Epistola 66. ad Pammachium.

Pag.

Paulinam Paulae filiam, quae Pammachio nupserat, juveni docto cum primis et nobili defunctam laudat, ipsumque Pammachium, qui statim ab ejus morte Monachi propositum arripuerat, opes suas in pauperum subsidium elargitus, hortatur, ut in sancto proposito pergat. 148 Epistola 52. ad Nepotianum.

De vita Clericorum et Sacerdotum.

Nepotiano Heliodori ex sorore nepoti praescribit vivendi formam, quam clerici ac monachi sequi debeant, saluberrima per singulas virtutes, quae ad eorum vitam pertinent praecepta parenetice ac luculenter exponit.

Sancti Aurelii Augustini Episcopi Enchiridion sive
de Fide, Spe et caritate liber unus ad Laurentium.
Cap. I. Sapientiae verae donum exoptat Laurentio. Veram hominis sa-
pientiam esse pietatem. Deum coli fide, spe, et caritate.
Cap. II. Laurentii postulata exponuntur. Scire quid credi, quid sperari,
quid amari debeat, totam esse religionis scientiam. Christum catho-
licae fidei fundamentum esse; apud haereticos autem nomine tenus
illum inveniri.

Cap. III. Doctrinam de fide et spe et caritate in symbolo et in domi-
nica oratione contineri, docet, et explicatur, quid in genere sint
fides, spes et caritas, et qualis sit earum inter se mutuus nexus.
Cap. IV. Quid credendum sit, servato Symboli ordine, explicare incipit
omnia creata esse a Deo. Malum nihil esse aliud quam privationem boni.
Cap. V. Omnes creaturae sunt bonae, sed quia non summe bonae, ideo
corruptibiles. Nullum potest esse malum, nisi nullum sit bonum.
Bonum et malum, licet contraria, una simul stare.
Cap. VI. Quarum rerum causas nosse ad beate vivendum pertineat.
Error quid sit. Non omnis error noxius.
Cap. VII. Omne mendacium est peccatum, aliud tamen alio gravius.
Quis vere mentiatur? Quilibet error est malum, licet alius alio est
perniciosior.

Cap. VIII. Non omne erroris genus esse peccatum. Academici refel-
luntur, qui ut error vitetur, omnem assensionem suspendi volunt.
Errorem non semper esse peccatum, sed semper esse malum.
Cap. IX. Omne mendacium esse peccatum. Nec pro alterius salute lici-
tum esse mentiri.

.

Cap. X. Bonitatem Dei esse causam bonarum rerum, malarum vero
voluntatem creaturae rationalis deficientem ab immutabili bono. Igno-
rantiam et concupiscentiam poenas esse peccati, et peccatorum se-
cundas causas. Homini, quia peccavit, irrogatam esse etiam poe-
nam mortis. Poenis peccati Adae totam ejus stirpem obstringi,
Hominis reformationem in melius ex sola Dei misericordia.
Cap. XI. Dejectis angelis desertoribus ceteros firma beatitudine dona-
tos fuisse. Locum angelorum ejectorum adsignatum esse hominibus
reparatis. Horum numerum certum esse apud Deum.
Cap. XII. Non meritis operum suorum, nec libero arbitrio, reparari
homines, sed gratia. Ipsam fidem et opera bona esse ex Dei dono,
a quo est etiam ipsa bona hominis voluntas.
Cap. XIII. Omnes homines nasci filios irae, et idcirco omnes indi-
guisse reconciliatore Christo Jesu. Quid sit ira Dei. Quid creden-
dum sit de incarnatione verbi Dei ex Maria virgine. Christum esse
una simul et Deum et hominem. ..
Cap. XIV. Gratiam gratis dari evidenter ostendi in homine Christo nul-
lis meritis unam facto personam cum Deo filio. Nativitatem Christi
eo quoque, quod est de spiritu sancto, gratiam demonstrare.
Cap. XV. Christum de spiritu sancto non ut de patre natum esse, sed
de Maria natum esse ut de matre. Quod modus, quo natus est
Christus de spiritu sancto, insinuet gratiam unionis hypostaticae.

