regiam, et nos in epistolis scribendis adjuvabit. Ac ne recu

13

santi quidem aut succensuit quicquam, aut amicitiam sua suggerere destitit. Extant epistolæ, è quibus, argumerz gratiá, pauca subjeci. Sume tibi aliquid juris apud me, tar quam si convictor mihi fueris. Rectè enim et non temer feceris, quoniam id usûs mihi tecum esse volui, si per vale tudinem tuam fieri posset. Et rursus: Tui qualem habean memoriam, poteris ex Septimio quoque nostro audire: nan incidit ut coram illo fieret à me tui mentio. Neque enim, s tu superbus amicitiam nostram sprevisti, ideo nos quoqu ávovτεрoрovovμεv. Præterea sæpe eum, inter alios jocos, putis simum penem et homuncionem lepidissimum appellat: una que et alterá liberalitate locupletavit. Scripta quidem ejus usque adeò probavit, mansuraque perpetuò credidit, ut non modò Sæculare Carmen componendum injunxerit, sed et Vindelicam victoriam Tiberii Drusique, privignorum suorum; eumque coëgerit propter hoc, tribus carminum libris ex longo intervallo quartum addere. Post sermones verò lectos quosdam, nullam sui mentionem factam ita sit questus: Iratum me tibi scito, quòd non in plerisque ejusmodi scriptis meum potissimùm loquaris. An vereris ne apud posteros infame tibi sit, quòd videaris familiaris nobis esse? Expressitque Eclogam, cujus initium est;

Quum tot sustineas et tanta negotia solus,
Res Italas armis tuteris, moribus ornes,

Legibus emendes: in publica commoda peccem,

Si longo sermone morer tua tempora, Cæsar.

Habitu corporis brevis fuit, atque obesus; qualis et à semetipso in Satyris describitur, et ab Augusto hác Epistolá: Pertulit ad me Dionysius libellum tuum, quem ego (ne accusem brevitatem) quantuluscunque est, boni consulo. Vereri autem mihi videris ne majores libelli tui sint, quàm ipse es, sed si tibi statura deest, corpusculum non deest.

Itaque licebit in sextariolo scribas, quum circuitus voluminis tui sit ¿ykwdéσTaToç, sicut est ventriculi tui.

Vixit plurimùm in secessu ruris sui Sabini, aut Tiburtini : domusque ejus ostenditur circa Tiburni luculum.

Venerunt in manus meas et Elegi, sub ejus titulo, et Epistola prosá oratione, quasi commendantis se Mæcenati. Sed utraque falsa puto: nam Elegi vulgares; Epistola autem obscura; quo vitio minimè tenebatur. Natus est VI. Id. Dec.

Decessit V. Kal. Dec.

L. Cottá et L. Torquato Consulibus. C. Marcio Censorino et C. Asinio Gallo Consulibus, post nonum et quinquagesimum annum; hærede Augusto palàm nuncupato, quum, urgente vi valetudinis, non sufficeret ad obsignandas testamenti tabulas. Humatus et conditus est extremis Esquiliis, juxta Mæcenatis tumulum.