Subtilis veterum iudex, et callidus audis. Corpus. an hic peccat, sub noctem qui puer uvam 110 Furtiva mutat strigili? qui praedia vendit, Nil servile gulae parens habet? adde, quod idem 106. Cum obsonia captas] Eiice coniunctionem illam cum, et lege: ,,qui tu impunitior illa, Quae parvo sumi nequeunt, obsonia captas?“ Ita et veteres editiones exhibent, et codices nostri ad unum omnes; non, ut editi aliquot, Quid tu, neque Cum obsonia. Ordo autem est, Qui tu impunitior captas illa obsonia, quae nequeunt parvo sumi? Utramque lectionem firmat unus Persii locus de Nostro expressus, Sat. V, ,,sed si intus et in tecore aegro Nascantur domini: quì tu impunitior exis, Atque hic, quem ad strigiles scutica et metus egit he v. 130. rilis?" 109. Sub noctem qui puer uva Furtivam muta! strigilem] Pessimo facinore corrupit haec, et in alias editiones propagavit Lambinus, alioqui de Horatio praeclare meritus. Nam et editiones veteres et omnes fere omnium codices sic praeferunt: ,,an hic peccat, sub noctem qui puer uvam Furtiva mutat strigili." Quo autem consilio mutatum iverit Lambinus, nequeo coniicere: ipse enim ad Çarm. I, 16. varia huius locutionis exempla profert, inque iis hunc ipsum locum, uvam mutat strigili: quod vulgo sic potius efferret quis, uva mutat strigilem. Sic Ep 128. Carm. III, 1. „cur valle permutem Sabina Divitias operosiores?" Et Epod. IX.,,Punico Lugubre mutavit sagum." Quod autem novem codices mutationis huius auctores citat, de hoc ipse viderit. Certe ab alia parte stant Torrentiani, Cruquiani et omnes quos ipse versavi, Quin extra omnem dubitationis aleam ponit Priscianus p. 767.,,Strigilis, ait, rationabiliter in I terminavit ablativum. Horatius in II. Serm. ,,,,an hic peccat, sub noctem qui puer uvam Furtiva mutat strigili?“ 1. Ut Nasidieni iuvit te coena beati?] Cum Nasidienus syllabam ecundam corripiat, (ut ostendunt versus 75, et 84.,,Nasidienus ad Nam mihi convivam quaerenti, dictus here illic v. 2. Vulg. Quaerenti convivam. DA.P. 197 haec tibi di quaecumque preceris: Nasidiene, redis mutatae frontis, ut arte: 66 et illud Martialis VII, 54.,,Aut vigila aut dormi, Nasidiene, tibi:" et Lucani IX, 790.,,Nasidium Marsi cultorem torridus agri“) miras hic turbas dederunt librarii, ut pro peritia sua versui consulerent. Quidam sic interpolarunt,,,Ut te Nasidieni iuvit coena beati?“ alii sic:,,Nasidieni qui te juvit coena beati?" et alii aliter: sed omnes inepte et absone prae illo, quod et priscae editiones et membranae meliores exhibent, et Priscianus p. 1055. Nimirum I litera, ut alias U, consonantis hic vice fungitur; quas more hodie usitato sic scribas, Ut Nasidjeni iuvit te coena beati?" Sic apud Virgilium, labat arjete crebro; Arjetat in portas; Abjetibus iuvenes patriis; Parjetibusque premunt artis; Fluvjorum rex Eridanus; Genva labant; Tenvia nec lanae: et Propertium, III, 17.,,Induit abjegnae cornua falsa bovis." et Silium VI, 226. ,, Cetera sinvatis glomerat sub pectore gyris." et ita passim apud alios. 2. Nam mihi quaerenti convivam] Ita libri, opinor, omnes, tam scripti quam editi: sed alio verborum ordine Priscianus p. 1011.,,Heri, inquit, adverbium; dicitur tamen et Here. Horatius in II, Sermonum, ,,,,Nam mihi convivam quaerenti dictus here illic De medio potare die.““ Atque ita quattuor ibi codices, quorum copia mihi obtigit. Quod qui vulgato venustius et лontizáτεQov esse non per se videt, is ne me qui dem dicente credere volet. 