óribus erigámus. Hoc em. nunc visitántibus nos, illud in fine séculi. ómino veniente, dedicátur, quando corruptíbile >c nostrum índuet incorptiónem, et mortále hoc ostrum índuet immortaátem ; quia corpus humitátis nostræ conformábit rpori glóriæ suæ. SEXTA DIE. ermo sancti Joannis Chry-sóstomi. Homil. 33. in Matth. Lectio ij. Ommúnis ómnium domus est Ecclésia, in uam vobis priùs ingressis, os intrámus, discipulórum rmam retinentes : ideòue commúniter ómnibus, us, ut illis datam legem enim hoc loco non magnum SEPTIMA DIE. Homil. in Vidi Dóminum. Lectio ij. Um ánimi divítias con atim atque ingressi fuéri-Cidero in vobis augésequámur, pacem offéri- cere, gáudeo semper, ut aus. Nemo ígitur socórdiâ órpeat, nemo seculáribus ebus suspensum ánimum ábeat, cùm jam ad prædicandum Sacerdótes intráverint. Non enim parva huic rei ímminet poena. Equidem millies potiùs malim in domum alicujus vestrum ingressus destítui, quàm hic prædicans non audíri. Hoc mihi moléstius esset quàm illud; quandoquidem hæc magis propriè domus nostra est, quàm illa. Lectio iij. HIC Ic magnæ illæ nostræ opes pósitæ sunt, hîc spes nostra omnis. Quid qui non frustrà sementem fécerim, ut qui non incassùm labóres pertúlerim. Unde igitur hoc lucrum conjício, unde perspício sermónes ad opus proficere? Nimírum, ex hoc concursu; ex eo quòd Ecclésiam ómnium matrem studiósè am plectímini; ex hac pernocte perpetuâque statióne; ex eo quòd angelicórum ordinum statiónem imitantes, sine cessatióne laudes et hym nos offertis Conditóri. O mira Christi dona! in supernis, exércitus angelórum canunt glóriam: in terris, hómines in Ecclésiis choros agentes, ad illórum exem- IN I. NOCT. Lectiones plum eamdem canunt gló- de Scriptura occurrente. riam. In supernis, Séraphim ter sanctum illum hymnum résonant: in ter IN II. NOCTURNO. catione Ecclesiæ. ris, eumdem hóminum pro- Serm. 229.qui est in Dedimit multitúdo; communiterque, tum cœléstium, tum terréstrium, plaudit celébritas. Nulla Lectio iij. Ulla res tantùm affert gáudii vitæ nostræ, quantùm hoc, quòd ex ánimo gaudétis in Ecclésia congregári. In Ecclésia, gaudéntium conservátur gáudium. In Ecclésia, ánimo dejectórum est recreátio. In Ecclésia, doléntium est voluptas. In Ecclésia, defatigatórum est respirátio. In Ecclésia, laborántium est réquies. Veníte enim, inquit, post me, qui laborátis et oneráti estis; et ego reficiam vos. Quid hâc voce potest esse desiderabilius? quid hâc invitatióne jucúndius? Ad épulum te vocat, qui in Ecclésiam te vocat. VESPERÆ de die Octava, ut in I. Vesperis Festi. Cum Commem. Dominicæ in utrisque Vesperis et Laudibus. OCTAVA Duplex-minus. Officium,dempto ritu Solemni, ut in die, præter Lectiones. Lectio iv. Uotiescumque, fratres Quotiescumquláris vel templi festivitátem cólimus, si fidéliter ac diligenter atténdimus, et sanctè ac justè vivimus; quidquid in templis manufactis ágitur, totum in nobis spiritáli ædificatióne complétur. Non enim mentitus est ille qui dixit: Templum Dei sanctum est, quod estis vos; et íterùm : Nescítis quia córpora vestra templum sunt Spíritus sancti. Quia verò nullis præcedentibus méritis, sed per grátiam Dei meruimus fíeri templum Dei ; quantùm póssulaborémus, ne Dóminus mus, cum ipsíus adjutório noster in templo suo, hoc est, in nobis ipsis, inveniat quod óculos suæ majestátis offendat : sed habitáculum cordis nostri evacuétur vítiis, et virtútibus repleátur ; claudátur diábolo, et aperiátur Christo. bus occupáre, et córpora si in se videt ignem cupi nostra ab omni sorde luxúriæ munda custodire, ut Deum in nobis delectet habitáre. In templo enim à Salomóne ædificáto légimus duo altária fuisse constitúta, unum foris, áliud intùs in illo quod forìs erat, animálium celebrabátur sacrificium; in illo verò quod intùs erat, thymiá matis offerebátur incensum. Videámus ergo ne fortè in nobis duo sint altária con stitúta; córporis scilicet, et cordis nostri. Dénique duplex à nobis sacrificium quærit Deus: unum, ut simus casto córpore; áliud, ut mundo corde esse debeá mus. Lectio vj. IN illo altári, quod à Salomóne légitur