facta sunt in nobis : tu autem ne exístimes tibi impúnè futúrum, quòd contra Deum pugnare tentáveris. R. Cóntigit, 244. Lectio iij. Supra modum autem mater mirábilis, et bonórum memóriâ digna, quæ pereuntes septem fílios sub uníus diéi témpore conspíciens, bono ánimo ferébat propter spem quam in Deum habébat; singulos illórum hortabátur voce pátriâ fórtiter, repléta sapiéntia; et femínea cogitatióni masculínum ánimum inserens, dixit ad eos : Néscio quáliter in útero meo apparuistis; neque enim ego spíritum et ánimam donávi vobis et vitam, et singulórum membra non ego ipsa compégi: sed enim mundi Creator, qui formávit hóminis nativitátem, quique ómnium invénit originem, et spíritum vobis iterùm cum misericórdia reddet et vitam, sicut nunc vosmet ipsos despicitis propter leges ejus. R. In sartágine, 245. De libris Machabæórum. se dívitem et beátum factúrum, et translátum à pátriis légibus amícum habitúrum, et res necessárias ei præbitúrum.Sed ad hæc cùm adolescens nequáquam inclinarétur, vocávit rex matrem, et suadébat ei ut adolescenti fieret in salútem. Cùm autem multis eam verbis esset hortátus, promísit suasúram se fílio suo. [Si fiat de Sabbato, WWW. sumentur è II. Noct. Dom. præc. ] Lectio ij. Taque inclináta ad illum, irrídens crudélem tyrannum, ait pátriâ voce: Fili mi, miserére meî, quæ te in útero novem ménsibus portávi, et lac triennio dedi et álui, et in ætátem istam perduxi. Peto, nate, ut aspícias ad cœlum et terram, et ad ómnia quæ in eis sunt; et intélligas quia ex nihilo fecit illa Deus, et hóminum genus: ita fiet ut non tímeas carnificem istum ; sed dignus frátribus tuis effectus párticeps, suscipe mortem, ut in illa miseratióne cum frátribus tuis te recípiam. Lectio iij. CU Um hæc illa adhuc díceret, ait adolescens :: Quem sustinétis? non obédio præcepto regis, sed præcepto legis quæ data est nobis per Moysen. Tu verò qui inventor omnis malítiæ factus es in Hebræos, non effúgies manum Dei. Nos enim pro peccátis nostris hæc patimur: et si nobis propter increpatiónem et correptionem Dóminus Deus noster módicùm irátus est, sed iterùm reconciliábitur servis suis. Tu autem, ô sceleste, et ómnium hóminum flagitiosíssime, noli frustrà extolli vanis spebus in servos ejus inflammátus; nondum enim omnípotens Dei, et ómnia inspicientis, judícium effugisti. Nam fratres mei, módi co nunc dolore sustentáto, sub testamento æternæ vitæ effecti sunt: tu verò judício Dei justas supérbiæ tuæ poenas exolves. Ego autem, sicut et fratres mei, ánimam et corpus meum trado pro pátriis légibus, invocans Deum matúriùs genti nostræ propítium fíeri, teque cum tormentis et verbéribus confitéri, quòd ipse est Deus solus. In me verò et in frátribus meis désinet Omnipotentis ira, quæ super omne genus nostrum justè superducta est. Tunc rex accensus irâ, in hunc super omnes crudéliùs desævit, indignè ferens se derísum. Et hic ítaque mundus óbiit, per ómnia in Dómino confidens. Novíssimè autem post fílios et mater consumpta est. Ad Magnífic. Ant. 7. G. Simon Mathathiæ filius, et fratres ejus dederunt se perículo, et restiterunt ad versáriis gentis suæ, ut starent sancta ipsórum, et lex: et glóriâ magnâ glorificavérunt gentem suam. 1. Mach. 14. Orat., ut infrà ad Laud. DOMINICA XIX post Pentecosten. IN I. NOCTURNO. De libris Machabæórum. Lectio j. Lib. 1. C. 2. TN diébus illis surrexit Ma thathías filius Joannis, fílii Simeónis, sacerdos ex filiis Jóarib ab Jerúsalem, et consédit in monte Modin. Et habébat fílios quinque; Joannem, qui cognominabátur Gaddis ; et Simónem, qui cognominabátur Thasi; et Judam, qui vocabátur Machabæus; et Eleázarum, qui cognominabátur Abaron; et Jónathan, qui cognominabátur Apphus. Hi vidérunt mala quæ fiebant in pópulo Juda et in Jerúsalem. Et dixit Mathathías: Væ mihi! ut quid natus sum vidére contritiónem pópuli mei, et contritiónem civitátis sanctæ, et sedére illic, cùm datur in mánibus inimicórum? Sancta in manu extraneórum facta sunt ; temt; plum ejus sicut homo ignóbilis. Vasa glóriæ ejus captíva adducta sunt; trucidáti sunt senes ejus in platéis, et juvenes ejus ceciderunt in gládio inimicórum. Quæ gens non hæreditávit regmum ejus, et non obtinuit spólia ejus? Omnis compositio ejus abláta est. Quæ rat libera, facta est ancila. Et ecce sancta nostra, et pulcritúdo nostra, et láritas nostra desoláta est, et coinquinavérunt ea gentes. Quò ergo nobis adhuc vivere ? * B. Intrávit rex Antiochus in sanctificatiónem cum supérbia, accépít altáre áureum et universa vasa, et comminuit; Et fecit cædem hóminum et factus est planctus magnus in Israel. V. Datum est béstiæ bellum fácere cum sanctis, et vincere eos. * Et fecit. 