Quidnam igitur censes? conciditur? Absit ab illo 140 Atque utinam his potius nugis tota ille* dedisset Tempora sævitiæ, claras quibus abstulit Urbi 151 Illustresque animas impune et vindice nullo ! Sed periit, postquam cerdonibus esse timendus Cœperat: hoc nocuit Lamiarum cæde madenti. *Illa. Heinr. SATIRA V. ARGUMENTUM. Conditio parasitorum tam misera est et libero homine indigna, ut honestius sit mendicare, quam inopem illorum vitam colere. (1-11). Divites enim patroni, qui pauperes nonnumquam clientes ad cœnam vocant, amplissimum ita illis præmium officiorum persolvisse putant; (12-23) neque eadem iis, quæ sibi, sed viliora vina, (24-37) pocula, (38-50) aquam, (51-52) panem, (67-79) pisces et oleum, (80113) aves et opsonia, (114-124) fungos (146-148) et poma (149-155) apponi atque a vilioribus servis ministrari jubent. (52-66). Præterea pauperibus non licet inter cœnandum libere loqui, neque pocula iis a superbo hospite propinantur. (125-131). Is enim non meritorum ac virtutum, sed opum rationem habet, et eosdem clientes summa complecteretur comitate summoque honore, si forte fortuna repente locupletarentur nullamque liberorum stirpem haberent. (132-145). Divites vero non tam male atque ignominiose accipiunt pauperes, ut parcant sumtui, sed ut eos ludificentur. (156-160). Quicumque igitur, si vel libertinus fuerit, nedum ingenuus, inani honoris specie ac spe bene cœnandi ductus talem contumeliam bis patitur, dignus est, qui longe majori afficiatur. (161-173). Si te propositi nondum pudet atque eadem est mens, Ut bona summa putes aliena vivere quadra; Cæsaris ad mensas, nec vilis Galba tulisset: Nulla crepido vacat? nusquam pons et tegetis pars Primo fige loco, quod tu, discumbere jussus, Mercedem solidam veterum capis officiorum. Fructus amicitiæ magnæ cibus. Imputat hunc rex, Et, quamvis rarum, tamen imputat. Ergo duos post Si libuit menses neglectum adhibere clientem, Tertia ne vacuo cessaret culcita lecto, Una simus, ait. Votorum summa! Quid ultra Quæris? Habet Trebius, propter quod rumpere somnum 20 Debeat et ligulas dimittere, sollicitus, ne 30 Tam jejuna fames? cum possis honestius illic Heinr et plerique libri. Setinis, cujus patriam titulumque senectus Quale coronati Thrasea Helvidiusque bibebant Virro tenet phialas : tibi non committitur aurum ; 50 Non eadem vobis poni modo vina querebar: Vos aliam potatis aquam. Tibi pocula cursor Gætulus dabit aut nigri manus ossea Mauri Et cui per mediam nolis occurrere noctem, Clivosæ veheris dum per monumenta Latina. Flos Asiæ ante ipsum, pretio majore paratus, Quam fuit et Tulli census pugnacis et Anci, Et, ne te teneam, Romanorum omnia regum Frivola. Quod quum ita sit, tu Gætulum Ganymedem Respice, quum sities. Nescit tot millibus emtus 60 Pauperibus miscere puer: sed forma, sed ætas Digna supercilio. Quando ad te pervenit ille? Quando vocatus adest calidæ gelidæque minister? Quippe indignatur veteri parere clienti, Quodque aliquid poscas et quod se stante recum bas. 70 Maxima quæque domus servis est plena superbis. Scilicet hoc fuerat, propter quod sæpe, relicta Conjuge, per montem adversum gelidasque cucurri Esquilias, fremeret sæva quum grandine vernus Jupiter et multo stillaret pænula nimbo! Adspice, quam longo distendat pectore lancem, 80 Quæ fertur domino, squilla, et quibus undique septa Asparagis, qua despiciat convivia cauda, Quum venit excelsi manibus sublata ministri. Ipse Venafrano piscem perfundit: at hic, qui *Artoptæ. Rup. et Heinr. + Afros. Rup. Heinr. et alii. Afris, nonnulli. + Domini. Rup. et Heinr. 91 |