quorum nomina in hoc libro attinguntur, directa; brevis illa quidem, sed tersa, vivida, et ab ipso Phœbo dictitata, quæque reliqua ejus argumenti varii poemata, intra Vestæ sacrarium adhuc delitentia, impatienter sitire nos facit. Sed commodum se nobis offert Thomas Bartholinus, Danus, isque uti medicus, ita et poeta optimus, qui præclarum illud de cive suo in tractata de Medicis poetis perhibet testimonium: Olaus Borrichius, medicus regius et academicus, secundas in poemate partes jure et eruditi orbis confessione occupavit, ne primas dicam. Penetrasse eum in artis poetica arcana Parnassus in nuce editus fidem facit, in quo Smeti, Gloneri, Riccioli, Cavalli aliorumque industriam accurate superavit. Augusto deinde poemate augustissimo regi Friderico III. publico Academiæ nomine gratulatus est, et in Laboratorio Borrichiano describendo " oculorumque operatione decantanda, firmam facilitatem ostendit. » ART. LXXX. P. COLOMESIUS. Pauli Colomesi Rupellensis, Presbyteri Ecclesiæ Anglicanæ, et Bibl. Lambethanæ Curatoris Opera, Theologici, Critici et Historici Argumenti. Gallia Orientalis. Varia Opuscula. Rome Protestante. Icon Presbyterianorum. Parallele de la Pratique de l'Eglise ancienne et de celle des Protestans de France. Lettre au Mr. Justel sur l'Histoire Critique du V. T. Catalogus MS.torum CodiIsaaci Vossii. Junctim edita curante Jo. Alberto Fabricio D. et Prof. Publ. Hamburgi, sumtu Christiani Liebezect typis Spie ringianis. 1709. 4.° Of the BIBLIOTHÈQUE CHOISIE the following Account is given in the ACTA ERUDITORUM. Bibliothèque Choisie de M. Colomies, (id est : Bibliotheca Selecta.) Rupellæ, 1682. 8.o Historia Librorum quantum conferat ad omnis generis doctrinas percipiendas, nemo vel mediocriter sapiens nescire potest. Itaque non defuerunt, quamdiu literarum humaniorum aliquis amor, cultusque fuit, qui eam tractarent, alio quidem alii modo et successu. Crevit labor hic nobiliori cum fructu, in regionibus Europæ, quæ post Græcos et Romanos literarum studia serius amplexæ, moram temporis legendi scribendique ardore compensarunt : multum vero facilior fuit post inventam artem Typographicam. Sed cum res utilissimas abusus illico consequi soleat, mirari non debemus rei literariæ fatum, auctis in immensum libris, et ad scribendum accedentibus hominibus, quos tacuisse vel ipsorum honoris, vel publicæ utilitatis, imo et salutis hominum intererat. Quid enim non scriptum divulgatumque est, per duo hæc sæcula, ut ita dicam, typographica, in Deum et religionem impium, in mores noxium, veritati adversum? quam inepto tandem pruritu descripta et recocta sunt, ab aliis dudum et sæpe et melius scripta ? Tanta denique moles librorum cumulata, ut qui numerum corum inire, aut ne autoribus judicium ferre velit, Nestoris ætate opus haberet, neque sic tamen ex infinito labore sese expediturus, cum etiam scribenti de libris, indies novi subnascantur, qui laborantem obruant, quantumcunque industrium. Itaque non possunt non esse imperfectæ librorum et bibliothecarum historiæ, sive descriptiones. Neque tamen deterreri debent viri docti, quin studium adhibeant, ut libri qui prodeunt, cum judicio indicentur, ea inter alia fini, ut ex infinita illorum farragine selectus fieri possit; commendatis vel notatis, prout utilitate aut noxa cæteris eminent. Inter hos non contemnendam operam præstare cœpit autor hic, Paulus