1.Mach. 1. Apoc. 13. 1 Lectio ij. T scidit vestimenta sua Mathathías, et filii ejus; et operuérunt se cilíciis, et planxérunt valde. Et venérunt illuc qui missi erant à rege Antíocho, ut cógerent eos qui confúgerant in civitátem Modin, immoláre et accéndere thura, et à lege Dei discédere. Et multi de pópulo Israel consentientes, accessérunt ad eos; sed Mathathías et filii ejus constanter stetérunt. Et respondentes qui missi erant ab Antiocho, dixérunt Mathathia: Princeps, et claríssimus, et magnus es in hac civitáte, et ornátus fíliis et frátribus: ergo accéde prior, et fac jussum re Mathathías, et dóluit, et contremuérunt renes ejus, et accensus est furor ejus secundùm judícium legis; et insíliens trucidávit eum super aram: sed et virum quem rex Antiochus míserat, qui cogébat immoláre, occídit in ipso témpore, et aram destruxit. R. Surrexit Machabæus, et adjuvábant eum fratres ejus, et *Præliabantur prælium Israel cum lætitia, et repulsi sunt inimíci ejus; et+Directa est salus in manu ejus. V. Operáti sunt justítiam, fortes facti sunt in bello, castra vertérunt exterórum. * Præliabantur. Glória Patri. † Directa est. 1. Mach. 3. Hebr. 11. IN II. NOCTURNO. Sermo sancti Joannis M Chrysostomi. nunquam fugientes, et latentes cedébant. Postquàm autem parùm respiráverant, tanquam generósi quidam leúnculi ex antris exilientes, et è latebris emergentes, statuébant seem non ampliùs solos serváre, sed álios quoscumque pos sent et civitátem et om-am nem regiónem obeuntes, collegérunt quotquot inve nérunt adhuc sanos et integros; et multos étiam qui laborábant et corrupti erant, in statum prístinum redegérunt, eis persuadentes redíre ad legem pá triam. R. Illi quidem armis con fídunt, et audáciâ; *Nos in omnipotente Dómino, qui potest et venientes adversùm nos, et universum mundum uno nutu delére, confidimus. V. Hæc est vic tória quæ vincit mundum, fides nostra:* Nos. 2. Mach. 8.14 Joan. 5. DEum Lectio v. In Psalm. 43. Lectio iv. Achabæi, cùm invasisset Judæam Antíochus, qui dictus est Epíphanes, et ómnia devastasset, Eum enim dicébant esse et multos qui tunc erant, benignum et clemenà pátriis institútis resilíre tem, nec unquam adímere coegisset, permansérunt salútem quæ proficíscitur illæsi ab illis tentatiónibus. ex poeniténtia. Hæc autem Et quando grave quidem bellum ingruébat, nec quidquam poterant fácere quod prodesset, se abscondébant; nam hoc quoque fecérunt Apóstoli. Non enim semper in média ir ruébant perícula ; sed non dicentes, hábuérunt delectum virórum fórtium. Non enim pro uxóribus, líberis, et ancillis, patriæque eversióne, et captivitáte, sed pro lege et pátria república pugnábant. Eórum autem dux erat Deus. Cùm ergo St TA em dirigerent, et pró- considerantes, mollióres as exponerent ánimas, Lectio vj. erant et imbecillióres; eórum ánimos spiritusque éxcitans, et ostendens in Dei ductu universum situm esse, et absque exércitu, si is opem ferat, posse parári victóriam, instar precatiónis compósitam suasiónem et exhortatiónem effert ad commilitónes, et Deum álloquens, eos promptióres reddit et alacrióres. Sed tanquam hæc eis deessent quæ jure afferre possent, nec fidúciam ex suis factis habérent, ad ea quæ Deus majoribus illórum fécerat, confúgiunt. Eos enim qui fidúcia causam non habent, hæc fácere non est mirum, cùm eos ipsos trahat ad hoc necéssitas. Cùm autem illi qui quóniam rectè fecérunt, magníficè loqui possunt, nolunt ex iis servári, sed ex Dei benignitáte quâ in patres usus est, hoc est magnum argumentum eórum humilitátis: prompti autem et álacris ánimi sui non parvam hinc quoque causam státuunt. R. Pro peccátis nostris hæc pátimur: * Etsi nobis propter correptiónem Deus noster módicùm irátus est, † Iterùm reconciliábitur servis suis. V. Persecutiónem pátimur, sed non derelínquimur dejicimur, sed non perímus Etsi. Glória Patri. † Iterùm. 2. Mach. 7. 2. Cor. 4. |