Ter die claro totiesque grata Nocte frequentes. Vosque veraces cecinisse, Parcæ, Quod semel dictum est stabilisque rerum Terminus servat, bona jam peractis Jungite fata. Fertilis frugum pecorisque Tellus Condito mitis placidusque telo Roma si vestrum est opus, Iliæque Jussa pars mutare lares et urbem Sospite cursu, Cui per ardentem sine fraude Trojam Castus Æneas patriæ superstes Liberum munivit iter daturus Plura relictis: Dî, probos mores docili juventæ, Quæque vos bobus veneratur albis Jam mari terraque manus potentes Jam Fides et Pax et Honos Pudorque 30 40 50 Audet, apparetque beata pleno Augur et fulgente decorus arcu Si Palatinas videt æquus arces, Quæque Aventinum tenet Algidumque, Hæc Jovem sentire Deosque cunctos, Dicere laudes. 60 70 CARMEN I.-AD MECENATEM. IBIS Liburnis inter alta navium, Quid nos? quibus te vita si superstite Vel Occidentis usque ad ultimum sinum, Roges, tuum labore quid juvem meo, Comes minore sum futurus in metu, 10 20 Libenter hoc et omne militabitur Aratra nitantur mea, Pecusve Calabris ante sidus fervidum Lucana mutet pascuis, Neque ut superni villa candens Tusculi Circæa tangat monia. Satis superque me benignitas tua Ditavit: haud paravero Quod aut avarus ut Chremes terra premam, CARMEN II.—ALFIUS. "BEATUS ille, qui procul negotiis, Neque excitatur classico miles truci, Forumque vitat et superba civium Ergo aut adulta vitium propagine Aut in reducta valle mugientium Inutilesque falce ramos amputans Feliciores inserit; Aut pressa puris mella condit amphoris; Vel quum decorum mitibus pomis caput Ut gaudet insitiva decerpens pyra, Qua muneretur te, Priape, et te, pater Silvane, tutor finium! Libet jacere modo sub antiqua ilice, Modo in tenaci gramine. Fontesque lymphis obstrepunt manantibus, At cum tonantis annus hibernus Jovis Imbres nivesque comparat, Aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas, Aut amite levi rara tendit retia, Turdis edacibus dolos, 30 Pavidumque leporem et advenam laqueo gruem Quis non malarum, quas amor curas habet, Quod si pudica mulier in partem juvet Sabina qualis aut perusta solibus Pernicis uxor Apuli, Sacrum vetustis exstruat lignis focum Claudensque textis cratibus lætum pecus Et horna dulci vina promens dolio, Si quos Eois intonata fluctibus Ĥiems ad hoc vertat mare; Non Afra avis descendat in ventrem meum, Non attagen Ionicus Jucundior, quam lecta de pinguissimis Oliva ramis arborum Aut herba lapathi prata amantis et gravi 40 50 |