Qui nunc it per iter tnnebricosum Illuc, unde negaut redire quemquam. At vobis male sit, malae tenebrae Orci, quae omnia bella devoratis: Tam bellum mihi passerem abstulistis. O factum male! O miselle passer, Tua nunc opera meae puellae Flendo turgiduli rubent ocelli!
3. Dedicatio phaseli (IV.) (Versmass Senar.)
Phasélus ille, quém vidétis, hóspites, Ait fuisse navium celerrimus, Neque ullius natantis impetum trabis Nequisse praeterire, sive palmulis
5 Opus foret volare, sive linteo. Et hoc negat minacis Adriatici Negare litus, insulasve Cycladas
Rhodumque nobilem horridamque Thraciam Propontida trucemve Ponticum sinum,
10 Ubi iste, post phaselus, antea fuit Comata silva; nam Cytorio in jugo Loquente saepe sibilum edidit coma. Amastri Pontica et Cytore buxifer, Tibi haec fuisse et esse cognitissima 15 Ait phaselus; ultima ex origine Tuo stetisse dicit in cacumine, Tuo imbuisse palmulas in aequore, Et inde tot per impotentia freta Herum tulisse, laeva sive dextera Vocaret aura, sive utrumque Juppiter Simul secundus incidisset in pedem; Neque ulla vota litoralibus deis Sibi esse facta, quum veniret a mare Novissime hunc ad usque limpidum lacum. Sed haec prius fuere; nunc recondita Senet quiete, seque dedicat tibi,
Gemelle Castor et gemelle Castoris !
Véranni, ómnibus é meís amicis Antistans mihi millibus trecentis, Venistine domum ad tuos Penates, Fratresque unanimos anumque matrem? 5 Venisti! O mihi nuntii beati!
Visam te incolumem audiamque Hiberum Narrantem loca, facta, nationes,
Ut mos est tuus; applicansque collum Jucundum os oculosque suaviabor. 10 O, quantum est hominum beatiorum, Quid me laetius est beatius ve!
5. Ad Asinium (XII).
(Versmass Phaläcisch.)
Márrucíne Asiní, manú sinístra Non belle uteris in joco atque vino: Tollis lintea negligentiorum.
Hoc salsum esse putas? fugit te, inepte, 5 Quamvis sordida res et invenusta est. Non credis mihi? crede Pollioni Fratri, qui tua furta vel talento Mutari velit; est enim leporum Disertus puer ac facetiarum. 10 Quare aut hendecasyllabos trecentos Exspecta, aut mihi linteum remitte, Quod me non movet aestimatione, Verum est mnemosynon mei sodalis; Nam sudaria Saetaba ex Hiberis
15 Miserunt mihi muneri Fabullus
Et Verannius. Haec amem necesse est Ut Veranniolum meum et Fabullum.
6. Ad Varum (XXII).
(Versmass choliambisch.)
Suffénus iste, Váre, quém probé nóstí, Homo est venustus et dicax et urbanus, Idemque longe plurimos facit versus.
Puto esse ego illi millia aut decem aut plura 5 Perscripta; nec sic, ut fit, in palimpsesto Relata chartae regiae, novi libri,
Novi umbilici, lora rubra, membrana Directa plumbo, et pumice omnia aequata. Haec quum legas tu, bellus ille et urbanus 10 Suffenus unus caprimulgus aut fossor
Rursus videtur: tantum abhorret ac mutat. Hoc quid putemus esse? qui modo scurra, Aut si quid hoc re tristius, videbatur, Idem inficeto est inficetior rure,
15 Simul poëmata attigit. Neque idem unquam Aeque est beatus, ac poëma quum scribit; Tam gaudet in se, tamque se ipse miratur. Nimirum idem omnes fallimur; neque est quisquam, Quem non in aliqua re videre Suffenum 20 Possis. Suus quoique attributus est error: Sed non videmus, manticae quod in tergo est.
Ad Sirmionem paeninsulam (XXXI). (Versmass choliambisch.)
