Fato, nec queritur mori. Reges conveniant licet, 35 Qui sparsos agitant Dahas, Qui Rubri vada litoris Et gemmis mare lucidis Late sanguineum tenent, Aut qui Caspia fortibus 40 Recludunt juga Sarmatis; Certet Danubium licet Audet qui pedes ingredi, Et quocunque loco jacent Seres vellere nobiles: Mens regnum bona possidet. Nil ullis opus est equis, Nil armis et inertibus Telis, quae procul ingerit Parthus, quum simulat fugas; 50 Admotis nihil est opus Urbes sternere machinis, Longe saxa rotantibus. Rex est, qui metuit nihil, Rex est, qui cupiet nihil. 55 Hoc regnum sibi quisque dat. Stet, quicunque volet, potens Aulae culmine lubrico: 45 Me dulcis saturet quies. Obscuro positus loco, 60 Leni perfruar otio. 2. Chorgesang aus der Tragödie Agamemnon. In der ersten Scene tritt der Schatten des Thyestes auf und spricht sein Rachegefühl gegen Atreus aus, indem dessen Sohn Agamemnon durch Aegisthus ermordet werden soll. Dann tritt der Chor auf, aus Argivischen Frauen bestehend, und singt ahnungsvoll von der Unsicherheit der Fürsten und alles Hochstehenden. Versmass der anapästische Dimeter. O régnorúm magnís falláx Vexatque animos nova tempestas. Ubi caeruleis immunis aquis Metui cupiunt, metuique timent. 20 Somnus domitor pectora solvit. 25 Fugiunt aulas; sequitur tristis Sidunt ipso pondere magna, Latein-Dichter. III. 14 35 40 45 Vela secundis inflata Notis, Modicis rebus longius aevum est. Aura stringit litora tuta, 50 Timidusque mari credere cymbam 3. Chorgesang aus der Tragödie Medea. Das Stück enthält die letzten Gräuelthaten der Medea in Korinth, worauf sie durch die Luft entflieht. Den Chor bilden Korinthier; in dem hier folgenden Gesange wird die Verwegenheit der Schifffahrt nebst ihren Folgen geschildert, zumeist an die Argo geknüpft. Man vergleiche dazu Horat. Od. I, 3. Das Versmass ist der anapästische Dimeter. Audáx nimiúm, qui fréta primús 15 Arctica tardus plaustra Bootes; Nondum Boreas, nondum Zephyrus Nomen habebant. Ausus Tiphys pandere vasto Ponere malo, nunc in summo 35 Candida nostri saecula patres Videre, procul fraude remota. 30 Sua quisque piger litora tangens Patrioque senex factus in arvo, Parvo dives, nisi quas tulerat Natale solum, non norat opes. Bene dissepti foedera mundi Traxit in unum Thessala pinus, Jussitque pati verbera pontum, Partemque metus fieri nostri Mare sepositum; dedit illa graves Improba poenas, per tam longos 40 Ducta timores: quum duo montes, Claustra profundi, hinc atque illinc Subito impulsu velut aetherio Gemerent sonitu, spargeret astra Nubesque ipsas mare deprensum. 45 Palluit audax Tiphys et omnes Labente manu misit habenas; Orpheus tacuit torpente lyra, Ipsaque vocem perdidit Argo. Quid! quum Siculi virgo Pelori 50 Rabidos utero succincta canes, Omnes pariter solvit hiatus, Quis non totos horruit artus, Toties uno latrante malo? Quid! quum Ausonium dirae pestes 70 Nil, qua fuerat sede, reliquit Indus gelidum potat Araxem," 75 Quibus Oceanus vincula rerum 7. Persius. Aul. Persius Flaccus wurde geboren 34 n. Chr. zu Volaterrä in Etrurien, kam mit 12 Jahren nach Rom, gehörte dem Ritterstande an, und starb schon 62, in einem Alter von 28 Jahren. Man hat noch 6 Satiren von ihm (in Hexametern); der Gehalt ernst, aber derb; die Sprache geschraubt und dunkel. 1. Prolog. (Metr. Choliamb. s. Hipponact.) Nec fónte lábra próluí cabállíno, |