Obrázky na stránke
PDF
ePub

Hinc trahe quæ dicas; mensasque relinque Mycenis, Cum capite et pedibus: plebejaque prandia noris.

Non equidem hoc studeo, bullatis ut mihi nugis Pagina turgescat, dare pondus idonea fumo.

20

Secreti loquimur: tibi nunc, hortante Camœna
Excutienda damus præcordia: quantaque nostræ
Pars tua sit, Cornute, animæ, tibi, dulcis amice,
Ostendisse juvat: pulsa, dignoscere cautus
Quid solidum crepet, et pictæ tectoria linguæ. 25

His ego centenas ausim deposcere voces,
Ut quantum mihi te sinuoso in pectore fixi
Voce traham pura: totumque hoc verba resignent,
Quod latet arcana non enarrabile fibra.

Cum primum pavido custos mihi purpura cessit,

Bullaque succinctis laribus donata pependit :

Cum blandi comites, totaque impune Suburra
Permisit sparsisse oculos jam candidus umbo:

50

Cumque iter ambiguum est, et vite nescius error Diducit trepidas ramosa in compita mentes, 35 Me tibi supposui: teneros tu suscipis annos Socratico, Cornute, sinu. Tunc fallere solers Apposita intortos extendit regula mores:

Ecco onde trarre il dir. Con teschi e piedi
Mense imbandite lasciale a Micene,

Ed umile a plebeo desco ti siedi. P. Non io certo m' adopro, che ripiene D'alte ciance mi scoppino le carte Atte a far granchi comparir balene. Siamo a quattr' occhi, ed a scrutinio or darte, Esortante la Musa, il cor vogl' io;

E quanta di quest' alma intima parte Sia tua, mi giova a te far chiaro, o mio Dolce amico. Qui picchia, a questo seno, Tu che scerni il buon vaso al tintinnío, E il parlar, che par vero, e al ver vien meno. Gli è per ciò che oserei chieder le cento Bocche, onde quanto di te il petto ho pieno, Manifestarlo con sincero accento,

E tutto aprir del cor segreto omai

Il celato ineffabil sentimento.

Ratto che paventoso abbandonai

La custode pretesta, ed ai succinti
Lari la borchia pueril sacrai;

Quando la bianca toga e amici infinti
Per tutta la Suburra impunemente

Gli errabondi miei sguardi ebber sospinti;
Quando dubbia è la via, quando inscíente
L'error d'esperienza, nel sospetto
Rattien sul bivio ingannator la mente;
Io mi ti diedi e tu me giovinetto

Nel socratico sen prendi, e tua norma
Con dolce inganno il torto andar fa retto.

Et premitur ratione animus, vincique laborat
Artificemque tuo ducit sub pollice vultum.

Tecum etenim longos memini consumere soles,
Et tecum primas epulis decerpere noctes.

40

Unum opus, et requiem pariter disponimus ambo Atque verecunda laxamus seria mensa.

Non equidem hoc dubites, amborum fœdere certo

Consentire dies, et ab uno sidere duci.
Nostra vel æquali suspendit tempora Libra
Parca tenax veri; seu nata fidelibus hora
Dividit in Geminos concordia fata duorum;
Saturnumque gravem nostro Jove frangimus una;

45

50

Nescio quod, certe est, quod me tibi temperat,

astrum.

Mille hominum species, et rerum discolor usus: Velle suum cuique est, nec voto vivitur uno.

Mercibus hic Italis mutat sub sole recenti
Rugosum piper, et pallentis grana cumini:
Hic satur irriguo mavult turgescere somno :
Ilic campo indulget: hunc alea decoquit: ille
In Venerem putret. Sed cum lapidosa chiragra
Fregerit articulos veteris ramalia fagi,

55

Tunc crassos transisse dies, lucemque palustrem, 60

L'animo al raggio di ragion s' informa,

E d'esser vinto anela, e dal tuo dito.
Prende foggiato una maestra forma.
Il ricordo nel cor mi sta scolpito

De' ben spesi di teco, e delle quete
Notti sfiorate in convivar gradito.
Uno lo studio, ed una la quiete

D' entrambi, e in uno a vereconda cena
I severi pensier sepolti in Lete.
Non dubbiarlo; un tenor solo incatena,
Un sol astro d'entrambo i di felici :
O nella Libra in lance egual gli frena
Verace Parca con immoti auspici;

O i nostri fati ne' Gemelli accorda
L'oroscopo che splende ai fidi amici;
O con benigno Giove in un la sorda

Rompiam saturnia luce; io non so quale,
Ma un astro ha certo che mi ti concorda.

Mille gli umani aspetti, e disuguale

La condotta; ciascuno ha propia mente, Nullo il desire a quel dell' altro eguale. Qual con itala merce in Oriente

Cambia il pepe, ed il pallido comino; Qual mangia e dorme e ingrassa allegramente. Altri intende alla lotta, altri meschino Si diserta nel gioco, e quei d'impura Venere marcio scola lo stoppino. Ma come al vecchio tronco ogni giuntura La chiragra impietrisce, allor dolenti Piangon lor vita paludosa e scura;

Et sibi jam seri vitam ingemuere relictam.

At te nocturnis juvat impallescere chartis: Cultor enim es juvenum; purgatas inseris aures. Fruge Cleanthea.

Petite hinc, juvenesque senesque,

Finem animo certum, miserisque viatica canis. 65 Cras hoc fiet. Idem cras fiet.

Quid? Quasi magnum Nempe dies donas? Sed cum lux altera venit Jam cras hesternum consumpsimus: ecce aliud cras Egerit hos annos, et semper paulum erit ultra.

Nam quamvis prope te, quamvis temone sub uno.

Vertentem sese frustra sectabere canthum,
Cum rota posterior curras, et in axe secundo.

70

Libertate opus est: non hac, qua, ut quisque Velina

Publius emeruit, scabiosum tesserula far Possidet. Heu steriles veri, quibus una Quiritem 75

Vertigo facit! Hic Dama est non tressis agaso, Vappa, et lippus, et in tenui farragine mendax,

Verterit hunc dominus, momento turbinis exit Marcus Dama. Pape! Marco spondente recusas Credere tu nummos? Marco sub judice palles? So Marcus dixit:

"

« PredošláPokračovať »