Die innere Entwicklung des Pelagianismus: Beitrag zur DogmengeschichteHerder, 1882 - 303 strán (strany) |
Iné vydania - Zobraziť všetky
Die innere Entwicklung des Pelagianismus: Beitrag zur Dogmengeschichte Franz Klasen Úplné zobrazenie - 1882 |
Die innere Entwicklung des Pelagianismus: Beitrag zur Dogmengeschichte Franz Klasen Úplné zobrazenie - 1882 |
Časté výrazy a frázy
Adam aliud alſo Anathem Apostel arbitrii atque Auguſtin autem Bischöfe bonum Bösen Brief Buch Cälestius Carthago Christi Christus Concupiscenz Contr Demetrias Deus dieſes Diospolis ejus enim epist Erbsünde ergo Erkenntniß Erklärung ersten etiam freien Willen Freiheit Gerechtigkeit Geseze gius Gnade Gnadenlehre Gott grat gratia Häresie heilige Schrift heißt Hieronymus hominem Hülfe ibidem ideo indeß inter Aug iſt Julian justitia Kinder Kirche konnte läßt Lehre leßten liberum libido mala mali malum Manichäer Menschen Mercator muß müſſe Natur nihil nisi nothwendig omnes opus Dei Pabst pecc peccato peccatum Pelagianer Pelagianismus pelagianistischen Pelagius posse possibilitas potest quae quam quia quid quod quoniam sagt schlecht Seele ſei ſein ſeine ſelbſt ſich ſie ſind sine ſondern Stoa Sünde sündigen sunt Synode tamen Taufe Theil unserer Väter Vernunft vero Verurtheilung viel voluntas Werke wieder Willensfreiheit Wörter Zosimus
Populárne pasáže
Strana 220 - Omne bonum ac malum, quo vel laudabiles, vel vituperabiles sumus, non nobiscum oritur, sed agitur a nobis : capaces enim utriusque rei, non pleni nascimur, et ut sine virtute, ita et sine vitio procreamur, atque ante actionetn proprise voluntatis id solum in homine est, quod Deus condidit ; he even admits the preponderance of good in man, when he (according to August.
Strana 232 - Quod possumus videre oculis, nostrum non est : quod vero bene aut male videmus, hoc nostrum est. Et ut generaliter universa complectar, quod possumus omne bonum faceré, dicere, cogitare, illius est qui hoc posse donavit, qui hoc posse adjuvat : quod vero bene vel agimus, vel loquimur, vel cogitamus, nostrum est ; quia haec onmia verteré in malum etiam possumus.
Strana 253 - anathemo qui vel sentit vel dicit, gratiam dei, qua Christus venit in hunc mundum peccatores salvos facere, non solum per singulas horas aut per singula momenta, sed etiam per singulos actus nostros non esse necessariam, et qui hanc conantur auferre, poenas sortiantur aeternas " ; see also his Confession to the Pope).
Strana 149 - Ante omnia interrogandus est qui negat hominem sine peccato esse posse, quid sit quodcumque peccatum, quod vitari potest, 'an quod vitari non potest. Si quod vitari non potest, peccatum non est ; si quod vitari potest, potest homo sine peccato esse, quod vitari potest.
Strana 230 - sic tria ista distinguimus, et certum velut in ordinem digesta partimur. Primo loco "posse" statuimus, secundo "velle," tertio " esse." Posse in natura, velle in arbitrio, esse in effectu locamus. Primum illud, id est, posse, ad Deum proprie pertinet, qui illud creaturae suae contulit : duo vero reliqua, hoc est, velle et esse, ad hominem referenda sunt, quia de arbitrii fonte descendunt.
Strana 22 - Adam mortalem factum, qui sive peccaret, sive non peccaret, moriturus esset. Quoniam peccatum Adae ipsum solum laeserit, et non genus humanum.
Strana 239 - Habemus autem possibilitatem utriusque partis a Deo insitam, velut quamdam, ut ita dicam, radicem fructiferam atque foscundam, quae ex voluntate hominis diversa gignat et pariat, et quae possit ad proprii cultoris arbitrium vel nitere flore virtutum, vel sentibus horrere vitiorum.
Strana 54 - Nisi quis renatus fuerit ex aqua et spiritu, non habebit salutem vel vitam aeternam," tantummodo autem dixit " non intrabit in regnum Dei" (Jo. iii. 5): ad hoc parvuli baptizandi sunt, ut sint etiam cum Christo in regno Dei, ubi non erunt, si baptizati non fuerint : quamvis et sine baptismo si parvuli moriantur, salutem vitamque aeternam habituri Bint, quoniam nullo peccati vinculo obstricti suut.
Strana 22 - ... hominem sine peccato esse, dictum est,' inquit, ' superius : de eo autem quod fuerint ante adventum Domini homines sine peccato, dicimus et nos quoniam ante adventum Christi vixerunt quidam sánete et juste, secundum Scripturarum sanctarum traditionem.
Strana 211 - Hujus itaque appetitus non in genere suo, non in specie, non in modo culpa est, sed in excessu: quia genus ejus et species ad conditoris operam pertinent, modus ejus ad arbitrium honestatis, excessus ad vitium voluntatis6).