157

174

175

176

178

179

181

183

185

187

188

190

191

193

195

196

Cap. XVI. Christum sine peccato conceptum esse, nullumque commisisse peccatum. Quomodo factus sit ipse peccatum pro nobis ? Quae sit sacri baptismatis virtus? In primo Adae peccato plures fuisse peccatorum species. An ipsorum etiam parentum, de quibus nascuntur, peccata filios reatu obligent?

Cap. XVII. Peccatum originale non solvi neque dilui nisi per Jesum
Christum. Quae esset virtus baptismatis Joannis, et cur Christus
a Joanne baptizari voluerit? Per Christum tolli non solum 'originale
peccatum, sed et cetera, quae sua voluntate quisque committit.
Quomodo apostolus mysterium baptismatis in cruce Christi commen-
daverit? Crucem Christi, sepulturam, resurrectionem, triumphum,
figuram esse vitae christianae.

Cap. XVIII. De adventu Christi ad judicium. Duplici modo intelligi,
quod judicaturus sit vivos et mortuos.
Cap. XIX. Post confessionem in Patrem et Filium recte in Symbolo
adjungi: credere nos et in Spiritum sanctum. Subjungi autem
deinde ecclesiam tamquam templum Trinitatis et intelligendam esse,
tum ecclesiam coelestem tum terrenam.
Cap. XX. De stabilitate coelestis ecclesiae. Angelorum quae sint variae
species? Multa esse, quae de illis ignorantur. Quomodo satanas
transfiguret se ut angelum lucis?

Cap. XXI. Ecclesia in angelis et in hominibus. Quomodo redemptio spectet etiam ad angelos? Qualis et quanta sit pax regni coelestis? Cap. XXII. Quaelibet crimina in ecclesia remitti per poenitentiam, nulla extra illam.

Cap. XXIII. Fidem sine operibus neminem salvare. Quomodo intelli-
gendus sit apostoli locus de salvandis per ignem. Et an sit qui-
dam post hanc vitam ignis purgatorius?
Cap. XXIV. Crimina eleemosynis nequaquam redimi, nisi vita mute-
tur. Eleemosynarum multas esse species, et eas interesse maximam,
parcere inimicis.

Cap. XXV. Ignorantiam et infirmitatem duas esse causas peccati. Neu-
tram vinci, nisi adjuvet Deus. Donum ejus esse ipsam poeniten-
tiam. Quid sit peccatum in Spiritum sanctum ?
Cap. XXVI. Quid sit credere carnis resurrectionem? An resurrecturi
sint fetus abortivi? Quales resurrecturi sint fetus monstrosi? Quo-
modo restauranda sit caro, quocumque modo perierit; et quomodo
redibunt ad corpus superflua? Quod corpora piorum resurgent sine
ullo vitio. Qualia futura sint corpora damnatorum.

Pag.

198

201

204

204

206

207

209

210

213

219

.. 220

Cap. XXVII. Quod sancti in vita aeterna plenius cognoscent, quid eis contulerit gratia. Quod tunc revelabuntur nunc occulta judicia Dei in hominum praedestinatione. Voluntatem Dei omnipotentis creaturae nullius voluntate posse impediri. Quomodo intelligendum sit: Deum velle omnes homines salvos fieri?

223

Cap. XXVIII. Quod Deus, etsi potest convertere quoscunque voluerit, non tamen inique facit, cum alios convertit, alios autem non convertit. 225 Cap. XXIX. Nihil fieri praeter voluntatem Dei. Per bonas aeque ac malas voluntat es hominum impleri. Eam invictam semper esse, et semper bonam. Excutitur dictum apostoli: Qui vult omnes homines salvos fieri.

