Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. Mopso Nisa datur. quid non speremus amantes? Jungentur jam gryphes equis: aevoque sequenti Cum canibus timidi venient ad pocula damae. Mopse, novas incide faces: tibi ducitur uxor. Sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. O digno conjuncta viro! dum despicis omnes, Dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellae, Hirsutumque supercilium, promissaque barba: Nec curare deûm credis mortalia quemquam. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. Sepibus in nostris parvam te roscida mala (Dux ego vester eram) vidi cum matre legentem. Alter ab undecimo tum me jam ceperat annus: Jam fragilis poteram a terra contingere ramos. Ut vidi, ut perii, ut me malus abstulit error! Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. Nunc scio, quid sit Amor. duris in cotibus illum Aut Tmaros, aut Rhodope, aut extremi Garamantes, Nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. Saevus Amor docuit gnatorum sanguine matrem Conmaculare manus. crudelis tu quoque, mater; Crudelis mater magis, an puer inprobus ille ? Inprobus ille puer: crudelis tu quoque, mater. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. Nunc et ovis ultro fugiat lupus: aurea durae Mala ferant quercus narcisso floreat alnus : Pinguia corticibus sudent electra myricae : Certent et cycnis ululae sit Tityrus Orpheus: Orpheus in silvis, inter delphinas Arion. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Omnia vel medium fiant mare vivite silvae.
Praeceps aërii specula de montis in undas
Deferar. extremum hoc munus morientis habeto. Desine, Maenalios jam desine, tibia, versus.
Haec Damon vos, quae responderit Alphesiboeus, Dicite, Pierides. non omnia possumus omnes.
Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta: Verbenasque adole pinguis et mascula tura : Conjugis ut magicis sanos avertere sacris Experiar sensus. nihil hîc nisi carmina desunt. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Carmina vel coelo possunt deducere Lunam: Carminibus Circe socios mutavit Ulixi:
Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Terna tibi haec primum triplici diversa colore Licia circumdo, terque haec altaria circum
Effigiem duco. numero deus inpare gaudet.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores: Necte, Amarylli, modo: et, Veneris, dic, vincula necto. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Limus ut hic durescit, et haec ut cera liquescit Uno eodemque igni ; sic nostro Daphnis amore. Sparge molam, et fragilis incende bitumine laurus. Daphnis me malus urit : ego hanc in Daphnide laurum. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Talis amor Daphnin, qualis, quom fessa juvencum Per nemora atque altos quaerendo bucula lucos Propter aquae rivom viridi procumbit in ulva Perdita, nec serae meminit decedere nocti: Talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit, Pignora cara sui: quae nunc ego limine in ipso, Terra, tibi mando. debent haec pignora Daphnin. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Has herbas, atque haec Ponto mihi lecta venena, Ipse dedit Moeris. nascuntur plurima Ponto. His ego saepe lupum fieri, et se condere silvis Moerin, saepe animas imis excire sepulcris, Atque satas alio vidi traducere messis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Fer cineres, Amarylli, foras: rivoque fluenti, Transque caput jace, nec respexeris. his ego Daphnin Adgrediar nihil ille deos, nil carmina curat.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Adspice conripuit tremulis altaria flammis
Sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. bonum sit!
Nescio quid certe est : et Hylax in limine latrat. Credimus? an, qui amant, ipsi sibi somnia fingunt? Parcite, ab urbe venit, jam parcite, carmina, Daphnis.
QUO te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in urbem?
Quo, Lycida, vivi pervenimus? advena nostri, Quod numquam veriti sumus, ut possessor agelli Diceret: Haec mea sunt : veteres migrati coloni. Nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat, Hos illi (quod nec bene vertat) mittimus haedos.
Certe equidem audieram, qua se subducere colles Incipiunt, mollique jugum demittere clivo,
Usque ad aquam, et veteres, jam fracta cacumina, fagos, Omnia carminibus vestrum servasse Menalcan.
Audieras; et fama fuit. sed carmina tantum
Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt, aquila veniente, columbas. Quod nisi me quacumque novas incidere lites Ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix, Nec tuus hic Moeris, nec viveret ipse Menalcas.
Heu! cadit in quemquam tantum scelus ? heu, tua nobis Paene simul tecum solatia rapta, Menalca!
Quis caneret Nymphas ? quis humum florentibus herbis Spargeret? aut viridi fontes induceret umbra ?
Vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper, Quom te ad delicias ferres, Amaryllida, nostras? Tityre, dum redeo (brevis est via) pasce capellas: Et potum pastas age, Tityre: et inter agendum Occursare capro, cornu ferit ille, caveto.
Immo haec, quae Varo nec dum perfecta canebat. Vare, tuum nomen (superet modo Mantua nobis, Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae!) Cantantes sublime ferent ad sidera cycni.
Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos: Sic cytiso pastae distendant ubera vaccae. Incipe, si quid habes. et me fecere poëtam Pierides sunt et mihi carmina. me quoque Vatem pastores: sed non ego credulus illis. Nam neque adhuc Varo videor, nec dicere Cinna Digna, sed argutos inter strepere anser olores.
Id quidem ago; et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto, Si valeam meminisse: neque est ignobile carmen.
Huc ades, o Galatea. quis est nam ludus in undis? Hic ver purpureum : varios hic flumina circum Fundit humus flores: hîc candida populus antro Inminet, et lentae texunt umbracula vites. Huc ades: insani feriant sine litora fluctus.
Quid, quae te pura solum sub nocte canentem Audieram ? numeros memini, si verba tenerem.
Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus? Ecce Dionaei processit Caesaris astrum: Astrum, quo segetes gauderent frugibus et quo
« PredošláPokračovať » |