Dissolve frigus, ligna super foco
Large reponens; atque benignius
Deprome quadrimum Sabinâ,
O Thaliarche, merum diotâ.

Permitte Divis cetera: qui simul
Stravere ventos aequore fervido
Deproeliantes, nec cupressi,
Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quaerere; et
Quem sors dierum cumque dabit, lucro
Appone: nec dulces amores

Sperne puer, neque tu choreas;

Donec virenti canities abest
Morosa. Nunc et campus, et areae,
Lenesque sub noctem susurri,
Compositâ repetantur horâ :

Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellae risus ab angulo,
Pignusque dereptum lacertis,
Aut digito malè pertinaci.

ODE X.

AD MERCURIUM.

Mercuri, facunde nepos Atlantis,

Qui feros cultus hominum recentum

Voce formasti catus, et decorae
More palaestrae;

Te canam, magni Jovis et deorum
Nuntium, curvaeque lyrae parentem
Callidum, quidquid placuit, jocoso
Condere furto.

Te, boves olim nisi reddidisses
Per dolum amotas, puerum minaci
Voce dum terret, viduus pharetrâ
Risit Apollo.

Quin et Atridas, duce te, superbos,
Ilio dives Priamus relicto,
Thessalosque ignes et iniqua Trojae
Castra fefellit.

Tu pias laetis animas reponis
Sedibus, virgâque levem coerces
Aureâ turbam, superis deorum
Gratus et imis.

ODE XI.

A D LEUCO NOEN.

Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi,

quem tibi

Finem dî dederint, Leuconoë; nec Babylo

nios

Tentâris numeros. Ut meliùs, quidquid erit,

pati!

Seu plures hiemes, seu tribuit Juppiter ultimam,

Quae nunc oppositis debilitat pumicibus

mare

Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi

Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida

Aetas. Carpe diem, quàm minimùm credula postero.

Quem virum aut heroa lyrâ vel acri
Tibiâ sumis celebrare, Clio?
Quem deum, cujus recinet jocosa
Nomen imago,

Aut in umbrosis Heliconis oris,
Aut super Pindo, gelidove in Haemo,
Unde vocalem temerè insecutae
Orphea silvae,

Arte maternâ rapidos morantem
Fluminum lapsus, celeresque ventos,
Blandum et auritas fidibus canoris
Ducere quercus?

Quid priùs dicam solitis Parentis Laudibus, qui res hominum ac deorum, Qui mare ac terras, variisque mundum Temperat horis ?

Unde nil majus generatur ipso,

Nec viget quidquam simile aut secundum :
Proximos illi tamen occupavit
Pallas honores.

Proeliis audax, neque te silebo,
Liber, et saevis inimica virgo
Belluis; nec te metuende certâ
Phoebe sagittâ.

Dicam et Alciden; puerosque Ledae,
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem: quorum simul alba nautis
Stella refulsit,

Defluit saxis agitatus humor;
Concidunt venti, fugiuntque nubes;
Et minax, nam sic voluere, ponto
Unda recumbit.

Romulum post hos priùs, an quietum Pompilî regnum memorem, an superbos Tarquinî fasces, dubito, an Catonis Nobile letum.

Regulum, et Scauros, animaeque magnae Prodigum Paullum, superante Poeno,

Gratus insigni referam camoenâ,
Fabriciumque.

Hunc, et incomptis Curium capillis, Utilem bello tulit, et Camillum, Saeva paupertas, et avitus apto Cum lare fundus.

Crescit occulto velut arbor aevo Fama Marcelli: micat inter omnes Julium sidus, velut inter ignes. Luna minores.

Gentis humanae pater atque custos, Orte Saturno, tibi cura magni Caesaris fatis data; tu secundo Caesare regnes.

Ille, seu Parthos Latio imminentes Egerit justo domitos triumpho, Sive subjectos Orientis orae

Seras et Indos.

Te minor latum reget aequus orbem: Tu gravi curru quaties Olympum; parum castis inimica mittes Fulmina lucis.

Tu