Paenínsulárum, Sírmio, ínsulárúmque Ocelle, quascunque in liquentibus stagnis Marique vasto fert uterque Neptunus: Quam te libenter quamque laetus inviso, 5 Vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos Liquisse campos et videre te in tuto! O quid solutis est beatius curis, Quum mens onus reponit, ac peregrino Labore fessi venimus larem ad nostrum
10 Desideratoque acquiescimus lecto!
Hoc est, quod unum est pro laboribus tantis. Salve, o venusta Sirmio, atque hero gaude! Gaudete vosque, o Lydiae lacus undae, Ridete, quidquid est domi cachinnorum!
8. In reditum (XLVI).
(Versmass Phaläcisch.)
Jám ver égelidós refért tepóres, Jam coeli furor aequinoctialis
Jucundis Zephyri silescit auris. Linquantur Phrygii, Catulle, campi Nicaeaeque ager uber aestuosae! Ad claras Asiae volemus urbes; Jam mens praetrepidans avet vagari, Jam laeti studio pedes vigescunt. O dulces comitum valete coetus, Longe quos, simul a domo profectos, Diversos variae viae reportant.
9. Ad fratris tumulum (CI).
(Versmass Distichen.)
Vultas per gentes et multa per aequora vectus, Advenio has miseras, frater, ad inferias: Ut te postremo donarem munere mortis
Et mutam nequidquam alloquerer cinerem, 5 Quandoquidem Fortuna mihi tete abstulit ipsum, Heu miser indigne frater adempte mihi! Haec tamen interea, prisco quae more parentum Tradita sunt, tristes munera ad inferias, Accipe fraterno multum manantia fletu,
Atque in perpetuum, frater, have atque vale!
Der bekannte Philosoph L. Annäus Seneca wurde geboren zu Corduba in Spanien, etwa um 4 v. Chr. Er kam mit seinem Vater, dem Rhetor M. Annäus Seneca, als Kind nach Rom, zeichnete sich bald als Redner und Schriftsteller aus, wurde frühzeitig Senator, unter Caligula nach Corsica verbannt, nach 8 Jahren zurückberufen, und zum Erzieher des Nero bestellt. Er wurde Prätor und Consul, verlor aber das Vertrauen des Nero, der ihn zuletzt, als einen der Verschwörung Verdächtigen, zwang, sich selber den Tod zu geben 65 n. Chr.; er öffnete sich die Adern und liess sich dann in einem Dampfbade ersticken. Ob es derselbe Seneca ist, unter dessen Namen 10 Tragödien erhalten sind (der wüthende Herkules, Herkules auf dem Oeta, Thyestes, Phädra, Oedipus, die Trojanerinnen, Medea, Agamemnon; auszuscheiden Octavia und Thebais), ist eine alte Streitfrage. Die Wahrscheinlichkeit spricht für die Echtheit, sowohl hinsichtlich der rhetorischen Form, wie des philosophischen Gehaltes.
1. Chorgesang aus der Tragödie Thyestes.
Atreus will, um die bekannte furchtbare Rache auszuüben, seinen in der Verbannung lebenden Bruder Thyestes zur Aussöhnung und Rückkehr einladen. Der Chor hält das Vorgeben des Atreus für aufrichtig, freut sich des kommenden Friedens und preiset als wahres und höchstes Königthum einen leidenschaftslosen Sinn und die Herrschaft über sich selbst. Die Verse sind Glyconeen:
Tándem régia nóbilis, Antiqui genus Inachi,
Fratrum composuit minas. Quis vos exagitat furor, 5 Alternis dare sanguinem Et sceptrum scelere aggredi? Nescitis cupidi arcium, Regnum quo jaceat loco. Regem non faciunt opes, 10 Non vestis Tyriae color, Non frontis nota regiae, Non auro nitidae trabes. Rex est, qui posuit metus Et diri mala pectoris;
15 Quem non ambitio impotens Et nunquam stabilis favor Vulgi praecipitis movet; Non quidquid fodit Occidens Aut unda Tagus aurea 20 Claro develit alveo;
Non quidquid Libycis terit Fervens area messibus ; Quem non concutiet cadens Obliqui via fulminis,
25 Non Eurus rapiens mare, Aut saevo rabidus freto Ventosi tumor Adriae; Quem non lancea militis Non strictus domuit chalybs;
30 Qui tuto positus loco
Infra se videt omnia, Occurritque suo libens
« PredošláPokračovať » |