nius v. c. ad Apollodor. Observ. p. 27. ed. alt. Praecipue consulendi Meursius in Eleusin. Attic. Lectt. et Athen. Attic. Munckerus ad Hygin. 147. Verheyk. ad Antonin. Liberal. I. 24. Sancto-Crucius sur les mystères Tom. I. p. 112. 124. 210 sq. et 265. ed. Silvestre de Sacy. Boettigerus Imagg. in Vasis exhibitarum I. 2. 197. Chateaubriand itinerar. Hierosolymit. I. p. 95. versionis german. Pouqueville Voyage dans la Grèce Paris 1820. Tom. IV. p. 118 sqq. Fr. Gottl. Welcker Zeitschrift zur Geschichte und Auslegung der alten Kunst I. p. 96 sqq. et Symbol. ac Mytholog. IV. p. 337 sqq. ed. alter. Erat autem in Sophoclis fabulis etiam Τριπτόλεμος. Primum Atticorum frumentum hordeum fuit. V. Heyn. Opuscc. 1. c. Hinc ille ritus Atticorum glandes spinasque et panes afferendi in nuptiis et initiis cum voce solemni, quae in proverbium cesserat, ἔφυγον κακόν, εὗρον ἄμεινον, Hesych. Tom. I. p. 1557. Alberti ibiq. interprr. Suid. I. p. 926 sqq. Kuster. Hine item xọi☎v (hordei) mentio in formulâ jurisjurandi, ab ephebis Atheniensium in sacello Aglauri dari soliti, teste certe Plutarcho in Alcib. 16. p. 20; quo de loco consule Baehrii nostri annot. p. 143. et Osanni animadverss. in Lycurgi orat. adversus Leocrat. p. 77 sq. et p. 96. Eâdem cum re conjuncta est Cereris invocatio in jurejurando Heliastico; de quo vide J. Theod. Voemelii Commentation. de Heliaea Francof. ad Moen. 1822. p. 26 sq.

P. 80. Quorum unum] Homericum Hymnum in Cererem.

P. 80. Aliis · populis — profuit] Isocrat. Panegyr. cap. 6. p. 21. ed. Morus: οὕτως ἡ πόλις ἡμῶν οὐ μόνον Θεοφιλῶς (Menander Rhetor de encom. Sect. III.) ἀλλὰ καὶ φιλανθρώπως ἔσχεν, ὥστε, κυρία γενομένη τοιούτων ἀγαθῶν, οὐκ ἐφθόνησε τοῖς ἄλλοις, ἀλλ ̓ ὧν ἔλαβεν, ἅπασι μετέδωκε. Coll, Thucyd. II. 40. ubi Pericles ita: οὐ γὰρ πάσχοντες εν, ἀλλὰ δρῶντες, κτώμεθα τους φίλους.

P. 80. Buzyges] Atheniensis heros, qui aratrum dictus est invenisse, quod alii a Triptolemo factum referunt. Plin. H. N. VII. c. 56. cf. Hesych. in Bovcvyns, ibid. interprett. cf. Interprett. ad Polyaen. I. 5. Servius ad Virg. Georg. I. 19: ,, Epimenides, qui postea Buzyges dictus est secundum Aristotelem." De Epimenide cf. Heinrichii libellus. E tribus arationibus sacris, quas Athenienses obibant, una ẞovšvylov vocata est. Plutarch. Praecept. Conjug. p. 144 A. et Wyttenbachii Animadvv. p. 896 sq. ed. Oxon. minor. Adde Symbol. et Mytholog. nostr. I. p. 484. II. p. 734 sq. IV. p. 122 sq. ed. alter. P. 80. Exsecrationibus] Cicero de Offic. III. 13. init. Valckenar. ad Herodot. 231. Clem. Alex. Strom. II. p. 503, 17. ed. Potter.

