Obrázky na stránke
PDF
ePub

final conquest of Latium, supplied the Rostra at Rome. (See Livy, viii. 14.) All people, says the poet, whatever their occupations or circumstances, fear Fortune; necessity with her emblems of stern and fixed purpose goes before the Goddess, and Hope and Fidelity are her companions. May she now grant safety to Cæsar in his contemplated expedition against Britain, and preserve the newly levied army which is on its march to the east. We gather from the allusions that the Ode was written B.C. 26.

O DIVA, gratum quae regis Antium,
Praesens vel imo tollere de gradu
Mortale corpus, vel superbos

Vertere funeribus triumphos;

Te pauper ambit sollicita prece
Ruris colonus, te dominam aequoris,
Quicumque Bithyna lacessit
Carpathium pelagus carina.

Te Dacus asper, te profugi Scythae,
Urbesque gentesque et Latium ferox,
Regumque matres barbarorum, et
Purpurei metuunt tyranni,

Injurioso ne pede proruas

Stantem columnam, neu populus frequens
Ad arma cessantis ad arma

Concitet, imperiumque frangat.

Te semper anteit saeva Necessitas,
Clavos trabalis et cuneos manu
Gestans aëna; nec severus

Uncus abest, liquidumque plumbum.

Te Spes et albo rara Fides colit
Velata panno, nec comitem abnegat,
Utcumque mutata potentis

Veste domos inimica linquis.

At volgus1 infidum et meretrix retro
Perjura cedit; diffugiunt cadis
Cum faece siccatis amici,
Ferre jugum pariter dolosi.

1 valgus.

5

ΙΟ

15

20

25

Serves iturum Caesarem in ultimos
Orbis Britannos, et juvenum recens
Examen Eois timendum

Partibus, Oceanoque rubro.

Eheu cicatricum et sceleris pudet
Fratrumque Quid nos dura refugimus
Aetas? quid intactum nefasti

Liquimus? unde manum juventus

Metu deorum continuit? quibus
Pepercit aris? O utinam nova
Incude diffingas retusum in
Massagetas Arabasque ferrum.

[blocks in formation]

30

35

40

Pompeius Varus, to whom this Ode is probably addressed, had been the poet's comrade at the battle of Philippi. When Sextus Pompeius made peace with the Triumvirs, B.C. 39, and granted an amnesty to all who were willing to take advantage of it, Varus was among those who returned, and had, as Horace says, his Roman citizenship restored to him. The poet speaks of him as his best and earliest friend; he alludes to his own escape from the battle-field through the intervention of Mercury, while Varus was again drawn back into the waves of civil strife.

O SAEPE mecum tempus in ultimum
Deducte, Bruto militiae duce,
Quis te redonavit Quiritem

Dis patriis Italoque caelo,

Pompei meorum prime sodalium ?
Cum quo morantem saepe diem mero
Fregi coronatus nitentes

Malobathro Syrio capillos.

Tecum Philippos et celerem fugam
Sensi, relicta non bene parmula ;
Cum fracta virtus, et minaces
Turpe solum tetigere mento.

5

IO

Sed me per hostis Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre :
Te rursus in bellum resorbens
Unda fretis tulit aestuosis.

Ergo obligatam redde Jovi dapem,
Longaque fessum militia latus
Depone sub lauru mea, nec

Parce cadis tibi destinatis.

Oblivioso levia Massico

Ciboria exple: funde capacibus
Unguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas

Curatve myrto? quem Venus arbitrum
Dicet bibendi? Non ego sanius
Bacchabor Edonis: recepto

Dulce mihi furere est amico.

[blocks in formation]

15

20

25

Horace had been nearly killed by the fall of a tree, and in this Ode he inveighs bitterly against the tree itself, and the person who planted it. There is no crime, he says, which that person would not commit. He then goes on to speak of the suddenness of death, and how nearly he had himself been sent to the lower world, where Sappho and Alcaeus charm and soothe the shades with their poetic strains.

ILLE et nefasto te posuit die,

Quicumque primum, et sacrilega manu
Produxit, arbos, in nepotum

Perniciem opprobriumque pagi.
Illum et parentis crediderim sui
Fregisse cervicem, et penetralia
Sparsisse nocturno cruore
Hospitis; ille venena Colcha,

5

Et quidquid usquam concipitur nefas,
Tractavit, agro qui statuit meo
Te triste lignum, te caducum

In domini caput immerentis.

Quid quisque vitet, numquam homini satis
Cautum est in horas. Navita Bosporum
Poenus perhorrescit, neque ultra
Caeca timet aliunde fata :

Miles sagittas et celerem fugam
Parthi, catenas Parthus et Italum
Robur; sed improvisa leti
Vis rapuit rapietque gentis.

Quam paene furvae regna Proserpinae,
Et judicantem vidimus Aeacum,
Sedesque discretas piorum, et
Aeoliis fidibus querentem

Sappho puellis de popularibus ;
Et te sonantem plenius aureo,
Alcaee, plectro dura navis,

Dura fugae mala, dura belli!

Utrumque sacro digna silentio

Mirantur Umbrae dicere; sed magis
Pugnas et exactos tyrannos

Ďensum umeris1 bibit aure volgus.*

Quid mirum? ubi illis carminibus stupens

Demittit atras beluas centiceps

Aures, et intorti capillis

Eumenidum recreantur angues ;

Quin et Prometheus et Pelopis parens

Dulci laborum decipitur sono ;

Nec curat Orion leones

Aut timidos agitare lyncas.

3 bellua.

2 vulgus.

1 humeris.

IO

15

20

25

30

35

40

[blocks in formation]

Horace wrote this Ode to console his friend Valgius Rufus, who was grieving over the loss of a young slave to whom he was warmly attached. The rain, says the poet, does not always fall, or the frosts of winter continue for ever; yet thou, my friend, dost not cease to mourn thy lost Mystes. Leave off thy weeping, and let us sing of the triumphs of Augustus.

NON semper imbres nubibus hispidos
Manant in agros, aut mare Caspium
Vexant inaequales procellae
Usque; nec Armeniis in oris,
Amice Valgi, stat glacies iners
Menses per omnes, aut Aquilonibus
Querceta Gargani laborant,
Et foliis viduantur orni.

Tu semper urgues' flebilibus modis
Mysten ademptum, nec tibi Vespero
Surgente decedunt amores,

Nec rapidum fugiente Solem.
At non ter aevo functus amabilem
Ploravit omnes Antilochum senex
Annos; nec impubem parentes
Troïlon aut Phrygiae sorores
Flevere semper. Desine mollium
Tandem querellarum, et potius nova
Cantemus Augusti tropaea

Caesaris, et rigidum Niphaten,

Medumque flumen, gentibus additum
Victis, minores volvere vertices,
Intraque praescriptum Gelonos
Exiguis equitare campis.

5

10

15

20

[blocks in formation]
« PredošláPokračovať »