ODE XXX.

Exegi monumentum aere perennius,
Regalique situ pyramidum altius;
Quod non imber edax, non Aquilo impotens
Possit diruere, aut innumerabilis
Annorum series, et fuga temporum.
Non omnis moriar: multaque pars mei
Vitabit Libitinam. Usque ego posterâ
Crescam laude recens, dum Capitolium
Scandet cum tacitâ virgine Pontifex.
Dicar, quà violens obstrepit Aufidus,
Et quà pauper aquae Daunus agrestium
Regnavit populorum, ex humili potens
Princeps Aeolium carmen ad Italos
Deduxisse modos. Sume superbiam
Quaesitam meritis, et mihi Delphicâ
Lauro cinge volens, Melpomene, comam.

ILLU

QUINTI

HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER QUARTUS.

ODE I.

AD VENEREM.

Intermissa, Venus, diù

Rursus bella moves. Parce, precor, precor!
Non sum qualis eram bonae
Sub regno Cinarae. Desine, dulcium
Mater saeva Cupidinum,

Circa lustra decem flectere mollibus
Jam durum imperiis. Abi

Quò blandae juvenum te revocant preces. :
Tempestiviùs in domum'

Paulli, purpureis ales oloribus,

Commessabere Maximi,

Si torrere jecur quaeris idoneum.

H

Namque et nobilis et decens,

Et pro sollicitis non tacitus reis,

Et centum puer artium,

Latè signa feret militiae tuae:

Et, quandoque potentior

Largis muneribus riserit aemuli,
Albanos prope te lacus

Ponet marmoream sub trabe Cypriâ.
Illic plurima naribus

Duces thura, lyraeque et Berecyntiae
Delectabere tibiae

Mixtis carminibus, non sine fistula.
Illic bis pueri die

Numen cum teneris virginibus tuum
Laudantes pede candido

In morem Salium ter quatient humum.
Me nec femina, nec puer
Jam, nes spes animi credula mutui,
Nec certare juvat mero,
Nec vincire novis tempora floribus.

Sed cur, heu! Ligurine, cur

Manat rara meas lacryma per genas ?
Cur facunda parum decoro

Inter verba cadit lingua silentio ?
Nocturnis ego somniis

Jam captum teneo, jam volucrem sequor
Te per gramina Martii

Campi, te per aquas, dure, volubiles.

ODE II.

AD JULUM ANTONIUM.

Pindarum quisquis studet aemulari,
Jule, ceratis ope Daedaleâ
Nititur pennis, vitreo daturus
Nomina ponto.

Monte decurrens velut amnis, imbres
Quem super notas aluere ripas,
Fervet, immensusque ruit profundo
Pindarus ore;

Laureâ donandus Apollinari,
Seu per audaces nova dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege solutis ;

Seu Deos, regesve canit, Deorum
Sanguinem, per quos cecidere justâ
Morte Centauri, cecidit tremendae
Flamma Chimaerae;

Sive, quos Elea domum reducit Palma coelestes, pugilemve equumve Dicit, et centum potiore signis Munere donat;

Flebili sponsae juvenemque raptum Plorat, et vires animumque moresque

Aureos educit in astra, nigroque
Invidet Orco.

Multa Dircaeum levat aura cycnum,
Tendit, Antoni, quoties in altos
Nubium tractus: ego, apis matinae
More modoque,

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum, circa nemus uvidique
Tiburis ripas operosa parvus
Carmina fingo.

Concines majore poeta plectro
Caesarem, quandoque trahet feroces
Per sacrum clivum, meritâ decorus
Fronde, Sicambros;

Quo nihil majus meliusve terris
Fata donavere, bonique Divi,
Nec dabunt, quamvis redeant in aurum
Tempora priscum.

Concines laetosque dies et Urbis
Publicum ludum, super impetrato
Fortis Augusti reditu, forumque
Litibus orbum.

Tum meae (si quid loquar audiendum) Vocis accedet bona pars; et, O Sol Pulcher! o laudande! canam, recepto Caesare felix.