Caedibus et victu foedo deterruit Orpheus, 395 400 405 Sic honor et nomen divinis vatibus atque Vt praeco, ad merces turbam qui cogit emendas, 415 420 425 430 Ex oculis rorem, saliet, tundet pede terram. Reges dicuntur multis urguere culullis Si defendere delictum quam vertere malles, Nullum ultra verbum aut operam insumebat inanem, Quin sine rivali teque et tua solus amares. 445 Vir bonus et prudens versus reprehendet inertes, Culpabit duros, incomptis adlinet atrum Transverso calamo signum, ambitiosa recidet Ornamenta, parum claris lucem dare coget, Arguet ambigue dictum, mutanda notabit, 450 Fiet Aristarchus; non dicet 'cur ego amicum Offendam in nugis?' Hae nugae seria ducent In mala derisum semel exceptumque sinistre. Vt mala quem scabies aut morbus regius urguet Aut fanaticus error et iracunda Diana, 455 Vesanum tetigisse timent fugiuntque poetam, Qui sapiunt; agitant pueri incautique sequuntur. Hic dum sublimis versus ructatur et errat, Si veluti merulis intentus decidit auceps In puteum foveamve, licet 'succurrite longum 460 Clamet 'io cives,' non sit qui tollere curet. Si curet quis opem ferre et demittere funem, Qui scis, an prudens huc se proiecerit atque Servari nolit?" dicam Siculique poetae Narrabo interitum. Deus inmortalis haberi 465 Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam Insiluit. Sit ius liceatque perire poetis: Invitum qui servat, idem facit occidenti. 470 475 HORATIVS. 16 C. SVETONII TRANQVILLI Q. Horatius Flaccus Venusinus, patre, ut ipse tradit, libertino et auctionum coactore, ut vero creditum est, salsamentario, bello Philippensi excitus a Marco Bruto imperatore tribunus militum meruit; victisque partibus, venia impetrata scriptum quaestorium conparavit. ac primo Maecenati, mox Augusto insinuatus non mediocrem in amborum amicitia locum tenuit. Maecenas quantopere eum dilexerit, satis testatur illo epigrammate: ni te visceribus meis, Horati, sed multo magis extremis iudiciis tali ad Augustum elogio: 'Horati Flacci, ut mei, memor esto'. Augustus epistularum quoque officium obtulit, ut hoc ad Maecenatem scripto significat 'ante ipse sufficiebam scribendis epistulis amicorum: nunc occupatissimus et infirmus Horatium nostrum a te cupio abducere. veniet ergo ab ista parasitica mensa ad hanc regiam, et nos in epistulis scribendis adiuvabit'. ac ne recusanti quidem aut succensuit quicquam aut amicitiam suam ingerere desiit. exstant epistulae, e quibus argumenti gratia pauca subieci: 'sume tibi aliquid iuris apud me, tamquam si convictor mihi fueris; recte enim et non te mere feceris, quoniam id usus mihi tecum esse volui, si per valetudinem tuam fieri possit'. et rursus: 'tui qualem habeam memoriam, poteris ex Septimio quoque nostro audire; nam incidit ut illo coram fieret a me tui mentio. neque enim si tu superbus amicitiam nostram sprevisti, ideo nos quoque аveυñεрηдаvoûμev'. praeterea saepe inter alios iocos purissimum penem et homuncionem lepidissimum adpellat, unaque et altera liberalitate locupletavit. scripta quidem eius usque adeo probavit mansuraque perpetuo opinatus est, ut non modo saeculare carmen conponendum iniunxerit, sed et Vindelicam victoriam Tiberii Drusique privignorum suorum, eumque coegerit propter hoc tribus carminum libris ex longo intervallo quartum addere: post sermones vero quosdam lectos nullam sui mentionem habitam ita sit questus irasci me tibi scito, quod non in plerisque eiusmodi scriptis mecum potissimum loquaris. an vereris, ne apud posteros infame tibi sit, quod videaris familiaris nobis esse?' expressitque eclogam ad se cuius initium est: cum tot sustineas et tanta negotia solus, legibus emendes: in publica commoda peccem, Horatius habitu corporis fuit brevis atque obesus; qualis et a semet ipso in satiris describitur et ab Augusto hac epistula pertulit ad me Onysius libellum tuum, quem ego, ut excusantem, quantuluscumque est, boni consulo. vereri autem mihi videris, ne maiores libelli tui sint, quam ipse es. sed si tibi statura dest, corpusculum non dest. itaque licebit in sextariolo scribas: quo circuitus voluminis tui sit ỏɣкwdéσtatos, sicut est ventriculi tui'. vixit plurimum in secessu ruris sui Sabini aut Tiburtini: domusque eius ostenditur circa Tiburni luculum. venerunt in manus meas et elegi sub titulo eius, et epistula prosa oratione, quasi commendantis se Maecenati: sed utraque falsa puto. nam elegi volgares, epistula etiam obscura: quo vitio mi |