Quà res, quà ratio suaderet, quàque modestè

Munificum esse licet, vellet bonus atque benignus

Esse; daret quantùm satis esset,

damno

nec sibi

Qui patrium mimae donat fundumque laremque,

Nil fuerit mî, inquit, cum uxoribus umquam alienis.

Verùm est cum mimis; est cum meretricibus: unde

Fama malum gravius, quàm res, trahit. An tibi abundè

Personam satis est, non illud quidquid ubique Officit, evitare? Bonam deperdere famam, Rem patris oblimare, malum est ubicumque. Quid inter

est in matronâ, ancilla, peccesve togatâ? Villius in Faustâ Syllae gener, hoc miser

uno

Nomine deceptus, poenas dedit usque superque

Quàm satis est; pugnis caesus, ferroque

petitus ;

Exclusus fore, quum Longarenus foret intus.

M

Huic si mutonis verbis mala tanta videntis Diceret haec animus: Quid vis tibi? numquid ego a te

Magno prognatum deposco consule cunnum, Velatumque stolâ, mea quum conferbuit ira? Quid responderet? Magno patre nata puel

la est.

At quantò meliora monet pugnantiaque istis Dives opis natura suae, si tu modò rectè Dispensare velis, ac non fugienda petendis Immiscere! Tuo vitio rerumne labores, Nil referre putas? Quare, ne poeniteat te, Desine matronas sectarier, unde laboris Plus haurire mali est, quàm ex re decerpere fructus.

Nec magis huic inter niveos viridesque la

pillos,

Sit licet, hoc, Cerinthe, tuum tenerum est femur, aut crus

Rectius; atque etiam melius persaepè to

Regibus hic mos est: ubi equos mercantur, opertos

Inspiciunt; ne, si facies, ut saepè, decora Molli fulta pede est; emptorem inducat

hiantem

Quòd pulchrae clunes, breve quòd caput,

ardua cervix.

Hoc illi rectè nec corporis optima Lynceis Contemplere oculis, Hypsaeâ caecior, illa

Quae mala sunt spectes:

O crus! O brachia! - Verùm

Depygis, nasuta, brevi latere ac pede lon

go est.

Matronae, praeter faciem, nil cernere pos

sis,

Cetera, ni Catia est, demissâ veste tegen

tis.

Si interdicta petes, vallo circumdata, nam te Hoc facit insanum, multae tibi tum officient res:

Custodes, lectica, ciniflones, parasitae, Ad talos stola demissa, et circumdata palla;

Plurima quae invideant purè apparere tibi

rem.

Altera nil obstat: Coïs tibi penè videre est Ut nudam; ne crure malo, ne sit pede turpi; Metiri possis oculo latus. An tibi mavis Insidias fieri, pretiumque avellier, antè Quàm mercem ostendi?

,,Leporem vena

tor ut altâ

,,In nive sectetur, positum sic tangere no

lit, "

Cantat; et apponit:,,Meus est amor huic

similis ; nam

,,Transvolat in medio posita, et fugientia

captat.

Hiscene versiculis speras tibi posse dolores, Atque aestus, curasque graves e pectore pelli?

Nonne cupidinibus statuit natura modum, quem,

Quid latura sibi, quid sit dolitura negatum, Quaerere plus prodest, et inane abscindere soldo ?

Num, tibi quum fauces urit sitis, aurea quaeris

Pocula? num esuriens fastidis omnia, prae

ter

Pavonem rhombumque? Tument tibi quum inguina, num, si Ancilla aut verna est praesto puer impetus in quem

Continuò fiat, malis tentigine rumpi? Non ego: namque parabilem amo Venerem facilemque.

Illam,,,pòst paulò, sed pluris, si exierit vir; " 66

Gallis hanc, Philodemus ait: sibi, quae ne

que magno

Stet pretio, neque cunctetur, quum est jussa, venire,

Candida rectaque sit; munda hactenus, ut

neque longa

Nec magis alba velit, quàm det natura, vi

deri.

Haec ubi supposuit dextrum corpus mihi lae

vo,

Ilia et Aegeria est: do nomen quodlibet illi.

Nec vereor ne, dum futuo, virrure recur

rat,

Janua frangatur, latret canis, undique magno Pulsa domus strepitu resonet, vel pallida lecto

Desiliat mulier, miseram se conscia clamet; Cruribus haec metuat, doti deprensa; egomet mî.

Discinctâ tunicâ fugiendum est, ac pede nu

do;

Ne nummi pereant, aut pyga, aut denique fama.

Deprendi miserum est: Fabio vel judice vin

cam.

SATIRA III.

Omnibus hoc vitium est cantoribus, inter

amicos

Ut numquam inducant animum cantare rogati,

Injussi numquam desistant. Sardus habebat Ille Tigellius hoc. Caesar, qui cogere pos

set,

Usque ad mala citaret, Io Bacche, modò summâ