Colomesius, Rupellinus, eruditionis atque industriæ suæ specimen insigne exhibens, in libello hoc utut brevissimo, et nonnisi centum librorum historiam referente. Eorum selectum suo arbitrio fecit, nullo, qui appareat, materiarum ordine observato editiones tamen optimas notavit, et, ubi epicrisin addit, ea usus est moderatione, ut neque sectæ studia facile detegat, neque de maledicentia querendi ansam cuiquam præbeat, etsi errores aliquando non reticeat. Sed cum liber ipse, ut diximus, brevis sit, et paucarum horarum tempore legi possit, non est ut prolixi in excerpendo illo simus. Optamus potius ut laborem suum continuet Auctor doctissimus, utque sit, qui Gallice scripta Latine vertat, nisi ipse hac lingua inposterum uti malit, sicut ut illa in Gallia Orientali Hagæ Comit. anno 1664, et Opusculis Ultrajecti anno 1669 editis, scriptisque aliis non dubitavit. Unum atque alterum saltem locum, speciminis et movendi ad lectionem desiderii causa annotabimus. Pag. 31 inseritur epistola Viri nuper ob doctrinam et humanitatem celeberrimi, Capellani, ad Colomesium anno 1668 scripta, in qua refertur, quomodo ex Abbatia Fontebaldensi prope Salmurium, chartæ quædam pergamenæ, neglectæ et laceræ, ad mechanicum usum venditæ fuerint, in quibus ex Livii decadibus deperditis octava, decima et undecima, quædam legi potuerint; unde sperari posse videatur, fore ut aliquando eruantur, quæ orbis literatus desiderat, et quæ frustra in Bibliotheca Ottomanica quæsivisse se narrat Petrus de Valle. Nihil tamen hac occasione dicitur, de Græco illo, qui paucos ante annos Lutetiæ obtulisse Regi integrum Livium perhibebatur. Pag. 89. cum Scaligero, adversus opinionem V. Clariss. Ezech. Spanhemi, statuitur reperiri omnino nummos, quibus Cleopatra, notissimæ Ægypti reginæ, adscribitur cognomen ΩΣΣΑΝ ΣΩΤΗΡΑ. Hoc verum esse confirmare possumus, ex scriniis aulæ cujusdam Illustrissimæ ; nec indocta est Autoris conjectura de interpretatione vocis, qua alii desperarunt: docet enim ex Plutarcho de Ir. et Osir. Ossan apud Ægyptios plures significare. Id si verum est, eademque vox universos aut populum significare potuerit, sensu non incommodo interpretanda esset: servatrix populi.» ACTA ERUDITORUm (1684) vol. 11. pp. 313, 314. Geneva Allobr. apud Pet. et Jac. Chouet. cɔɔCIX. in 8,° DEDICATION dated, Genev. Id. Feb. 1609. · ILLUSTRISSIMIS ET GENEROSISSIMIS PRINCIPIBUS D. JOANNI CASIMIRO, D. CHRISTIANO, D. FRIDERICO MAURITIO, Principibus Anhaltinis, Comitibus Ascania, Dominis Ser vestæ et Bernburgi, etc. In Poemata Cl. Jacobi Lectii IC. et Senatoris sapientissimi, lectissimique Musarum Sacerdotis. Lex quod amicitiæ, tua quod lectissima virtus, Conabar præstare tibi, quum noster Apollo Sic me vocatus increpans, Ecquid, ait, furiose, paras? Lucem addere Soli Sic ille At contrà, Ne me, inquam, Phæbe, putato Obsecro, qui exorto gratatur lumina Soli, Num Solis accendit jubar? Hæc ille, hæc et ego: quæ dum versamus utrinque Hanc tibi quo geminam gratatur Beza coronam, Quâ cinxere caput, Themis hinc, hinc dius Apollo, THEODORUS BEZA. Then follows a Greek Poem of ten lines by Isaac Casaubon, and after, many other Com mendatory Poems in Latin, by Jacomot, etc. etc. (Pag. 100) In Scævolæ Sammarthani Franciæ Thesaurarii poëmata elegantissima. Nos quoque, nos celsi qui cana cacumina Juræ, Qui Rhodanum bibimus, prælabentemque Lemanum, |