P. 81. Ciceroni] De Legg. II. 14. De mysteriorum primordiis in Atticâ cf. Callim. Hymn. in Cer. ib. Ezech. Spanh. De immortalitate in mysteriis traditâ disputavimus in Dionyso I. p. 236 sqq. De religionum efficacitate in erudiendis gentibus antiquissimis conf. Philippi Guil. van Heusde Diatribe in civitates antiquas p. 20 sqq.

P. 81. Materiam desumerent] Cf. Isocratis Panegyr. c. 5. p. 20. ed. Mor. ubi maximorum beneficiorum ab omnibus praedicatorum Athenae dicuntur effectrices. Tum sequitur cap. 6. egregius locus de mysteriorum Atticorum beneficio. Alios tamen indidem reprehendendi ansam arripuisse nemo nescit. Vid. modo Philostrati Vitam Apollonii VI. 20. p. 260. Olear. quem locum nuper expediit G. Joseph. Bekkerus in Specim. in Philostrati Vit. Apollon. p. 52.

P. 81. Quae ibidem nocturno aditu occultata fiebant] Poeta apud Ciceron. de Nat. Deorr. I. 42.

P. 81. Ex communi origine] cf. Meurs. de Fort. Ath. Cap. II. et quos ille laudat Sophoclis in Oed. Col., Eurip. in Hippolyto et Aeschyli in Persis itemque Ciceronis locos.

P. 82. Intactae

-

tactae Palladis arces 66

ut poëta ait] Horatius Carmm. I. 7. 5:

P. 82. Paciferae etc.] v. Ausonius in Catalogo Urbium:

Nunc ut terrigenis patribus memoremus Athenas,
Pallados et Cossi quondam certaminis arcem,

Paciferae primum cui contigit arbor olivae.

P. 82. Commune

cf. Virgil. Aeneid. VIII. 116; quem locum Ausonius ante oculos habuit. Graeciae prytaneum] Eustath. ad Iliad. B. v. 546: ὅτι δὲ καὶ ἄλλως πολὺ τὸ σεμνὸν αἱ ̓Αθῆναι πάλαι ποτὲ εἶχον, δηλοῖ καὶ ὁ εἰπὼν τὰς Αθήνας Ἑλλάδος Μουσεῖον. ἔτι δὲ καὶ Πίν δαρος Ἑλλάδος αὐτὰς ἔρεισμα καλέσας, καὶ Θουκυδίδης Ἑλλάδος Ελλάδα. καὶ ὁ Πύθιος ἑστίαν καὶ πρυτανεῖον τῶν Ἑλλήνων. Quae ex Athenaeo fluxerunt, vid. Lib. V. cap. 12. ibique Casaub. et Schweighaeuser. p. 47. et Lib. VI. cap. 65. ubi de Athenis ita: v pèv ỏ Πύθιος ἑστίαν τῆς Ἑλλάδος ἀνεκήρυξε· πρυτανεῖον δὲ τῆς Ἑλλάδος i dvoμevéotatos εóпоμлos. Cf. Wesseling. ad Diodor. XIII. 27. p. 562. Respicit editam Lacedaemoniis sortem, cum post captas a Lysandro Athenas Apollinem consulerent, quid eâ urbe facerent. Respondit enim, τὴν κοινὴν ἑστίαν τῆς Ἑλλάδος μὴ κινεῖν. Aelian. Var. Hist. IV. 6. Imitatus est Synesius Epist. 335. Aðňvai ἑστία 60☎v. Locum laudavit Corsini Fast. Att. IV. 202. Itaque hujus encomii Athenarum quatuor praecipue sunt fontes: in Apollinis Pythii responso, in Pindari Sophoclisque (Oedip. Colon. 58.) praedicatione, in epigrammate Thucydidis, in Theopompi dicto. Epigramma Thucydideum laudatum ab Athenaeo illustravit Jacobsius V. Cl. ad Antholog. Gr. I. 1. p. 335. qui d'Orvillium ad Chariton. p. 120. laudat; adde Ducker. et Gottleber. ad Thucyd. II. 41. init. De versibus Pindari consule Wyttenb. Animadvv. in Plutarch. de gloriâ Athenienss. VII. p. 152.

