A. PERSII FLACCI

SATIRE.

PROLOGUS.

NEC fonte labra prolui caballino,
Neque in bicipiti somniâsse Parnasso
Memini, ut repente sic poëta prodirem.
Heliconidasque pallidamque Pirenen
Illis remitto, quorum imagines lambunt
Hederæ sequaces: ipse semipaganus
Ad sacra vatum carmen affero nostrum.
Quis expedivit psittaco suum Χαίρε,
Picasque docuit verba nostra conari?
Magister artis, ingenîque largitor,
Venter, negatas artifex sequi voces.
Quod si dolosi spes refulserit nummi,
Corvos poëtas et poëtrias picas
Cantare credas Pegaseïum nectar.

SATIRA I.

"O CURAS hominum! O quantum est in rebus inane!

Quis leget hæc?" Mîn' tu istud ais?" Nemo, hercule." Nemo?

"Vel duo, vel nemo: turpe et miserabile." Quare? Ne mihi Pulydamas et Troïades Labeonem

Prætulerint? nuga. Non, si quid turbida Roma 5

Elevet, accedas, examenve improbum in illâ
Castiges trutinâ; nec te quæsiveris extra.
Nam Romæ quis non? ah, si fas dicere! sed fas
Tunc, cum ad canitiem et nostrum istud vivere
triste

Adspexi, et nucibus facimus quæcumque relictis; 10
Cum sapimus patruos; tunc, tunc ignoscite. "Nolo."
Quid faciam? sed sum petulanti splene cachinno.

Scribimus inclusi, numeros ille, hic pede liber, Grande aliquid, quod pulmo animæ prælargus anhelet.

15

Scilicet hæc populo, pexusque togâque recenti,
Et nataliciâ tandem cum sardonyche, albus
Sede leges celsâ, liquido cum plasmate guttur
Mobile collueris, patranti fractus ocello.
Hic neque more probo videas neque voce serenâ
Ingentes trepidare Titos, cum carmina lumbum
Intrant, et tremulo scalpuntur ubi intima versu.
Tun', vetule, auriculis alienis colligis escas?
Auriculis, quibus et dicas cute perditus, ohe?
"Quo didicisse, nisi hoc fermentum, et quæ semel
intus

20

25

Innata est, rupto jecore exierit caprificus ?"
En pallor seniumque! O mores! usque adeone
Scire tuum nihil est, nisi te scire hoc sciat alter?
"At pulchrum est digito monstrari, et dicier, Hic est!
Ten' cirratorum centum dictata fuisse

Pro nihilo pendas?" Ecce, inter pocula quærunt 30
Romulidæ saturi, quid dia poëmata narrent.

35

35

Hic aliquis, cui circum humeros hyacinthina læna est,
Rancidulum quiddam balbâ de nare locutus,
Phyllidas, Hypsipylas, vatum et plorabile si quid,
Eliquat, et tenero supplantat verba palato.
Assensêre viri: nunc non cinis ille poëtæ
Felix? non levior cippus nunc imprimit ossa?
Laudant convivæ: nunc non e manibus illis,
Nunc non e tumulo fortunatâque favillâ

40

Nascentur viola? Rides, ait, et nimis uncis
Naribus indulges. An erit, qui velle recuset
Os populi meruisse? et, cedro digna locutus,
Linquere nec scombros metuentia carmina, nec thus?
Quisquis es, o modo quem ex adverso dicere feci,
Non ego, cum scribo, si forte quid aptius exit,
Quando hæc rara avis est, si quid tamen aptius exit,
Laudari metuam: neque enim mihi cornea fibra est:
Sed recti finemque extremumque esse recuso
"Euge" tuum et "Belle." Nam Belle hoc excute to-

tum:

45

50

Quid non intus habet? non hic est Ilias Accî
Ebria veratro? non si qua elegidia crudi
Dictârunt proceres? non quidquid denique lectis
Scribitur in citreis? Calidum scis ponere sumen:
Scis comitem horridulum tritâ donare lacernâ :
Et, Verum, inquis, amo: verum mihi dicite de me. 55
Qui pote? vis dicam? nugaris, cum tibi, calve,
Pinguis aqualiculus propenso sesquipede exstet.
O Jane! a tergo quem nulla ciconia pinsit,
Nec manus auriculas imitata est mobilis altas,
Nec linguæ, quantum sitiat canis Appula, tantum! 60
Vos, o patricius sanguis, quos vivere fas est
Occipiti cæco, postica occurrite sannæ.

Quis populi sermo est? quis enim? nisi carmina

molli

Nunc demum numero fluere, ut per leve severos
Effundat junctura ungues. Scit tendere versum
Non secus, ac si oculo rubricam dirigat uno.
Sive opus in mores, in luxum, in prandia regum,
Dicere, res grandes nostro dat Musa poëtæ.

Ecce modo heroas sensus afferre videmus
Nugari solitos Græce, nec ponere lucum
Artifices, nec rus saturum laudare, ubi corbes,
Et focus, et porci, et fumosa Palilia fœno;
Unde Remus, sulcoque terens dentalia, Quinti,
Cum trepida ante boves dictatorem induit uxor,
Et tua aratra domum lictor tulit: euge poëta!

65

70

75

76

81

Est nunc, Briseïs quem venosus liber Accî, Sunt quos Pacuviusque et verrucosa moretur Antiopa, ærumnis cor luctificabile fulta. Hos pueris monitus patres infundere lippos Cum videas, quærisne, unde hæc sartago loquendi Venerit in linguas? unde istud dedecus, in quo Trossulus exsultat tibi per subsellia levis? Nilne pudet, capiti non posse pericula cano Pellere, quin tepidum hoc optes audire, Decenter? Fur es, ait Pedio. Pedius quid? crimina rasis 85 Librat in antithetis: doctas posuisse figuras Laudatur: bellum hoc: hoc bellum? an, Romule, ceves?

Men' moveat? quippe et, cantet si naufragus, assem Protulerim? cantas, cum fractâ te in trabe pictum Ex humero portes. Verum, nec nocte paratum 90 Plorabit, qui me volet incurvâsse querelâ.

95

Sed numeris decor est et junctura addita crudis. Claudere sic versum didicit, Berecynthius Attin; Et, Qui cæruleum dirimebat Nerea delphin: Sic, Costam longo subduximus Apennino. Arma virum, nonne hoc spumosum et cortice pingui? Ut ramale vetus prægrandi subere coetum. Quidnam igitur tenerum, et laxâ cervice legendum? Torva Mimalloneis implêrunt cornua bombis: Et, Raptum vitulo caput ablatura superbo Bassaris: et Lyncem Manas flexura corymbis, Euion ingeminat: reparabilis assonat Echo. Hæc fierent, si testiculi vena ulla paterni Viveret in nobis? summâ delumbe salivâ

100

Hoc natat in labris, et in udo est Mænas et Attin: 105
Nec pluteum cædit, nec demorsos sapit ungues.
"Sed quid opus teneras mordaci radere vero
Auriculas? vide sis, ne majorum tibi forte
Limina frigescant: sonat hîc de nare caninâ
Litera."

109

Per me equidem sint omnia protinus alba; Nil moror. Euge! omnes, omnes bene miræ eritis

res.