Q. HORATII FLACCI CARMINUM LIBER II. Edited for the Use of Schools, BY T. E. PAGE, M.A. LATE FELLOW OF ST JOHN'S COLLEGE, CAMBRIDGE ; WITH VOCABULARY. London: MACMILLAN AND CO. 1884 [The Right of Translation is reserved.] 207:8 Q. HORATII FLACCI CARMINUM LIBER SECUNDUS. CARMEN I. MOTUM ex Metello consule civicum bellique causas et vitia et modos ludumque Fortunae gravesque principum amicitias et arma nondum expiatis uncta cruoribus, periculosae plenum opus aleae, tractas et incedis per ignes suppositos cineri doloso. paullum severae Musa tragoediae desit theatris: mox ubi publicas res ordinaris, grande munus Cecropio repetes cothurno, 5 10 insigne maestis praesidium reis et consulenti, Pollio, curiae, cui laurus aeternos honores Delmatico peperit triumpho. iam nunc minaci murmure cornuum perstringis aures, iam litui strepunt, iam fulgor armorum fugaces terret equos equitumque voltus. audire magnos. iam videor duces non indecoro pulvere sordidos, et cuncta terrarum subacta praeter atrocem animum Catonis. Iuno et deorum quisquis amicior Afris inulta cesserat impotens tellure victorum nepotes rettulit inferias Iugurthae. quis non Latino sanguine pinguior campus sepulcris impia proelia testatur auditumque Medis Hesperiae sonitum ruinae ? qui gurges aut quae flumina lugubris quae caret ora cruore nostro? sed ne relictis, Musa procax, iocis Ceae retractes munera neniae: mecum Dionaeo sub antro quaere modos leviore plectro. CARMEN II. Nullus argento color est avaris abdito terris, inimice lamnae Crispe Salusti, nisi temperato splendeat usu. vivet extento Proculeius aevo, notus in fratres animi paterni ; illum aget penna metuente solvi fama superstes. latius regnes avidum domando spiritum, quam si Libyam remotis Gadibus iungas et uterque Poenus serviat uni. crescit indulgens sibi dirus hydrops, nec sitim pellit, nisi causa morbi fugerit venis et aquosus albo corpore languor. redditum Cyri solio Phraaten dissidens plebi numero beatorum eximit Virtus populumque falsis dedocet uti vocibus, regnum et diadema tutum deferens uni propriamque laurum, quisquis ingentes oculo inretorto spectat acervos. 5 10 15 20 |