P. 83. Ferro in pace deposito] Huc facit Thucydideus locus in prooemio I. 6. ubi Graeciae populi testari dicuntur, similia vitae instituta olim apud omnes obtinuisse. Omnium autem primi Athenienses

dicuntur ferrum deposuisse et remissiorem cultum secuti ad genus - vitae lautius transisse. Isocrates autem in Panegyr. Cap. V. p. 19. ed. Mor. hanc urbem dicit Ts κατασκευῆς, ἐν ᾗ κατοικοῦμεν, καὶ μεθ ̓ ἧς πολιτευόμεθα, καὶ δι ̓ ἣν ζῆν δυνάμεθα (i. e. per quam vitam vitalem sive vere humanam vivere possumus) oxɛdòv årάons altíav. cf. Cap. X. p. 29.

P. 83. Orpheus bestias traxerat] Vid. C. Phil. Kayser ad Philetae Coi Fragg. VIII. p. 48. et cf. Symbol. ac Mytholog. III. 143 sqq., ubi etiam de Musaeo et Eumolpidis agitur IV. p. 340 sqq. et p. 355.

P. 83. Itaque prisci] Cf. not. ad p. 80. aliis etc. Add. de Athenarum qıloğɛvía Isocr. Panegyr. C. XI. init. Atheniensium misericordiae exemplum in historiâ Pelasgorum Tyrrhenorum adnotavit Larcherus V. S. Chronolog. Herodot. (VII.) p. 248 sqq. ex Herodoti L. VI. c. 137. (cf. Aristoph. Avib. v. 831. ibique Bekkii not.) Sequentia eventa belli Athenienses inter Pelasgosque (quae etiam attigit Aristides Panathenaico) aliter tradiderat Hecataeus Milesius ap. Herodot. VI. 137. Vid. Fragmm. Historr. Graecc. antiqq. p. 41 sq. ed. nostr. Quae item misericordia comparuit in historiâ Heraclidarum, denique in rebus Ionum; vid. Isocrat. Paneg. C. XIV. XV. XVI. cf. Aelian. V. H. L. IV. c. 6. L. VI. c. 10. ibiq. Periz. In primis tenenda est Pausaniae I. 17 init. disputatio de humanitate (pılav&owñíα) Atheniensium, de eorum pietate in deos (ɛvoɛßɛía), itemque de aris Misericordiae ('Eléov), Pudoris (Aldous), Famae (Onuns) et Alacritatis (Oeμñs); ubi v. Siebelis in Annott. p. 53 sq. cf. Zvvaywy. lé§. xeno. in Imm. Bekkeri Anecdott. grr. p. 355. 15. 16; viros doctos in Steph. Thes. L. gr. Lond. p. 1460 sq. Lud. Heller ad Soph. Oed. Col. vs. 230. p. 281. ed. Doederlein et Heller; et de pietate in deos (denoidaiuovía) Valcken. Scholas in Actt. Apost. XVII. 22. p. 551. Cf. etiam quae infra citavimus ad verba Misericordiae ara.

P. 84. Daedalus] Ejus fugam in Siciliam narraverant Ephorus L. VI. et Philistus L. I. Historiarum, uti Heynius ex Theon. Progymnasm. C. II. conjicit. Loca insigniora de Daedali historiâ sunt ap. Diod. Sic. IV. 76–79. Pausan. I. 4. et IX. 55. Schol. Eurip. Hecub. 838. 1648. De ejus inventis v. Plin. VII. 56. 57. De ejusdem in Cretam fuga Apollod. III. 15. 8. 9. De Daedalis et Daedaleis consule nunc Friedr. Thiersch. Ueber die Epochen der bildenden Kunst unter den Griechen I. p. 10. et p. 23 sqq.; de artificum vero antiquissimorum omnium indole ac ratione Leon. de Klenze in Boettigeri Amalthea III. p. 78 sqq.

