Cæsura bis omissa est : Dum flagrantia detorquet ad oscula. II, 12, 25. Mirari licet, Bentleium, dum, in not. ad vers. poster. ex pausa in media voce constituta argumentum versus delendi petens, vehementior, uti solet, in tenebrionem illum, qui hunc versum contexuerit, invehitur, adjecisse: « Nunquam ne semel quidem (sciens hoc affirmo) discessit ab hac (observandæ nempe cæsura) regula Noster in versu Asclepiadeo. D Semel in pausa brevis est syllaba : Quam si quidquid arat impiger Apulus. III, 16, 26. Hiatus est in pausa I, 6, 15, nisi legas Merionen. Est in metro I, II, III, IV. 9. Versus Asclepiadeus major s. choriambicus tetrameter, antecedenti similis, nisi quod uno adhuc choriambo auctior est. Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat. I, 18, 5. Semel tantum cæsura post secundum choriambum abest. Arcanique fides prodiga perlucidior vitro. I, 18, 16. Est in metro V. 10. Versus Aristophanicus s. choriambicus dimeter catalectus in amphibrachyn (~~) aut bacchium (~--). 11. Versus Sapphicus minor, constans ex dipodia trochaica et versu antecedenti. Ludit herboso pecus omne campo. III, 18, 9. Sæpe cæsura est pöst syllabam brevem sextam : Dauniæ defende || decus Camenæ. IV, 6, 27. præsertim in IV, 2 et 6, et in carm. sæcul. Semel neutro in loco: I, 2, 34. Græci quidem utuntur in exordio versus tam dipodia trochaica pura (~~~~) quam epitrito secundo ---, qui solus Horatio placuit. Porro cæsuram observat, quam Græci ignorant. - Interdum versus hypermeter est, i. e. ultima ejus syllaba superflua eliditur vocali a qua subsequens incipit versus : II, 2, 18; IV, 2, 22 et 23. Carm. sæc. 48. Est in metro VI. 12. Versus Sapphicus major. Oritur ex versu Sapphico præcedenti eodem modo ut Asclepiadeus major (num. 9) ex Asclepiadeo minori (num. 8), inserto nimirum uno adhuc choriambo. Sæpe trans finem jaculo nobilis expedito. I, 8, 12. Si recte a Cl. Hermanno hic versus inter choriambicos numeratur, æquo jure Sapphicus præcedens locum inter illos obtinere posse videtur. Est in metro VII. d. Versus dactylici. 13. Versus Adonicus, s. dactylicus dimeter catalectus. 14. Versus Archilochius minor, s. trimeter hypocatalectus; s. penthemimeris (Tevniuepis) dactylica. Horatius spondeis non utitur. Est in metro IX, cf. num. 20 et 21, et quæ sunt. ibi præmissa 15. Versus dactylicus tetrameter catalectus, s. tetrameter heroicus. Carmine perpetuo celebrare. I, 7, 6. Mensorem cohibent Ar chyta. I, 28, 2. Horatius cæsuram constituit post primam syllabam aut secundi aut tertii pedis; exceptis ter versibus oda 28, lib. I. Est in metro XIII. 16. Versus Alcmanius, qui est dactylicus tetrameter acatalectus. Vos quibus est virtus muliebrem tollite luctum. Epod. 16, 39. Interdum spondeus est in sede quinta, I, 28, 21. Epod. 13,9; 16, 17. Aliquoties cæsura non in initio pedis tertii sed secundi et quarti simul constituitur, 1, 7, 29; 28, 5. Epod. 16, 21. Ter ne hic quidem observatur, I, 28, 15 et 29. Epod. 15, 9. Est in metro IX, X, XIII, XVI, XVII. 14 c. Versus logaædici. Sic ii dicuntur versus, in quibus seriem dactylicam subsequitur series trochaica. Nomen logaœdicorum inde acceperunt, quod rhythmus dactylicus doid, trochaicus déye accommodatior est. 18. Versus Alcaicus inversus decasyllabus. 331 331 - ñ Purpurei metuunt tyranni. I, 35, 12. Est in metro VIII. Solvitur acris hyems grata vice veris et Favoni. 1, 4, 1.` Ex duobus compositus est membris sive zoo, nimirum, a) ex versu Alcmanio (num. 6). b) ex versu Ityphallico (num. 1). Græci quidem hos ita jungunt, ut ultima syllaba membri prioris, perinde quasi integrum claudat versum, et brevis, et longa esse, et hiatum quoque efficere queat. Contra Horatius nec pedem creticum -- neque spondeum in quarto loco posuit neque hiatu usus est; ideoque hoc metrum Horatianum a subsequenti versuum genere asynartetorum, inter quos numerari solet, excludendum videtur. Est in metro XII. f. Versus asynarteti. Versus asynarteti (davvάptntot) s. inconnexi nominantur qui duobus aut pluribus membris constant, quæ tamen inter se non magis connexa sunt quam versus cum versu. Cujusque igitur membri ultima syllaba eodem jure, ac si esset ultima versus, et longa, et brevis esse potest, neque eliditur. Hoc versuum genus invenisse Archilochus dicitur. A multis Horatii editoribus singuli versus in binos dividuntur illos, ex quibus compositi sunt. Et sane, ut Gesnerus observat, commodissima esset divisio. Sed acriter pro versus integritate pugnat Bentleius, Hephaestionis aliorumque grammaticorum auctoritate fretus. Cf. num. antecedens. Ex Horatio huc pertinent: 20. Versus elegiambus, compositus nempe ex elegiaci versus dimidio s. penthemimeri dactylica (num. 14) et versu iambico dimetro acatalecto (num. 2). Desinet imparibus certare submotus pudor. Epod. 11, 18. 21. Versus iambelegus præcedenti similis, nisi quod inverso ordine membrum iambicum præcedit et elegiacum subsequitur. 17 Tu vina Torquato move consule pressa meo. Epod. 13, 16. Levare duris pectora sollicitudinibus. Epod. 13, 10. Est in metro X. g. Versus ionici. Sic dicti ob pedes ionicos1 ex quibus constant. Unum tantum apud Horatium talium versuum genus reperitur : |