LIBER TERTIUS. Carmen I.-AD CHORUM VIRGINUM ET PUerorum. Odí profanum vulgus et arceo; :: Audita Musarum sacerdos Virginibus puerisque canto. Regum timendorum in proprios greges, Cuncta supercilio moventis. Est, ut viro vir latius ordinet Moribus hic meliorque fama Contendat, illi turba clientium Omne capax movet urna nomen. Destrictus ensis cui super impia Non avium citharæque cantus The gentle sleep of husbandmen shuns not the humble roof Nor keeps from breeze-fanned Tempe or shady bank aloof. Who only wants enough, secure, no sea tempestuous fears, Nor storms when sets Arcturus, or Hoedus first appears. He dreads no hailstones for his vines, no unproductive farm, No trees now flooded, now burnt up, now bearing winter's harm. The fish perceive diminished seas whilst moles invade the deep, Here oft the work's contractor and his servants rubbish heap, And cast down mortar for a lord disdaining earth to share, But fear and threats of conscience can reach the master there. Black care climbs brazen galleys, and sits behind the knight, Then if fair Phrygian marbles, and purple robes starbright, And famed Falernia's vintage we unsuccessful find, Or Persia's costly unguents to soothe the troubled mind; Why pillars raise for envy, or courts of fashion rare Why change my Sabine vale for wealth which brings ? but greater care? Somnum reducent. Somnus agrestium Lenis virorum non humiles domos Fastidit umbrosamque ripam, Non Zephyris agitata Tempe. Desiderantem quod satis est neque Nec sævus Arcturi cadentis Non verberatæ grandine vineæ Sidera, nunc hiemes iniquas. Contracta pisces æquora sentiunt Jactis in altum molibus; huc frequens Cæmenta demittit redemptor Cum famulis, dominusque terræ Fastidiosus; sed Timor et Mine Scandunt eodem, quo dominus; neque Decedit ærata triremi et Post equitem sedet atra Cura. Quod si dolentem nec Phrygius lapis Delenit usus nec Falerna Vitis, Achæmeniumque costum, Cur invidendis postibus et novo Ode II. TO HIS FRIENDS. Now should our lusty Roman youth combine In toilsome war; now should the knight's spear shine Against fierce Parthian foes with dreadful gleam; He now 'mid danger in the field must live. Our tyrant foeman's wife will cry, Alas! To war, by this rough lion smit, should lie, 'Tis for our country sweet and good to die : Death too will follow him who flees away; Nor spares the terrors of unwarlike youth Who trembling knees and timid back display. Virtue is clad in honour bright as truthTrue virtue never knows base overthrow, Nor takes the lictor's axe, or lays it down, Virtue bestows her own immortal crown, Spurning the humid earth and vulgar crowd Carmen II.-AD PUBEM ROMANAM. Angustam amice pauperiem pati Condiscat et Parthos feroces Vexet eques metuendus hasta, Vitamque sub divo et trepidis agat Prospiciens et adulta virgo Suspiret, eheu! ne rudis agminum Per medias rapit ira cædes. Dulce et decorum est pro patria mori : Virtus repulse nescia sordida Virtus recludens immeritis mori Coetusque vulgares et udam Spernit humum fugiente penna. |