Namque me silva lupus in Sabina,
10 Dum meam canto Lalagen et ultra
Terminum curis vagor expeditis,
Fugit inermem:

Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit aesculetis,

15 Nec Jubae tellus generat, leonum
Arida nutrix.

20

Pone me, pigris ubi nulla campis
Arbor aestiva recreatur aura,
Quod latus mundi nebulae malusque
Juppiter urget;

Pone sub curru nimium propinqui
Solis, in terra domibus negata:
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.

ODE XXIV.

AD VIRGILIU M.

Quís desiderió sít pudor aút modús
Tam cari capitis? Praecipe lugubres
Cantus, Melpomene, cui liquidam Pater
Vócem cúm cithará dedit.

5 Ergo Quintilium perpetuus sopor
Urget: cui pudor et justitiae soror,
Incorrupta fides, nudaque veritas
Quando ullum invenient parem ?

Multis ille bonis flebilis occidit :
10 Nulli flebilior, quam tibi, Virgili.
Tu frustra pius, heu! non ita creditum
Poscis Quintilium deos.

Quid? si Threicio blandius Orpheo Auditam moderere arboribus fidem: 15 Num vanae redeat sanguis imagini, Quam virga semel horrida,

20

Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi?~
Durum! sed levius fit patientia,

Quidquid corrigere est nefas.

ODE XXVI.

AD AELIUM LAMIAM.

Musís amicus tristitiam ét metús
Tradam protervis in mare Creticum
Portáre véntis: quís sub Afcto
Réx gelidaé metuátur órae,

5 Quid Tiridaten terreat, unice
Securus. O quae fontibus integris
Gaudes, apricos necte flores,
Necte meo Lamiae coronam,

Pimplea dulcis. Nil sine te mei

10 Prosunt honores.

Hunc fidibus novis,

Hunc Lesbio sacrare plectro

Teque tuasque decet sorores.

ODE XXVIII.

ARCHYTAS.

Té, maris ét terraé numeróque caréntis arénae
Ménsorém, cohibént, Archyta,

Pulveris exigui prope litus parva Matinum
Munera, nec quidquam tibi prodest

5 Aërias tentasse domos animoque rotundum
Percurrisse polum, morituro?

10

Occidit et Pelopis genitor, conviva deorum,
Tithonusque remotus in auras

Et Jovis arcanis Minos admissus; habentque
Tartara Panthoiden, iterum Orco

Demissum, quamvis, clypeo Trojana refixo
Tempora testatus, nihil ultra

XXVI, 10. possunt.

Nervos atque cutem morti concesserat atrae,
Judice te non sordidus auctor

15 Naturae verique. Sed omnes una manet nox
Et calcanda semel via leti.

20

Dant alios Furiae torvo spectacula Marti,
Exitio est avidum mare nautis.

Mixta senum ac juvenum densentur funera; nullum
Saeva caput Proserpina fugit.

Me quoque devexi rapidus comes Orionis

Illyricis Notus obruit undis.

At tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae
Ossibus et capití inhumato

25 Particulam dare: sic, quodcunque minabitur Eurus Fluctibus Hesperiis, Venusinae

30

Plectantur silvae te sospite, multaque merces,
Unde potest, tibi defluat aequo

Ab Jove Neptunoque sacri custode Tarenti.
Negligis immeritis nocituram

Postmodo te natis fraudem committere? Fors et
Debita jura vicesque superbae

Te maneant ipsum: precibus non linquar inultis,
Teque piacula nulla resolvent.

35 Quamquam festinas, non est mora longa: licebit Injecto ter pulvere curras.

ODE XXIX.

AD ICCIUM.

Iccí, beátis núnc Arabum ínvidés
Gazis, et acrem militiam paras
Non ánte dévictís Sabaéae
Régibus, hórribilíque Médo
Nectis catenas? Quae tibi virginum
Sponso necato barbara serviet?
Puer quis ex aula capillis

Ad cyathum statuetur unctis,
Doctus sagittas tendere Sericas
10 Arcu paterno? Quis neget arduis

XXVIII, 18, avidis 19. densantur.

81. forsan.

15

Pronos relabi posse rivos

Montibus et Tiberim reverti,

Quum tu coemptos undique nobiles
Libros Panaett Socraticam et domum
Mutare loricis Hiberis,
Pollicitus meliora, tendis?

ODE XXXI.

A D APOLLINE M.

Quid dédicátum póscit Apollinem
Vates? quid orat, de patera novum
Fundéns liquórem ? Nón opímae
Sárdiniaé segetés feráces;

5 Non aestuosae grata Calabriae
Armenta; non aurum aut ebur Indicum;
Non rura, quae Liris quieta

Mordet aqua, taciturnus amnis.

Premant Calena falce, quibus dedit 10 Fortuna, vitem, dives et aureis Mercator exsiccet culullis

15

20

Vina Syra reparata merce,

Dis carus ipsis: quippe ter et quater
Anno revisens aequor Atlanticum
Impune. Me pascunt olivae,

Me cichorea levesque malvae.

Frui paratis et valido mihi,
Latoe, dones, et, precor, integra
Cum mente, nec turpem senectam
Degere, nec cithara carentem.

ODE XXXII.

AD LYRAM.

Póscimúr! Si quíd vacuí sub úmbra
Lusimus tecum, quod et hunc in annum

13. nobilis.

XXXI, 18. at oder ac f. et. - 1. poscimus.

Vivat et plures, age, dic Latinum,
Bárbite, cármen,

5 Lesbio primum modulate civi,
Qui, ferox bello, tamen inter arma,
Sive jactatam religarat udo
Litore navim,

Liberum et Musas Veneremque et illi 10 Semper haerentem puerum canebat, Et Lycum, nigris oculis nigroque Crine decorum.

15

O decus Phoebi et dapibus supremi
Grata testudo Jovis, o laborum
Dulce lenimen, mihi cunque salve
Rite vocanti!

ODE XXXIV.

AD SE IPSUM.

Parcús deórum cúltor et infrequéns,
Insanientis dum sapientiae

Consúltus érro, núnc retrórsum
Véla dare átque iteráre cúrsus

5 Cogor relictos: namque Diespiter,
Igni corusco nubila dividens
Plerumque, per purum tonantes
Egit equos volucremque currum,

Quo bruta tellus et vaga flumina, 10 Quo Styx et invisi horrida Taenari Sedes Atlanteusque finis

15

Concutitur. Valet ima summis

Mutare, et insignem attenuat deus,
Obscura promens: hinc apicem rapax
Fortuna cum stridore acuto

Sustulit, hic posuisse gaudet.