P. 84. Patentem

appulsui] Vid. Platon. de Legg. IV. p. 704. Steph. p. 332. Bekker. cf. Lectt. Platonn. ad calc. Plotini de Pulcri

tud. p. 463 sq. Alcmanis Fragmm. LXII. p. 66. ed. Welcker. adde Ciceron. de Republ. II. 3. ibiq. Annott. p. 202 sq. ed. Moseri. Athenas ex omnibus omnium orbis terrarum partibus omnia propter urbis magnitudinem importabantur: sic Pericles ap. Thucyd. II. 38. Laudat etiam Pericles ibid. c. 39. Athenienses dia tv tov vavtinov έnipélaav. cf. Meurs. de Fortunâ Athenarum Cap. IV. qui plures veterum locos attulit, ubi etiam de annonae vilitate. Add. Isocr. Panegyr. C. XI. fin. de Piraeeo, et Raoul - Rochette Hist. d. Colonies grecques Tom. IV. p. 101 sq.; itemque de coloniis Ionicis idem I. 2. III. 75 sq. De Mileto vid. Rambachii Comment. de Mileto ejusque coloniis. Halae Saxon. 1790. et Frid. Münteri Comment. Velia in Lucanien. Eine Beilage zu Hegewisch über die Colonien der Griechen. Altona 1818. p. 4 sqq.; ubi hic vir doctissimus etiam Phocaeae aliarumque Ioniae civitatum res attigit.

P. 85. Solon] De Solone sufficiat laudasse Plutarchum in Solone itemque Diog. Laert. in Solone; Dion. Chrysost. Orat. XXI. Gell. N. A. XI. 18. Senec. Epist. XC. Add. Meurs. in Solone, et Solonis Atheniensis Carmm. ed. Nicol. Bachius Bonnae 1825.

P. 85. Ea respublica varie] Atticae reipublicae vicissitudines ad Themistoclem usque strictim adumbravit Heraclides Ponticus in Fragmm. de Rebuspublicis cap. 1.

P. 85. Atheniensium prudentissimus] Cic. pro Rosc. Amerino c. 25. P. 85. Se - senem fieri] Cic. de Senect. C. VIII.

P. 85. Humanitatis plenissimas] Fuit Atheniensium lex: tovs §έvovs μǹ ádınɛioðαι, v. Xen. M. S. II. 1. 14. Demosth. Neaer. II. p. 1374. Constituta et inɛreías religio, de qua v. Heynii Opuscull. Acadd. I. p. 213. Huc facere videtur Cic. de Off. III. 6. 6:,, Qui autem civium rationem dicunt habendam, externorum negant, hi dirimunt communem humani generis societatem; qua sublatâ, beneficentia, liberalitas, bonitas, justitia funditus tollitur. Quae qui tollunt, etiam adversus deos immortales impii judicandi sunt." Ceterum de humanitate Atheniensium erga peregrinos locus primarius est Periclis in Oratione funebri ap. Thucyd. II. 39. τήν τε γὰρ πόλιν κοινὴν παρέχομεν, καὶ οὐκ ἐστιν ὅτε ξενηλασίαις ἀπείργομέν τινα ἢ μαθήματος, Deάuatos. Quem locum expressit Aristides in Panath. observante Scholiastâ MS.-Leidens. p. 30 sqq. ed. Frommel. De animi magnitudine et humanitate populi Atheniensis in Lacedaemonios, Olymp. CII. 4. a Thebanis propemodum debellatos, insigne testimonium exstat apud Diodorum XV. 63. p. 51 sq. ed. Wessel.

P. 85. Tanto temperamento

-

egit] Justin. L. II. c. 7.

