Fato, nec queritur mori. Reges conveniant licet, Qui Rubri vada litoris Aut qui Caspia fortibus Certet Danubium licet Seres vellere nobiles: Nil ullis opus est equis, Parthus, quum simulat fugas; 50 Admotis nihil est opus Urbes sternere machinis, Rex est, qui cupiet nihil. 55 Hoc regnum sibi quisque dat. Stet, quicunque volet, potens Obscuro positus loco, 60 Leni perfruar otio. Nullis nota Quiritibus transierint mei Nullo cum strepitu dies, 65 Plebejus moriar senex. Illi mors gravis incubat, Qui notus nimis omnibus, 68 Ignotus moritur sibi. 2. Chorgesang aus der Tragödie Agamemnon. In der ersten Scene tritt der Schatten des Thyestes auf und spricht sein Rachegefühl gegen Atreus aus, indem dessen Sohn Agamemnon durch Aegisthus ermordet werden soll. Dann tritt der Chor auf, aus Argivischen Frauen bestehend, und singt ahnungsvoll von der Unsicherheit der Fürsten und alles Hochstehenden. Versmass der anapästische Dimeter. O regnorum magnís fallax Nunquam placidam sceptra quietem Alia ex alia cura fatigat, Furit alternos volvere fluctus; Vicina polo, Lucida versat plaustra Bootes ; Fortuna rotat. Praebet tutos, non curarum Quas non arces scelus alternum Et conjugii sacrata fides Sanguinolenta Bellona manu, Quas in planum quaelibet hora Cessentque doli, Ceditque oneri Fortuna suo. 14 Vela secundis inflata Notis, Nubibus ipsis inserta caput Annosa videt robora frangi, Corpora morbis majora patent; Maxima cervix. Quidquid in altum Modicis rebus longius aevum est. Parte quietus Remo terras propiore legit. 3. Chorgesang aus der Tragödie Medea. Das Stück enthält die letzten Gräuelthaten der Medea in Korinth, worauf sie durch die Luft entfieht. Den Chor bilden Korinthier; in dem hier folgenden Gesange wird die Verwegenheit der Schifffahrt nebst ihren Folgen geschildert, zumeist an die Argo geknüpft. Man vergleiche dazu Horat. Od. I, 3. Das Versmass ist der anapästische Dimeter. Audax nimiúm, qui fréta primús Animam levibus credidit auris, Potuit tenui fidere ligno, Nondum quisquam sidera norat, Non erat usus; nondum pluvias Arctica tardus plaustra Bootes; Nomen habebant. Carbasa ponto, nunc lina sinu 20 Tendere toto, nunc prolato Pede transversos captare Notos, Religare loco, quum jam totos Suppara velo. Videre, procul fraude remota. 30 Sua quisque piger litora tangens Patrioque senex factus in arvo, Bene dissepti foedera mundi Jussitque pati verbera pontum, Improba poenas, per tam longos 40 Ducta timores: quum duo montes, Claustra profundi, hinc atque illinc Nubesque ipsas mare deprensum. 45 Palluit audax Tiphys et omnes Labente manu misit habenas; Quid? quum Siculi virgo Pelori 50 Rabidos utero succincta canes, Omnes pariter solvit hiatus, Toties uno latrante malo? Quid! quum Ausonium dirae pestes Quum Pieria resonans cithara Sirena sequi ? - Quod fuit hujus Majusque mari Medea malum, Patitur leges; non Palladia Incluta remos quaeritur Argo. Muros terra posuere nova. Pervius orbis. Venient annis saecula seris, Laxet, et ingens pateat tellus, 1. Persius. Aul. Persius Flaccus wurde geboren 34 n. Chr. zu Volaterrä in Etrurien, kam mit 12 Jahren nach Rom, gehörte dem Ritterstande an, und starb schon 62, in einem Alter von 28 Jahren. Man hat noch 6 Satiren von ihm in Hexametern); der Gehalt ernst, aber derb; die Sprache geschraubt und dunkel. 1. Prolog. (Metr. Choliamb. s. Hipponact.) Nec fonte lábra próluí cabállíno, Nec in bicipiti somniasse Parnasso |