Cap. XXX. De receptaculis animarum ante resurrectionem. Sacrificium altaris et eleemosynae pro defunctis, quatenus et quibusnam prosint.

Cap. XXXI. Post resurrectionem duas solum civitates futuras fore bonorum unam, malorum alteram. Poenam damnatorum aeternam fore, et fore aeternam justorum beatam vitam.

Cap. XXXII. Ex fide spem nasci. De iis omnibus, quae credenda sunt, ea tantum ad spem pertinere, quae oratione dominica continentur. Spem in se ipso ponens maledictus. S. Lucas in oratione dominica

227

232

233

petitiones quinque complectens cum S. Matthaeo, apud quem petitiones septem illa continere videtur, conciliatur. Cap. XXXIII. Quae sit caritas, quae cum fide ac spe adesse debet, et quanta sit ejus virtus? Status hominis quatuor exponuntur. Inquovis statu baptisma omnia peccata abolere, et idcirco morientes ante usum rationis non perire, si moriantur baptizati.. Cap. XXXIV. Praeceptorum omnium finem esse caritatem. Quaecunque fiunt bona tunc recte fieri, cum referuntur ad diligendum Deum. Cap. XXXV. Libri conclusio.

Pag.

235

Sancti Paulini Nolani Episcopi epistolae duae. Epistola XIII. Nupserat Paulina sanctae Paulae filia Pammachio viro Proconsulari, ut ait Palladius in Lausiac. c. 122. immo secundum Hieronymum epist. 66. Consulum nepoti. Hanc in flore adhuc juventae defunctam Pammachius multis prosecutus lacrymis, etiam largissimis in pauperes eleemosynis refovebat. Utroque eum nomine et consolatur et commendat Paulinus, mortuae laudibus subinde inspersis.

236

238

239

. 239

Epistola XXXI. In Basilicae consecrationem Severo mittit particulam sanctissimae Crucis, quoque cultu habenda sit docet. Inde Crucis inventae subnectit historiam.

Selecta axiomata.

256

Fides ubi fuerit, ibi nec ipsae bestiae nocere possunt

272

Non solum delicta, sed etiam pravas cogitationes confiteri oportet
Nulla poenitentia sera est

280

281

Non solum malum fugiendum, sed bonum faciendum

De libero arbitrio et gratia
De peccato originali

De Sacramento Baptismi

De Sacramento Confirmationis

De vera corpore et sanguine in Eucharistia

De Sacramento poenitentiae

Omnis res cum oratione et confessione incipienda
Praedicator verbi divini a crimine liber esse debet
Humilitati constantia socianda

Sine fide sunt opera inutilia ad salutem

Sancti Ambrosii selecta axiomata.

290

290

291

292

292

293

293

294

294

294

295

De intercessione Sanctorum et veneratione Reliquiarum

De Purgatorio, de igne aeterno et aeternitate poenarum

308

309

Fides est fundamentum justitiae et virtutum

309

309

310

310

Christus in cruce est adorandus

De Trinitate

Sancti Hieronymi selecta axiomata.

De Incarnatione

De sancta Virgine

De circumcisione et baptismate Joannis

313

De necessitate fidei in Jesum Christum ad salutem consequendam
Deus vult omnes homines salvos fieri

De peccato originali

De necessitate gratiae et libero arbitrio primi hominis

De necessitate gratiae diligendi Deum

Fides donum Dei est et tantum quibusdam datur

324

325

326

327

327

328

328

329

329

De caritate

De continentia

De virginitate

Hymni ecclesiastici.

Ad coenam agni providi

335

335

336

337

338

338

338

339

Gratiae et fidei dono etiam antiqui ante incarnationem justificati sunt

339

339

340

340

359

Aeterna Christi munera
Aeternae lucis conditor
Aeterne rerum conditor
Agnis beatae virginis
Amore Christi nobilis
A solis ortus cardine
Ave maris stella
Beata nobis gaudia

347

349

344

360

359

368

374

342