Lauro quam Tamesis turbidus obtulit Indignâ malè turgidos,

Et qui suppositum servitio Dravum Linquentes, ruere omnia,

Et regnum in cineres vertere destinant. Hæc inter violentior

Namurci in scopulis incubuit metus, Extremamque moram objicit

Defensor, latebris conditus ultimis;

Illum vividior premit

Gallus, circumagens et gladium et faces,

Et congesta cadavera

Calcans, et galeas, sparsaque rudera,

Victor per crepitantia

Tormenta, ense sibi latum iter explicat.

Auditis? cava buccina

Fatali sonitu litora percutit.

Actum est. Jam posuit furor,

Jam Gallo patet arx pervia militi.

Spem nunc abjicite improbam,

Et fastus nimios ponite, Galliæ

Hostes, non tumidi amplius;

Et junctis populis fœdere perfido

Urbis tristia perditæ

Testes, voce humili, dicite nuncia.

Majores ego spiritus

Gestans, sub pedibus degenerem metum

Projeci, et sola deserens

Ad cœlum rapior plenus Apolline; Indoctisque reconditos

Fontes Æmoniæ visere gestiens, Magnum, crudus adhuc senex,

Flaccum pone sequar per nemora invia, Montesque, et sacra segnibus

Hâc ignota tenus lustra PERALTIIS.

CLAUDII FRAGUERII

AD FABULLUM,

VETERUM CONTEMPTOREM [a],

HENDECASYLLABI.

Vovi Dis superis tuas, FABULLE,

Quòd sunt illepidæ atque inelegantes,
Sacris ignibus ustulare chartas,
Ni te flagitii tui puderet.

Quare, si sapias, refige dictum:
Omittas veteres calumniari;
Lauda Virgiliumque, Tulliumque;
Lauda, delicias meas, Catullum.
Noli respuere atticos lepores :
Homerus tibi sit bona poëta;
Sit Plato sapiens, venustus idem
Spargat mille sales. Anacreonque
Dicatur pater elegantiarum.
Id si feceris, ut decet, remittam
Illos, quos modò comminabar, ignes,
Nec ultra superis ero obligatus.
Res est ardua. Quis negat? sed isto
Vitabis pretio ustulationem.

[a] Dans l'édition de 1694, le titre de cette pièce se lit ainsi : Claudii Fraguier S. J. ad Peraltum, etc. Dans cette édition, le nom de Perrault est seulement latinisé; dans celle de 1701, il est remcelui de Fabullus.

placé par

1

FRAGUERII HENDECASYLLABI.

Verùm ne videar nimis severus,
Namque gens facilis sumus poetæ,
Concedo veniam tibi libenter,
Excuses modò putidum libellum
Istum, cui meritos paramus ignes.

Dic te non animo malo invidoque
Te tam difficili implicasse bello,
Sed fecisse mala ista, nescientem
Quod crimen faceres, et ut volares
Vivus instabilis per ora vulgi.
Dic te non satis esse literatum
Ut Græcos legere, et notare possis
Quis puris lepor insit in poetis,
Quæ vis grandibus insit in poetis.
Id si feceris, ut decet, remittam
Illos, quos modò comminabar, ignes,
Nec ultra Superis ero obligatus.

Fateri pudet, inquies. Bonum sit.
Factum non pudet, et pudet fateri.
Da librum properè, puer. Venite,
Sæcli quisquiliæ, venite in ignem,
Ut vovi Superis. Inusta labes
Nostro ne maneat perennis ævo.

617

EJUSDEM

AD FABULLUM,

FASTIDIOSUM CRITICUM,

IAMBUS.

FABULLE noster, delicatus es nimis:
Tibi videtur esse rus merum Plato;
Iliadem Homeri carmen è trivio æstimas;
Etiam in Marone nauseare diceris;
Tibi Catullus ille non habet salem.
Solos Cotinos et Capellanos legis.
FABULLE noster, delicatus es nimis.