Cedes coemptis saltibus, et domo,
Villâque flavus quam Tiberis lavit:
Cedes; et exstructis in altum
Divitiis potietur haeres.

Divesne, prisco natus ab Inacho,
Nil interest, an pauper, et infimà
De gente, sub divo moreris,
Victima nil miserantis Orci.

Omnes eodem cogimur: omnium
Versatur urna; seriùs ociùs

Sors exitura, et nos in aeternum
Exilium impositura cymbae.

ODE IV.

AD XANTHIAM PHO CEUM.

Ne sit ancillae tibi amor pudori,

Xanthia Phoceu. Priùs insolentem
Serva Briseïs niveo colore

Movit Achillem.

Movit Ajacem Telamone natum Forma captivae dominum Tecmessae. Arsit Atrides medio in triumpho Virgine raptâ,

Barbarae postquam cecidere turmae, Thessalo victore, et ademptus Hector

Tradidit fessis leviora tolli
Pergama Graiis.

Nescias an te generum beati
Phyllidis flavae decorent parentes:
Regium certè genus et Penates
Moeret iniquos.

Crede non illam tibi de scelestâ
Plebe dilectam, neque sic fidelem,
Sic lucro aversam, potuisse nasci
Matre pudendâ.

Brachia et vultum teretesque suras
Integer laudo fuge suspicari,
Cujus octavum trepidavit aetas
Claudere lustrum.

ODE V.

Nondum subactâ ferre jugum valet
Cervice; nondum munia comparis
Aequare, nec tauri ruentis

In Venerem tolerare pondus.

Circa virentes est animus tuae
Campos juvencae, nunc fluviis gravem
Solantis aestum, nunc in udo

Ludere cum vitulis salicto

Praegestientis. Tolle cupidinem
Immitis uvae: jam tibi lividos
Distinguet autumnus racemos
Purpureo varius colore.

Jam te sequetur (currit enim ferox
Aetas, et illi, quos tibi dempserit,
Apponet annos); jam protervâ
Fronte petet Lalage maritum:

Dilecta, quantùm non Pholoë fugax
Non Chloris; albo sic humero nitens,
Ut pura nocturno renidet

Luna mari, Gnidiusve Gyges

Quem si puellarum insereres choro,
Mire sagaces falleret hospites
Discrimen obscurum, solutis
Crinibus ambiguoque vultu.

Septimi, Gades aditure mecum, et Cantabrum indoctum juga ferre nostra, et Barbaras Syrtes, ubi Maura semper Aestuat unda:

Tibur, Argeo positum colono,
Sit meae sedes utinam senectae!

D

Sit modus lasso maris, et viarum,
Militiaeque!

Unde si Parcae prohibent iniquae,
Dulce pellitis ovibus Galaesi
Flumen, et regnata petam Laconi
Rura Phalanto.

Ille terrarum mihi praeter omnes
Angulus ridet, ubi non Hymetto
Mella decedunt, viridique certat
Bacca Venafro;

Ver ubi longum, tepidasque praebet Juppiter brumas; et amicus Aulon Fertili Baccho, minimùm Falernis Invidet uvis.

Ille te mecum locus et beatae
Postulant arces: ibi tu calentem
Debitâ sparges lacrymâ favillam
Vatis amici.

O saep

ODE VII.

AD POMPEIU M.

saepe mecum tempus in ultimum Deducte, Bruto militiae duce,

Quis te redonavit Quiritem

Dîs patriis, italoque coelo,

Pompei, meorum prime sodalium?
Cum quo morantem saepè diem mero
Fregi, coronatus nitentes
Malobathro Syrio capillos?

Tecum Philippos et celerem fugam
Sensi, relictâ non bene parmulâ,
Quum fracta virtus et minaces
Turpe solum tetigere mento.

Sed me per

hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre:
Te rursus in bellum resorbens
Unda fretis tulit aestuosis.

Ergo obligatam redde Jovi dapem,
Longâque fessum militiâ latus"
Depone sub lauro meâ nec
Parce cadis tibi destinatis.

Oblivioso laevia Massico

Ciboria exple: funde capacibus
Unguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas

Curatve myrto? quem Venus arbitrum
Dicet bibendi? Non ego saniùs
Bacchabor Edonis: recepto

Dulce mihi furere est amico.