P. 86. Educationem moderari] Solon jussit Athenienses filios suos educare convenienter et ordini et facultatibus, quod item Aristoteles de Republ. VIII. 1. praecipi a legislatore debere contendit. Pauperum filios opificia saltem et artes sellularias (téyvas ẞavavazás) doceri

jussit Solon. Isocrat. Areopag. p. 333. Atheniensium pueri dimissi e gynaeceo, quod plerumque septimo aetatis anno fiebat, tradebantur binis praeceptoribus, quorum alter literas docebat, alter gymnasticen: v. Aristophan. Equitt. 188 sq. Plat. Protag. p. 289. Aristot. de Rep. VIII. 3. cf. Terent. Eunuch. III. 2. 23. Ad liberales artes (tgoǹv ElevéQLov) pertinebat gymnastice, itemque equitatio et venatio, cf. Plat. 1. c. Petit. de Legg. Att. p. 163., et musica. Haec omnia jam Solonis aetate, quamquam Aristot. Rep. VIII. 6. post Persica demum bella musicae assidue operatos Graecos dicit. Et praemia diebus festis nonnullis constituta iis pueris adolescentibusque, qui lyrica carmina Solonis aliorumque optime cecinissent. v. Plat. Tim. p. 414. add. Aristoph. Nub. 955 sqq. ibiq. Scholiast. et Interprett. Postea quoque pingendo et delineando plures vacabant. v. Aristot. 1. 1. VIII. 3. Plin. H. N. XXXV. 10. Arithmeticae autem et geometriae imbuebantur omnes. v. Cic. de Orat. III. 32. Quintil. Inst. I. 10. Atque haec erant tynónliα nαidεvuara, a quibus discerni solitum eloquentiae studium *) et philosophiae. Diog. Laert. II. 79. VI. 103. De Atheniensium αdeia consulatur etiam Isocrat. Panegyr. II. 195-197. Plat. de Legg. L. I. p. 517 sqq. De paedotribis (naudoτoíßais) v. Perizon. ad Aelian. V. H. II. 6. Spanh. ad Aristoph. Nub. 969. His add. Meurs. de Fortunâ Athen. C. VIII. ibiq. laudd.

P. 86. пαιdεvτngiov] cf. Diod. Sic. L. XIII. 27. p. 562 ibiq. Wesseling. ubi Athenienses dicuntur κοινὸν παιδευτήριον παρέχεσθαι nãoiv άvegánois. Plautus Stich. Act. V. sc. 2 init.: Salvete Athenae, quae nutrices Graeciae." Quid vero illae, omnis plane doctrinae omnisque sapientiae parentes Athenae?" Cicero, vel potius Sigonius in Consolat. ed. Froben. p. 326. Hemsterhusius ad Luciani Nigrin. §. 12. ait: Ceterum Atheniensibus ista veluti propria laus tribuitur, quod ad emendandos ineptorum mores, castigandamque vitae rationem multum valuerint: Athenas ergo Pericles ap. Thucyd. II. 41. esse dicit Ts Elládos naídεvoiv· et Dicaearchus p. 10. testatur, ὅσον αἱ λοιπαὶ πόλεις πρός τε ἡδονὴν καὶ βίου διόρθωσιν τῶν ἀγρῶν διαφέρουσι, τοσοῦτον τῶν λοιπῶν πόλεων ἡ τῶν Αθηναίων· **) eo spectat Menedemi dictum a Plutarcho laudatum de Adul. et Am. Dis. crim. p. 81. vid. p. 312. ed. Wyttenb. Habet autem ita: Els dè tov

*) Max. Tyr. Diss. XXIII. 2. p. 440. Reisk. - 'Adŋvačoɩ λéyelv, καὶ ἔστιν ἡ περὶ τοὺς λόγους σπουδὴ τέχνη Αττική.

**) Ejus comparationis ratio expressa videtur ex Herodot. I. 60: ἐπεί γε ἀπεκρίθη ἐκ παλαιτέρου τοῦ βαρβαρικοῦ ἔθνεος τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν καὶ δεξιώτερον, καὶ εὐηθίης ἠλιθίου ἀπηλλαγμένον μᾶλλον· εἰ καὶ τότε γε οὗτοι ἐν Αθηναίοισι τοῖσι πρώτοισι λεγομένοισιν εἶναι τῶν Ἑλλήνων σοφίην κ. τ. λ. Et sic saepe haec res videtur declarari, ut tantum reliquis Graeciae urbibus antecedere dicantur Athenae, quantum illae urbibus barbarorum.