quamquam nec Calabrae mella ferunt apes importuna tamen pauperies abest, quam si Mygdoniis regnum Alyattei CARMEN XVII. Aeli vetusto nobilis ab Lamo,— quando et priores hinc Lamias ferunt denominatos et nepotum per memores genus omne fastos; auctore ab illo ducis originem, qui Formiarum moenia dicitur princeps et innantem Maricae litoribus tenuisse Lirim late tyrannus-cras foliis nemus multis et alga litus inutili demissa tempestas ab Euro sternet, aquae nisi fallit augur annosa cornix. dum potis, aridum compone lignum: cras Genium mero curabis et porco bimestri cum famulis operam solutis. 15 CARMEN XVIII. Faune, Nympharum fugientum amator, per meos fines et aprica rura lenis incedas abeasque parvis aequus alumnis, si tener pleno cadit haedus anno, larga nec desunt Veneris sodali vina craterae, vetus ara multo fumat odore. ludit herboso pecus omne campo, 5 inter audaces lupus errat agnos; spargit agrestes tibi silva frondes; gaudet invisam pepulisse fossor ter pede terram. 15 CARMEN XIX. Quantum distet ab Inacho Codrus pro patria non timidus mori, narras et genus Aeaci et pugnata sacro bella sub Ilio: quo Chium pretio cadum mercemur, quis aquam temperet ignibus quo praebente domum et quota Paelignis caream frigoribus, taces. da lunae propere novae, da noctis mediae, da, puer, auguris Murenae: tribus aut novem miscentur cyathis pocula commodis. qui Musas amat impares, ternos ter cyathos attonitus petet vates; tres prohibet supra rixarum metuens tangere Gratia nudis iuncta sororibus. insanire iuvat: cur Berecyntiae cessant flamina tibiae? cur pendet tacita fistula cum lyra? parcentes ego dexteras odi: sparge rosas; audiat invidus dementem strepitum Lycus et vicina seni non habilis Lyco. P. H. III. 3 5 ΙΟ 15 20 spissa te nitidum coma, puro te similem, Telephe, Vespero, tempestiva petit Rhode: me lentus Glycerae torret amor meae. CARMEN XX. Non vides, quanto moveas periclo, Pyrrhe, Gaetulae catulos leaenae? dura post paullo fugies inaudax proelia raptor, cum per obstantes iuvenum catervas ibit insignem repetens Nearchum, grande certamen, tibi praeda cedat maior an illi. interim, dum tu celeres sagittas promis, haec dentes acuit timendos, arbiter pugnae posuisse nudo sub pede palmam fertur et leni recreare vento sparsum odoratis humerum capillis, qualis aut Nireus fuit aut aquosa raptus ab Ida. 25 5 ΙΟ 15 CARMEN XXI. O nata mecum consule Manlio, seu tu querellas sive geris iocos seu rixam et insanos amores seu facilem, pia testa, somnum, quocunque lectum nomine Massicum servas, moveri digna bono die, descende, Corvino iubente promere languidiora vina. non ille, quamquam Socraticis madet sermonibus, te negleget horridus : tu lene tormentum ingenio admoves tu spem reducis mentibus anxiis, regum apices neque militum arma. te Liber et, si laeta aderit, Venus segnesque nodum solvere Gratiae vivaeque producent lucernae, dum rediens fugat astra Phoebus. |