4. Da, si grave non est] Omnes omnium codices die habent, non da: neque aliter editiones principes, Venetae binae cum Loscheriana. At pexus nescio quis magistellus, qui Virgilii credo Bucolica pueris praelegerat, interpolare hoc ausus est ex Ecloga prima,,,Sed tamen iste deus qui sit, da, Tityre, nobis." Quid ergo? an, quia semel apud Virgilium da occurrit pro die, ut saepe alias accipe pro audi, idcircone, vel invitis codicibus illud substituere licebit, ubicumque in hoc incidimus? iocularem sane audaciam. Et tamen per bina ferme saecula editiones omnes impune contaminavit. Quousque tandem ignoti homuncionis_temeritatem grassari hic patiemur? 18. Divitias miseras!] In diversa hic abeunt interpretes: hi Na v.78. Fundani, pulchre fuerit tibi, nosse laboro. 20 Summus ego, et prope me Viscus Thurinus, et infra (Si memini) Varius; cum Servilio Balatrone Vibidius, quos Maecenas adduxerat umbras: Nomentanus erat super ipsum; Porcius infra, Ridiculus totas simul absorbere placentas: 25 Nomentanus ad hoc, qui, si quid forte lateret, Indice monstraret digito. nam cetera turba, Nos, inquam, coenamus avis, conchylia, piscis, Longe dissimilem noto celantia succum: sidieni verba esse volunt, reculas suas extenuantis; quod, ut libere dicam, ineptissimum est: alii Horatio tribuunt; de sensu tamen ambigunt. At Daniel Heinsius,,,Siquid," inquit,,,Horatium intelligo et eius nasum; scripsit, divitias miras: et hoc verum est." Haud vidi magis. Certe Heinsianum hoc non convenit, sive ɛlowvizos dixerit Horatius, sive ex animo. Neque enim cuiusvis erat Chium, Caecubum, Albanum et Falernum una praebere; ut hoc Horatius sanna exceperit: neque tam rarum erat et inauditum, ut admirationem excitarit homini divitioribus mensis assueto. Enimvero recte habet, Divitias miseras! ideo scilicet miseras, quod, nactae fuerint dominum fatuum, et indignum qui eas possideret. Sic Martialis I, 37. ,,Ventris onus misero, nec te prdet, excipis auro. nempe quod ad spurcos et contumeliosos usus damnaretur. Idem Heinsius v. 25. sic corrigit, „Nomentanus ad hoc, quo siquid forte lateret, Indice monstraret." Sed recepta lectio sana est, ad hoc, qui monstraret, ut Serm. II, 6. v. 42. „duntaxat ad hoc, quem tollere rheda Vellet iter faciens.“ 24. Ridiculus totas simul absorbere placentas] Ita sane libri excusi, et maior pars membranarum. Sunt tamen codices qui semel habeant, non simul, ut ex nostris Zulichemianus et Leidensis. At Franekeranus semul, prisca scribendi ratione, quae passim comparet in veterrimo Plauti codice Camerariano: unde ansa librariis tradita nunc semel, nunc simul effingendi. Et utrumvis quidem hic probum est, tam simul quam semel, hoc est, uno haustu absorbere; nisi quod nescio qui posterius magis arridet,,,Ridiculus totas semel absorbere placentas." Seneca Nat. Quaest. IV, 2. ,,Quod si e mari ferretur Atlantico Nilus, semel oppleali ret Aegyptum: at nunc per gradus crescit." Et ibidem VII, 31.92, Non semel quaedam sacra traduntur: Eleusin servat, quod ostendat revisen, emel kotibus: rerum natura sacra sua non simul tradit." Idem Epist. LXXI. Codices ,, Quemadmodum lana quosdam colores semel ducit, quosdam, nisi saepius macerata et recocia, non perbibit." Idem Consol. ad Helviam, c. 13. dii simul,, Non singula vitia, sed pariter omnia prosternit: in universum semel vincitur. Quintil. Declam. XII.,,Hic ipsa vitalia feriuntur, ubi pohues effe pulus ruit, ubi continuis funeribus omnis sexus atque aetas semel sternitur. Idem CCCXLVIII. „An liberi vestri coniugesque traditam a maio¬ Bad & those ribus per manus in hoc usque tempus libertatem semel perderent." Vo- Ut vel continuo patuit, cum passeris assi, et 30 Ingustata mihi porrexerat ilia rhombi. Post hoc me docuit melimela rubere, minorem 40 Vibidius Balatroque, secutis omnibus: imi In patina porrecta. sub hoc herus, Haec gravida, inquit, Capta est, deterior post partum carne futura. 