Obrázky na stránke
PDF
ePub

3 Seu maestus omni tempore vixeris,
Seu te in remoto gramine per dies
Festos reclinatum bearis

Interiore nota Falerni.

Quo pinus ingens albaque populus 10 Umbram hospitalem consociare amant Ramis? quid obliquo laborat

15

20

Lympha fugax trepidare rivo?

Huc vina et unguenta et nimium breves
Flores amoenae ferre jube rosae,

Dum res et aetas et sororum

Fila trium patiuntur atra.

Cedes coemptis saltibus et domo
Villaque, flavus quam Tiberis lavit;
Cedes et exstructis in altum
Divitiis potietur heres.

Divesne prisco natus ab Inacho,
Nil interest, an pauper et infima
De gente sub divo moreris,
Victima nil miserantis Orci.

25 Omnes eodem cogimur, omnium
Versatur urna serius ocius

Sors exitura et nos in aeternum
Exsilium impositura cymbae.

O DE VI.

AD SEPTIMIUM.

Séptimí, Gadés aditúre mécum et
Cantabrum indoctum juga ferre nostra et
Barbaras Syrtes, ubi Maura semper
Aéstuat únda :

5 Tibur, Argeo positum colono,

Sit meae sedes utinam senectae,

11. quo für quid; (et, quo et) und die Strophe nicht als Frage.

Sit modus lasso maris et viarum
Militiaeque.

Unde si Parcae prohibent iniquae,
10 Dulce pellitis ovibus Galaesi

Flumen et regnata petam Laconi
Rura Phalanto.

Ille terrarum mihi praeter omnes
Angulus ridet: ubi non Hymetto
15 Mella decedunt viridique certat
Bacca Venafro;

20

Ver ubi longum tepidasque praebet
Juppiter brumas, et amicus Aulon
Fertili Baccho minimum Falernis
Invidet uvis.

Ille te mecum locus et beatae
Postulant arces; ibi tu calentem
Debita sparges lacrima favillam
Vatis amici.

ODE VII.

AD POMPEIUM VARUM.

O saépe mécum témpus in últimum
Deducte Bruto militiae duce,
Quis té redónavít Quirítem
Dís patriís Italóque coélo,

5 Pompei, meorum prime sodalium?
Cum quo morantem saepe diem mero
Frégi, coronatus nitentes
Malobathro Syrio capillos.

Tecum Philippos et celerem fugam 10 Sensi, relicta non bene parmula, Quum fracta virtus et minaces

19. fertilis.

Turpe solum tetigere mento.

15

20

Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre :
Te rursus in bellum resorbens
Unda fretis tulit aestuosis.

Ergo obligatam redde Jovi dapem,
Longaque fessum militia latus
Depone sub lauru mea, nec

Parce cadis tibi destinatis.
Oblivioso levia Massico

Ciboria exple, funde capacibus

Unguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas

25 Curatve myrto? quem Venus arbitrum
Dicet bibendi? Non ego sanius
Bacchabor Edonis: recepto
Dulce mihi furere est amico.

ODE IX.

AD VALGIUM RUFUM.

Non sémper ímbres núbibus hispidos
Manant in agros, aut mare Caspium
Vexánt inaéqualés procéllae
Usque, nec Armeniís in óris,

5 Amice Valgi, stat glacies iners
Menses per omnes, aut Aquilonibus
Querceta Gargani laborant

Et foliis viduantur orni:

Tu semper urges flebilibus modis
10 Mysten ademptum, nec tibi Vespero
Surgente decedunt amores
Nec rapidum fugiente solem.

At non ter aevo functus amabilem
Ploravit omnes Antilochum senex

[blocks in formation]

AD LICINIUM MURENAM.

Réctiús vivés, Liciní, neque áltum
Semper urgendo, neque, dum procellas
Cautus horrescis, nimium premendo
Lítus iniquum.

5 Auream quisquis mediocritatem
Diligit, tutus caret obsoleti
Sordibus tecti, caret invidenda
Sobrius aula.

Saepius ventis agitatur ingens
10 Pinus, et celsae graviore casu
Decidunt turres, feriuntque summos
Fulgura montes.

Sperat infestis, metuit secundis
Alteram sortem bene praeparatum
15 Pectus. Informes hiemes reducit
Juppiter, idem

20

Summovet. Non, si male nunc, et olim
Sic erit; quondam cithara tacentem
Suscitat Musam neque semper arcum
Tendit Apollo.

Rebus angustis animosus atque
Fortis appare: sapienter idem

(X, 9. saevius, Conjectur.)

Contrahes vento nimium secundo
Turgida vela.

ODE XIII.

IN ARBOREM,

cujus casu repentino paene oppressus fuerat.
Ille ét nefásto té posuít die,
Quicunque primum, et sacrilega manu
Produxit, árbos, ín nepótum
Pérniciem opprobriúmque pági;

5 Illum et parentis crediderim sui
Fregisse cervicem et penetralia
Sparsisse nocturno cruore
Hospitis; ille venena Colcha,

Et quidquid usquam concipitur nefas,
10 Tractavit, agro qui statuit meo
Te triste lignum, te caducum

15

20

25

In domini caput immerentis.

Quid quisque vitet, nunquam homini satis
Cautum est in horas. Navita Bosporum
Poenus perhorrescit neque ultra

Caeca timet aliunde fata,

Miles sagittas et celerem fugam
Parthi, catenas Parthus et Italum
Robur sed improvisa leti

Vis rapuit rapietque gentes,
Quam paene furvae regna Proserpinae
Et judicantem vidimus Aeacum,
Sedesque discretas piorum, et
Aeoliis fidibus querentem

Sappho puellis de popularibus,
Et te sonantem plenius aureo;
Alcaee, plectro dura navis,
Dura fugae mala, dura belli.

[blocks in formation]
« PredošláPokračovať »