Q. HORATII FLACCI

OPERA.

CARMINUM s. ODARUM

LIBER PRIMUS.

ODE I.

AD C. CILNIUM MARCENATEM,

Maécenás atavís édite régibús,
O et praesidium et dulce decus meum:
Sunt quos curriculo pulverem Olympicum
Collegisse juvat, metaque fervidis

5 Evitata rotis palmaque nobilis

Terrarum dominos evehit ad deos; Hunc, si mobilium turba Quiritium Certat tergeminis tollere honoribus; Illum, si proprio condidit horreo, 10 Quidquid de Libycis verritur areis. Gaudentem patrios findere sarculo Agros Attalicis conditionibus Nunquam dimoveas, ut trabe Cypria Myrtoum pavidus nauta secet mare. 15 Luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens, otium et oppidi Laudat rura sui; mox reficit rates Quassas, indocilis pauperiem pati. Est, qui nec veteris pocula Massici 20 Nee partem solido demere de die Spernit, nunc viridi membra sub arbuto Stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae. Multos castra juvant et lituo tubae Permixtus sonitus bellaque matribus

25 Detestata. Manet sub Jove frigido

18. demoveas.

Venator, tenerae conjugis immemor, Seu visa est catulis cerva fidelibus, Seu rupit teretes Marsus aper plagas. Me doctarum hederae praemia frontium 30 Dis miscent superis, me gelidum nemus Nympharumque leves cum Satyris chori Secernunt populo, si neque tibias Euterpe cohibet, nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton.

35 Quodsi me lyricis vatibus inseris, Sublimi feriam sidera vertice.

ODE II.

AD CAESAREM AUGUSTUM,

Jám satís terrís nivis átque dírae
Grandinis misit Pater, et rubente
Dextera sacras jaculatus arces,
Térruit Urbem;

5 Terruit gentes, grave ne rediret
Saeculum Pyrrhae, nova monstra questae,
Omne quum Proteus pecus egit altos
Visere montes,

Piscium et summa genus haesit ulmo,
10 Nota quae sedes fuerat columbis,
Et superjecto pavidae natarunt
Aequore damae.

Vidimus flavum Tiberim, retortis
Litore Etrusco violenter undis,
15 Ire dejectum monumenta regis
Templaque Vestae,

20

Iliae dum se nimium querenti
Jactat ultorem, vagus et sinistra
Labitur ripa, Jove non probante, u-
xorius amnis.

35. inseres.

Audiet cives acuisse ferrum,

Quo graves Persae melius perirent,
Audiet pugnas vitio parentum
Rara juventus.

25 Quem vocet divûm populus ruentis
Imperi rebus? prece qua fatigent
Virgines sanctae minus audientem
Carmina Vestam?

Cui dabit partes scelus expiandi
30 Juppiter? Tandem venias, precamur,
Nube candentes humeros amictus,
Augur Apollo;

Sive tu mavis, Erycina ridens,
Quam Jocus circumvolat et Cupido;
35 Sive neglectum genus et nepotes
Respicis, auctor,

40

Heu! nimis longo satiate ludo,
Quem juvat clamor galeaeque leves
Acer et Mauri peditis cruentum
Vultus in hostem;

Sive mutata juvenem figura
Ales in terris imitaris almae
Filius Majae, patiens vocari
Caesaris ultor:

45 Serus in coelum redeas, diuque
Laetus intersis populo Quirini;
Neve te nostris vitiis iniquum
Ocior aura

Tollat. Hic magnos potius triumphos,
50 Hic ames dici pater atque princeps;
Neu sinas Medos equitare inultos,
Te duce, Caesar.

39. Marsi für Mauri lediglich Conjectur.

ODE III.

AD NAVEM, QUA VIRGILIUS VEHEBATUR ATHENAS,

10

Sic te díva poténs Cyprí,

Sic fratrés Helenaé, lúcida sídera,
Ventorumque regat pater,

Obstrictis aliis praeter lapyga,

5 Navis, quae tibi creditum
Debes Virgilium: finibus Atticis
Reddas incolumem, precor,

Et serves animae dimidium meae.
Illi robur et aes triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci
Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit praecipitem Africum
Decertantem Aquilonibus,

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti,

15 Quo non arbiter Hadriae

20

Major, tollere seu ponere vult freta.
Quem mortis timuit gradum,

Qui siccis oculis monstra natantia,
Qui vidit mare turgidum et

Infames scopulos Acroceraunia?
Nequidquam deus abscidit

Prudens Oceano dissociabili
Terras, si tamen impiae

Non tangenda rates transiliunt vada.

25 Audax omnia perpeti,

30

Gens humana ruit per vetitum nefas.
Audax Iapeti genus

Ignem fraude mala gentibus intulit:
Post ignem aetheria domo

Subductum macies et nova febrium

Terris incubuit cohors,

Semotique prius tarda necessitas
Leti corripuit gradum.

Expertus vacuum Daedalus aëra

35 Pennis non homini datis;

19. turbidum,

40

Perrupit Acheronta Herculeus labor.
Nil mortalibus arduum est;

Coelum ipsum petimus stultitia, neque
Per nostrum patimur scelus

Iracunda Jovem ponere fulmina.

ODE IV.

AD L. SESTIUM.

Sólvitur ácris hiéms gratá vice véris ét Favóni,
Trahúntque síccas máchinaé carínas;

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni,
Nec prata canis albicant pruinis.

5 Jam Cytherea choros ducit Venus imminente luna, Junctaeque Nymphis Gratiae decentes

10

15

20

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum
Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terrae quem ferunt solutae;

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agna, sive malit haedo.

Pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas
Regumque turres. O beate Sesti,

Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam.
Jam te premet nox, fabulaeque Manes

Et domus exilis Plutonia; quo simul mearis,

Nec regna vini sortiere talis,

Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus
Nunc omnis et mox virgines tepebunt.

O DE VI.

AD M, VIPSANIUM AGRIPPAM,

Scribēris Varió fórtis et hóstiúm

Victor Maeonii carminis alite,

Quam rem cunque ferox navibus aut equis
Miles té duce gésserít.

5 Nos, Agrippa, neque haec dicere, nec gravem
Pelidae stomachum cedere nescii,

37. ardui. VI, 2. aliti blosse Conjectur; ebenso strictis in v. 18. Latein-Dichter. III.

2