45 His mixtum ius est; oleo, quod prima Venafri Pressit cella; garo de succis piscis Hiberi; Vino quinquenni, verum citra mare nato, Dum coquitur; cocto Chium sic convenit, ut non v. 29. Vulg. Passeris, Atque. 30. Porrexerit. ,,сит 29. et 30. Cum passeris atque Ingustata mihi porrexerit ilia rhombi] Plures quidem codices cum vetustis editionibus porrexerit: sex tamen Lambini, Cruquianus unus, et noster Magdalenensis porrexerat ; quod iure, opinor, Lambinus aliique aliquot in textum receperunt. Non enim tum sapor patuit, cum ille porrexerit; sed postquam porrexerat, atque alter acceptum gustaverat. Ceterum pro passeris atque, quod et nostri omnes agnoscunt, Lambinus in suis quibusdam reperit, passeris assi, et Ingustata mihi porrexerat ilia rhombi." Noli dubitare, quin ab Horatii manu sit: unde enim indoctis librariis tam elegantem lectionem? at illud atque facile obrepere potuit dormitantibus. Nempe passerem piscem et rhombum, non elixos, sed assos exhibuit Nasidienus: idque pro huius Sermonis indole minime hic tacendum erat. Quippe ex praecepto Carii, Nasidieni credo huius asseclae, Serm. II, 4. ▼. 38.,,Non satis est cara pisces averrere mensa, Ignarum quibus est ius aptius, et quibus assis Languidus in cubitum iam se conviva reponet." Apuleius in Apologia:,,Alios etiam pisces multis versibus decoravit Ennius; et, ubi gentium quisque eorum inveniatur, ostendit; qualiter assus aut jurulentus optime sapiat." Plautus Asinaria I, 3. v, 28. Quasi piscis, itidem est amator lenae, nequam est nisi recens; Is habet is suavitatem; eum quovis pacto condias; Vel patinarium, vel). assum verses, quo pacto lubet,“ Inde Pseudapicius de re Culinaria C, X.,,Ius in Mullos assos in Pelamidem assun in Muraenam asin Auratam assum." Et Platina de tuenpro Dentice asso - виссит, sam - da valetudine;" Passeri pisci, elixo petroselinum, asso_malaurantii suç¬ cum indes," Ilib. Xcap 35. 1290 a: 50 Quod Methymnaeam vitio mutaverit uvam Responsura tuo numquam est par fama labori. 75 Nasidienus ad haec: Tibi Di, quaecumque preceris, Nullos his mallem ludos spectasse: sed illa 80 Redde, age, quae deinceps risisti. Vibidius dum Quaerit de pueris, num sit quoque fracta lagena, Quod sibi poscenti non dentur pocula; dumque Ridetur fictis rerum, Balatrone secundo: Nasidiene, redis mutatae frontis, ut arte 75. Tibi di quaecumque preceris] Editiones priscae precaris, atque ita scripti ex nostris quinque, sed recentiores. Martialis VI, 87. ,,Di tibi dent, et tu, Caesar, quaecumque mereris: Di mihi dent, et tu, quae volo, si merui," et X, 34. „Dî tibi dent quicquid, Caesar Traiane, mereris." Recte tamen preceris reposuerunt viri docti ex melioribus membranis. Bene quidem Martialis, mereris; non merearis; quod contumeliae loco foret iam tum enim bona merebatur Caesar. At Balatroni optat Nasidienus, non quae nunc deos precatur (nihil enim), sed quaecumque alias precetur. Plaut. Asin, 1, 1. „Dt tibi dent quaecumque optes: redde operam mihi," Pseudolo IV, 1. Tantum tibi boni dî immortales duint, Quantum tu tibi optes. 66 Mil. Glor. IV, 2. „Dí tibi dent, quae optes:" et saepe alibi. |