Die christliche lehre von der versöhnung in ihrer geschichtlichen entwicklung von der ältesten zeit bis auf die neuesteC. F. Osiander, 1838 - 764 strán (strany) |
Iné vydania - Zobraziť všetky
Časté výrazy a frázy
Abälard absolute abſoluten Anselm Aquinum autem Begriff beiden bewußt Bewußtseyn Beziehung blos Chri Christenthum Christi christlichen Christus daher deſſen Deum Deus dieſe dieß Dogma's Doketismus Duns Scotus Einheit ejus enim Erlösung erst etiam fuit ganze Gehorsam Geist Genugthuung Gerechtigkeit Gesez Glauben Gnade göttlichen Gottmenschen Grotius Grund Heiligkeit hominem homo Idee iſt Jeſu justitia Kant'schen kirchlichen konnte läßt Lehre Leiden lichen Liebe Menschen Menschheit menschlichen Natur Menschwerdung Gottes mortem muß müſſen nisi nobis Nothwendigkeit obedientia objektive omnibus peccata peccatum Person poena potest Princip quae quam quia quidem quod Satisfaction Satisfactionstheorie schen Scholastik Schuld ſein ſeiner Seite ſelbſt Seligkeit seyn ſich sicut ſie socinianischen sofern Sohn Gottes soll ſondern Standpunkt Strafe Sünde Sündenvergebung sunt tamen Teufel Thätigkeit theils Theologen Theorie thuenden unendlichen unserer Verhältniß Vernunft Versöhnung vollkommen Vorausseßung Vorstellung Wahrheit Weise Welt Wesen wesentlich wieder ἐν καὶ τὴν τῆς τὸ τὸν τῷ
Populárne pasáže
Strana 179 - Denique Deus nihil facit necessitate, quia nullo modo cogitur aut prohibetur facere aliquid ; et cum dicimus Deum aliquid facere quasi necessitate vitandi inhonestatem, quam utique non timet, potius intelligendum est quia hoc facit necessitate servandae honestatis. Quae scilicet...
Strana 137 - Noa aliam ob causam, ut opinor, nisi ut causarum, quas secundum suam divinitatem aeternaliter et incommutabiliter habet, secundum suam humanitatem effectus salvaret, inque suas causas revocaret, ut in ipsis ineffabili quadam adunatione sicuti et ipsae causae salvarentur.
Strana 242 - Sicut enim naturale corpus est unum, ex membrorum diversitate consistens, ita tota Ecclesia, quae est mysticum corpus Christi, computatur quasi una persona cum suo capite, quod est Christus.
Strana 265 - Deum velle est necessarium absolute; non tamen hoc est verum de omnibus quae vult. Voluntas enim divina necessariam habitudinem habet ad bonitatem suam, quae est proprium eius obiectum. Unde bonitatem suam Deus ex necessitate vult, sicut et voluntas nostra ex necessitate vult beatitudinem...
Strana 30 - TO dAAoT/>ia] ; neque vere nos redemit sanguine suo, si non vere homo factus est, restaurans suo plasmati quod dictum est in principio, factum esse hominem secundum imaginem et similitudinem Dei...
Strana 175 - Quippe non solum id suum alicujus esse dicitur quod jam possidet, sed quod in ejus potestate est ut habeat. Quoniam ergo homo ita factus est, ut beatitudinem habere posset, si non peccaret : cum propter peccatum beatitudine et omni bono privatur, de suo quamvis invitus solvit quod rapuit ; quia licet Deus hoc ad usum sui commodi non...
Strana 33 - Paulus astipulatur, ab aliquo sine dubio empti sumus, cujus eramus servi, qui et pretium poposcit quod voluit, ut de potestate dimitteret quos tenebat. Tenebat autem nos diabolus, cui distracti fueramus peccatis nostris. Poposcit ergo pretium nostrum sanguinem Christi.
Strana 234 - Ille enim iudex non potest, salva iustitia, culpam sive poenam dimittere, qui habet punire culpam in alium commissam, puta vel in alium hominem, vel in totam rempublicam, sive in superiorem principem. Sed Deus non habet aliquem superiorem, sed ipse est supremum et commune bonum totius universi. Et ideo, si dimittat peccatum, quod habet rationem culpae ex eo quod contra ipsum committitur, nulli facit iniuriam : sicut quicumque homo remittit offensam in se commissam absque satisfactione, misericorditer,...
Strana 124 - ... se, per id quod corporeum se esse voluit, conderentur, ita rursum in omnes ipse per id quod ejus est invisibile, referretur.
Strana 209 - Christus ergo nascendo debitum hominis patri solvit et moriendo reatum hominis expiavit, ut, cum ipse pro homine mortem, quam non debebat, sustineret, juste homo propter ipsum, mortem, quam debebat, evaderet, et jam locum calumniandi diabolus non inveniret, quia et ipse homini dominari non debuit, et homo liberari dignus fuit.