ædificátum, quotidiánus ignis ardébat : quod útinam et in nobis píetas divína perficiat.Unde non solum oratiónibus, sed étiam bonis opéribus placandus est Deus; ut in altári cordis nostri ignem suum semper accendat, illum de quo ipse dixit: Ignem veni míttere in terram; et quid volo nisi ut accendátur? Quia duo sunt ignes; cupiditátis scilicet, et caritátis et unus de parte Dei, alter de parte diáboli: unus dévorans ómnia mala, alter universa bona consúmens. Consideret unusquisque consciéntiam suam: et ditátis ardére, cum Dei adjutório festínet extinguere; quia nihil in illo boni remanére póterit, quem ignis cupiditátis accénderit ; sicut nihil in eo mali remanébit, in quo ignis árserit caritátis. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii se cundùm Joannem. Lectio vij. Cap. 10. N illo témpore; Facta IN sunt Encænia in Jerosóambulábat Jesus in templo lymis; et hyems erat : et in pórticu Salomónis. Et réliqua. Homília venerabilis Bedæ Neænia vocabátur solém'nitas dedicatiónis templi, quam pópulus Dei ex antiqua patruni traditióne per annos síngulos celebráre consuéverat. Sed notandum est quòd hæc Encænia quæ hîc leguntur, non ad primam templi dedicatió-, nem, sed ad últimam pértinent: quod ex eo fácilè collígitur, quia hyeme facta referuntur. Prima síquidem ejusdem templi dedicátio à Salomóne, témpore autumni; secunda autem à Zoróbabel et Jesu sacerdóte, témpore veris; tértia à Juda Machabæo, témpore hyemis est facta; quando speciáliter constitútum esse légitur, ut éadem dedicátio per omnes annos in memoriam solémnibus renovarétur officiis, quæ étiam ad tempus usque Domínica Incarnatiónis observáta fuit, sicut modò, cùm legerétur Evangélium, audivimus. Quæ étiam dedicátio salúbri consuetúdine in Ecclésiis Christi moderno témpore dignoscitur. Lectio viij. ET T ambulábat Jesus in pórticu Salomónis. Si Dei Fílius ambuláre vóluit in templo, in quo caro et sanguis brutórum animáFium offerebátur; multò magis nostram oratiónis domum, ubi carnis ipsius ac sánguinis sacramenta celebrantur, visitáre gaudébit. Si perambuláre non despexit pórticum in qua rex quondam mortális ac terrénus, quamvis potentíssimus ac sapientíssimus, ad orandum stare solébat ; quantò magis penetrália córdium nostrórum invísere atque illustráre desiderat : si tamen ea pórticum esse Salomónis, hoc est, si ea timórem suum, qui est inítium sapiéntiæ, habére perspéxerit? Lectio ix. de Homilia in Evangelium Dominicæ occurrentis. Canon ad Calcem. Et ánima mea turbáta est valdè; *sed tu, Dómine, úsquequò? Convértere, Dómine, et éripe ánimam meam : *salvum me fac propter misericórdiam tuam ; Quóniam non est in morte, qui memor sit tuî: *in inferno autem quis confitébitur tibi? Laborávi in gémitu meo, lavábo per síngulas noctes lectum meum, * lácrymis meis stratum meum rigábo. Turbátus est à furóre óculus meus; inveterávi inter omnes inimícos meos. Discédite à me, omnes qui operámini iniquitátem; quóniam exaudívit Dóminus vocem fletûs mei. * Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam: * Dóminus oratiónem meam suscépit. Erubescant et conturbentur vehementer omnes inimíci mei: * convertantur et erubescant valde velóciter. sunt iniquitátes, * et quorum tecta sunt peccáta Beátus vir cui non imputávit Dóminus peccátum,* nec est in spíritu ejus dolus. * Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, dum clamárem totâ die. Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua: * conversus sum in ærumna mea, dum confígitur spina. Delictum meum cógnitum tibi feci, * et injustítiam meam non abscondi. Dixi: Confitébor adversùm me injustítiam meam Dómino; et tu remisisti impietátem peccáti mei. Pro hac orábit ad te om nis sanctus * in témpore opportúno. * Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, ad eum non approximábunt. Tu es refúgium meum à tribulatióne quæ circúmdedit me: * exultátio mea, érue me à circumdantibus me. Intellectum tibi dabo, et ínstruam te in via hac quâ gradiéris: * firmábo super te óculos meos. Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intellectus. |