QUINTI HORATII FLACCI LYRICORUM CARMINUM LIBER PRIMUS. ODE I. AD MECENATEM. Alios aliis studiis duci: se lyrici vatis gloriam Mæcenas, atavis edite regibus, O et præsidium, et dulce decus meum! Evitata rotis, palmaque nobilis, Terrarum dominos evehit ad Deos. Hunc, si mobilium turba Quiritium Certat tergeminis tollere honoribus : 5 ODAS DE HORACIO. LIBRO PRIMERO. ODA I. Á MECÉNAS. Que á cada uno arrastran sus inclinaciones y deseos particulares, y Horacio no anhela mas que conseguir el renombre de poeta lírico. Mecénas generoso, O mi gloria y mi amparo, De regia estirpe descendiente claro; A uno el polvo glorioso Coger del circo olímpico le agrada, Y la rueda inflamada Apartando veloz de la barrera, La palma noble que su sien realza Á los dioses le ensalza, Que el mundo por sus árbitros venera. A esotro lisonjea Que le aplauda, y le eleve Del uno en otro honor fácil la plebe : Illum, si proprio condidit horreo Quidquid de Libycis verritur areis; 1 Numquam dimoveas, ut trabe Cypriâ Luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens, otium et oppidi Quassas, indocilis pauperiem pati. Spernit; nunc viridi membra sub arbuto Stratus, nunc ad aquæ lene caput sacræ. Detestata. Manet sub Jove frigido Venator, teneræ conjugis immemor, 15 20 25 Dîs miscent superis: me gelidum nemus, 30 Nympharumque leves cum Satyris chori |