Alterum in lustrum meliusque semper Quaeque Aventinum tenet Algidumque, Haec Jovem sentire Deosque cunctos Spem bonam certamque domum reporto, Doctus et Phoebi chorus et Dianaë Dicere laudes. QUINTI HORATII FLACCI SATIRARUM LIBER PRIMUS. SATIRA I. AD MAECENATEM. Quî fit, Maecenas, ut nemo quam sibi sortem Seu ratio dederit, seu fors objecerit, illâ Momento cita mors venit, aut victoria laeta. bem est Solos felices viventes clamat in urbe. Cetera de genere hoc, adeo sunt multa, loquacem Delassare valent Fabium. Ne te morer, audi Quò rem deducam. Si quis Deus, En ego, dicat, Jam faciam quod vultis: eris tu, qui modò miles, Mercator: tu, consultus modò, rusticus: hinc vos, Vos hinc, mutatis discedite partibus. Eia! Quid statis? Nolint. Atqui licet esse bea tis. Quid causae est meritò quin illis Juppiter ambas Iratus buccas inflet, neque se fore posthac Tam facilem dicat votis ut praebeat aurem ? Praeterea, ne sic, ut qui jocularia, ridens Percurram: quamquam ridentem dicere ve rum Quid vetat? ut pueris olim dant crustula blandi Doctores, elementa velint ut discere prima: Sed tamen amoto quaeramus seria ludo. Ille gravem duro terram qui vertit aratro, Perfidus hic caupo, miles, nautaeque per omne Audaces mare qui currunt, hâc mente la borem Sese ferre, senes ut in otia tuta recedant, Aiunt, quum sibi sint congesta cibaria: si cut annum, Non usquam prorepit, et illis utitur antè Quaesitis sapiens: quum te neque fervidus aestus Dimoveat lucro, neque hiems, ignis, mare, ferrum; Nil obstet tibi, dum ne sit te ditior alter. Quid juvat immensum te argenti pondus et auri Furtim defossâ timidum deponere terrâ? Quod, si comminuas, vilem redigatur ad At, ni id fit, quid habet pulchri constructus acervus ? Millia frumenti tua triverit area centum; Non tuus hoc capiet venter plus quàm meus : ut, si Reticulum panis venales inter onusto Forte vehas humero, nihilo plus accipias quàm Qui nil portârit. Vel dic, quid referat in tra Naturae fines viventi, jugera centum, an Mille aret? At suave est ex magno tolle re acervo. Dum ex parvo nobis tantumdem haurire relinquas, Cur tua plus laudes cumeris granaria nostris ? Ut, tibi si sit opus liquidi non amplius urnâ, Vel cyatho, et dicas: Magno de flumine mallem, Quàm ex hoc fonticulo tantumdem sumere. Eò fit Plenior ut si quos delectet copia justo, Cum ripâ simul avulsos ferat Aufidus acer. At qui tantulo eget quanto est opus, is ne que limo Turbatam haurit aquam, neque vitam amit At bona pars tit in undis. hominum decepta cupidine falso, Nil satis est, inquit: quia tanti, quantum habeas, sis. Quid facias illi? jubeas miserum esse, li benter Quatenus id facit: ut quidam memoratur Athenis, Sordidus ac dives, populi contemnere vo ces Sic solitus: Populus me sibilat; at mihi plaudo Ipse domi, simul ac nummos contemplor in arcâ. Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina. Quid rides? mutato nomine de te Fabula narratur: congestis undique saccis |